مریم علیزاده

حکایت تازه از داستان قدیمی افتتاح‌های نصفه و نیمه برخی پروژه‌های ملی به آزادراهی اختصاص دارد که در ابتدای ورود به آن، ناگهان مسیر صاف و مستقیم خودروهای عبوری مسدود می‌شود تا میانبر پیش‌بینی شده در آن، اجباری خودروها را به شهر «زیتون» هدایت کند. آیا آزادراه قزوین- رشت در زمره آن دسته از پروژه‌هایی است که تکمیل نشده مورد بهره‌برداری قرار گرفته است؟

آزادراه قزوین- رشت تنها مسیری است که طی این چند دهه برای مسافرت به شهرهای شمالی احداث شده طوری که در یکی دو سال اخیر علاوه بر مسافران استان گیلان، مسافران استان مازندران نیز برای در امان ماندن از بار سنگین ترافیک جاده‌های هراز و چالوس و از همه مهمتر ناامنی این دو جاده قدیمی، آزادراه قزوین- رشت را برای عبور و مرور انتخاب می‌کنند و تقریبا هر سال بر بار تردد در این آزادراه افزوده می‌شود.

اما آزادراه قزوین- رشت که باید تا زمان تقریبا نامعلوم جور آزادراه در حال احداث تهران- شمال را هم تحمل کند، اکنون به گونه‌ای طراحی شده که مزه رایج «ترافیک و حرکت با سرعت دنده یک و دو» در جاده‌های شمال را در خودش دارد.

در این آزادراه بعد از پرداخت عوارض در ابتدای مسیر (رشت به قزوین) و طی مسافتی حدود ۲۰ تا ۳۰ کیلومتر، جلوی راه مسدود می‌شود و مسیر ورود به شهر رودبار به روی خودروها گشوده می‌شود و بعد از عبور از داخل شهر رودبار و سپس شهر منجیل، مجددا آزادراه باز می‌شود و تا قزوین ادامه پیدا می‌کند. تا قبل از افتتاح آزادراه قزوین- رشت، آنچه مسافرت بین تهران و رشت را برای مسافران غیرقابل تحمل می‌کرد ترافیک داخل شهر رودبار بود.

علت ترافیک به خصوص در ایام نوروز و تابستان در شهر رودبار، خرید زیتون و محصولات جانبی آن از فروشگاه‌های واقع در خیابان اصلی این شهر است که چون این خیابان همان شریان اتصالی بین دو تکه آزادراه قزوین- رشت است، عملا «ترافیک سنگین» کماکان در نقش چاشنی عبور از این مسیر مسافران را همراهی می‌کند.

انتظار می‌رفت با افتتاح آزادراه، اجبار به عبور از شهر زیتون از بین برود و مسیر اول (آزادراه قزوین- رشت) بدون ورود به رودبار و منجیل، برقرار شود و مسیر دوم که همان جاده قدیمی است از همه شهرهای موجود در حد فاصل قزوین تا رشت، بگذرد.اما آنچه در نوروز امسال در این آزادراه پیش‌روی مسافران نوروزی قرار گرفت شیوه جدیدی از عبور و مرور در یک آزادراه بود، به طوری که جاده قدیمی با آزادراه ترکیب شد و نتیجه آن ساعت‌ها اتلاف وقت در مسیر را رقم زد.

تردد با سرعت استاندارد ۱۱۰ کیلومتر در آزادراه

قزوین- رشت برای حدود یکی دو ساعت به رانندگی پرزحمت و خسته‌کننده با سرعت ۲۰ تا ۳۰ کیلومتر در داخل رودبار و منجیل تبدیل می‌شود. آیا این وضعیت برای مسیری که اسم «آزادراه» را یدک می‌شود خوشایند است؟

شواهد عینی در این آزادراه نشان می‌دهد به دلایلی که شاید یکی از آنها معارض و دیگری نبود اعتبار باشد، تکه‌ای از آزادراه ساخته نشده و آزادراه در حال حاضر دو تکه است که تکه اول از قزوین تا منجیل را در برمی‌گیرد و تکه دوم از رودبار شروع و به ابتدای رشت منتهی می‌شود.

برای ساخت این آزادراه به طور قطع هزینه‌های زیادی صرف شده، اما با توجه به اینکه حساسیت این مسیر و جذابیت شهرهای شمالی برای همه مردم ایران، رتبه این آزادراه را از درجه استانی به ردیف پروژه‌های ملی ارتقا داده انتظار می‌رود مابقی مسیر آزادراه قزوین- رشت لااقل تا قبل از نوروز ۹۲ تکمیل و آماده بهره‌برداری ‌شود.

وضعیت موجود این آزادراه به طور قطع با محتوای کارنامه کاری وزیر راه و شهرسازی هماهنگی ندارد، اما می‌توان امیدوار بود پیگیری‌های بدون واسطه علی نیکزاد درباره تک‌تک پروژه‌های حوزه راه و ترابری، به زودی نکته مغفول آزادراه قزوین- رشت را به سرانجام برساند.