۳۵درصد خانوارهای فاقد مسکن ملکی در دهک‌های درآمدی ۶/۵ و ۷جامعه قرار دارند. به گزارش خبرگزاری موج، در حالی‌که ۵۰درصد خانوارهای فاقد مسکن در دهک‌های یک تا پنج هستند، سهم فاقدان مسکن در دهک‌های ۸تا۱۰ تنها ۱۵درصد است.

به این ترتیب بیش از نیمی‌از فاقدان مسکن ملکی را دهک‌های یک تا ۵درآمدی تشکیل می‌دهند.

این در حالی است که ۴۸درصد افراد فاقد مسکن ملکی دارای سنی کمتر از ۳۵سال هستند.

براساس آمار منتشره در فصلنامه اقتصاد مسکن، سهم عمده‌ای از خانوارهای فاقد مسکن ملکی تحت پوشش بیمه قرار دارند که این سهم به ۸۰درصد می‌رسد.

بر طبق اطلاعات موجود یک میلیون و ۵۰۰هزار خانوار کم در آمد در کشور فاقد مسکن ملکی هستند که از این تعداد ۶۸۰هزار خانوار تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی، ۳۰۰هزار خانوار تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی،۱۸۰هزار خانوار تحت پوشش صندوق بازنشستگی کشور هستند.

کمتر از ۳۴۰هزار خانوار کم در آمد فاقد مسکن ملکی فاقد پوشش بیمه‌ای هستند.

براساس اطلاعات موجود در خصوص وضعیت نسبی مسکن اقشار کم در آمد در چهار دهک پایین در آمدی در حالی‌که نرخ مالکیت در کم در آمدها در حدود ۵۵درصد است نرخ مالکیت در متوسط کل جامعه به ۷۰درصد می‌رسد .

۴۱درصد از کم در آمدهای دهک‌های یک تا چهار در آمدی دارای مسکن بی دوام هستند این در حالی است که ۲۱درصد از کل جامعه مسکن بی دوام دارند .

شاخص دسترسی سالانه در دهک‌های مذکور ۲/۲۰سال و در متوسط جامعه ۲/۶سال می‌باشد.

دوره انتظار برای تامین مسکن ملکی در ۴ دهک پائین در آمدی ۶۱سال است این درحالی است که در متوسط جامعه دوره انتظار برای خانه دار شدن ۱۸سال است.

درحالی‌که میزان خانوارهای فاقد مسکن در دهک‌های یک تا چهار میلیون و ۶۵۰هزار اعلام شده در کل جامعه ۳ میلیون ۳۰۰هزار خانوار فاقد مسکن هستند.

براساس اطلاعات موجود در جدول شاخص دسترسی نسبت قیمت مسکن به درآمد سالانه خانوار در حالی‌که هنجارهای بین‌المللی برای خانه‌دار شدن بین ۵تا ۱۰سال است در کشور ما متوسط دهک‌های مختلف ۱۸سال دهک چهار درآمدی ۳۳سال و دهک یک ۱۰۰ سال طول می‌کشد تا خانه‌دار شوند.

اگرچه وضع موجود با مشکلاتی همچون تشتت در سیاست‌گذاری، تعدد در اجرا، هدف‌گیری غیر موثر و فقدان شفافیت رنج می‌برد، اما سیاست‌های الزام نهادهای بیمه‌ای و حمایتی به منظور افزایش ضریب پوشش،ایجاد کمیته هدفمند‌سازی یارانه مسکن، توجه بیشتر به پرداخت یارانه‌های به سمت تقاضا، تسهیل در تامین مسکن پیش‌بینی شده است.

تعیین دقیق گروه‌های هدف، برپایی نظام مدیریت مالی مسکن کم در آمدها، کاهش پرداخت یارانه‌های کمک بهره و بهره‌گیری از یارانه‌های مستقیم، برپایی نظام مدیریت مالی مسکن کم درآمدها از جمله صندوق اعتباری ملی و محلی و همچنین تکیه بر مشارکت بخش خصوصی، خیرین، تعاونی‌ها و مشارکت‌ها و همیاری‌های منتفع‌شوندگان از جمله سیاست‌های تعیین شده در برنامه تامین مسکن گروه‌های کم درآمد شهری است.