مبادا خانه‌های خالی افزایش پیدا کند

گروه مسکن- سیاست دولت برای خانه‌دار کردن مردم در کلان‌شهرها، مهاجرت دادن متقاضیان به شهرهای اطراف کلان‌شهرها است. دولت استراتژی «خانه‌دار شدن در کلان‌شهرها ممنوع» را با توجه به چند هدف دنبال می‌کند:

- نبود زمین در کلان‌شهرها برای ساخت‌وساز.

- تکمیل ظرفیت شهرنشینی در کلان‌شهرها.

- جلوگیری از گسترش بی حد و اندازه سایز شهرهای بزرگ.

- کمک به متعادل کردن بازار و قیمت مسکن در کلان‌شهرها.

- کمک به توسعه شهرهای جدید.

- کمک به کاهش آلودگی هوا و ترافیک در کلان‌شهرها.

مجموعه اهداف فوق منجر به این شد که دولت در تبصره ۶ بودجه ۸۶، سهم کلان‌شهرها از ساخت ۵/۱میلیون واحد مسکونی را در خارج از کلان‌شهرها در نظر بگیرد.

در کلان‌شهر تهران نیز قرار است زمین‌های با اجاره ۹۹ ساله در شهرهای جدید اطراف تهران به تعاونی‌های مسکن واگذار شود.

شهرهایی که حداقل بیش از ۲۰ کیلومتر با تهران فاصله دارند.

اما نکته‌ای که به نظر می‌رسد، دولت برای تحقق اهداف یاد شده کمتر به آن توجه کرده، انگیزه لازم برای جذب مردم در شهرهای جدید است.

سوال را ساده‌تر مطرح می‌کنیم: چه تضمینی وجود دارد برای اینکه صاحبان خانه‌هایی که دولت ۷۰درصد تسهیلات ساخت آنها را در شهرهای جدید فراهم کرده، در این خانه‌ها ساکن شوند و از کلان‌شهرها به این خانه‌ها (در شهرهای جدید) مهاجرت کنند؟

آیا اگر تضمین‌ها و انگیزه‌های لازم برای این مهاجرت فراهم نشده باشد، این احتمال وجود ندارد که سال آینده به طور چشمگیری بر تعداد خانه‌های خالی موجود افزوده شود؟

به نظر می‌رسد، دولت باید بیش از آنکه سیاست صرف واگذاری زمین‌های ۹۹ساله در شهرهای جدید را مدنظر داشته باشد، کمی هم به فکر امکانات توسعه‌ای این شهرها باشد.