سهم دیزلی‌های فرسوده از آلودگی هوا
به گزارش خبرگزاری شهر، حسین شهیدزاده با بیان اینکه بر اساس مطالعات بانک جهانی، آلودگی هوا سالانه ۶/ ۲ میلیارد دلار ضرر به اقتصاد شهر تهران وارد می‌کند، گفت: علاوه بر بخش اقتصادی، مساله آلودگی با سلامت و جان مردم سروکار دارد و کاهش عمر در آنها و مرگ زودرس برای افرادی که در معرض این آلودگی هستند، ایجاد می‌کند. مطالعاتی که درباره رابطه آلودگی هوا و سلامت انجام شده، نشان می‌دهد که این دو مساله کاملا به هم وابسته هستند و هر کدام از آلاینده‌ها روی بخشی از بدن انسان تاثیر منفی دارد. به گفته شهیدزاده، داده‌های مطالعات سیاهه انتشار در سال‌های ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶ که شرکت کنترل کیفیت هوا و کنسرسیوم دانشگاه‌های برتر انجام داد نشان می‌دهد بیشترین سهم آلودگی را تردد خودروها دارد که با مدیریت ترافیک می‌توان هم آلودگی و هم ترافیک را کنترل کرد و این امر نیاز به هماهنگی و همراهی همه دستگاه‌های مرتبط دارد. او یکی از منابع اصلی آلودگی هوای تهران را موتورسیکلت‌ها عنوان کرد و گفت: یک موتور سیکلت کاربراتوری در یک پیمایش برابر با یک خودروی انژکتوری ۵ تا ۸ برابر آلودگی تولید می‌کند، بنابراین تعداد بسیار زیاد موتور در تهران و استفاده زیاد از آن یکی از منابع آلودگی است. همچنین خودروهای فرسوده و خودروهای دیزلی که معاینه فنی آنها چندان قابل اعتماد نیست از دیگر منابع آلودگی هستند. عوامل ستاد معاینه فنی به کمک افسران راهنمایی و رانندگی اقدام به تست اتفاقی خودروهای سنگین در بزرگراه‌های تهران می کنند. البته این تست شامل خودروهای دارای معاینه فنی نیز می شود و حدود ۲۵ درصد از این خودروها در معاینات رد می شوند که نشان دهنده این است که یا معاینات فنی به درستی انجام نشده یا تجهیزات به دلیل فرسودگی بعد از مدتی از تنظیم خارج و آلودگی تولید می‌کند. مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران با بیان اینکه برخی از آلودگی ها از حیطه شهرداری تهران خارج است، توضیح داد: آلودگی‌هایی مانند آلودگی تولید شده توسط کارخانه‌هایی که از بیرون شهر وارد تهران می شود خارج از کنترل شهرداری است. معمولا باد بالادست تهران از سمت غرب می وزد و در این سمت تعداد شهرک‌های صنعتی و کارخانه‌ها بسیار زیاد است و این باد آلودگی‌های صنعتی را وارد تهران می‌کند. چرا که این نوع آلودگی مرز جغرافیایی نمی‌شناسد و حتی از مرز کشورها و قاره‌ها نیز می‌تواند عبور کند. این مساله نشان می‌دهد برای کاهش آلودگی در تهران کنترل منابع آلاینده در شهر کفایت نمی‌کند و باید منابع خارج از تهران نیز کاهش پیدا کند و این کنترل فراتر از قدرت شهرداری است و باید سازمان حفاظت محیط زیست و استانداری در این زمینه همکاری کنند. او افزود: مدیریت شهری می تواند با کنترل ترافیک، توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی و حمل و نقل پاک (استفاده از خودروهای برقی و دوچرخه)، تعیین و حساسیت بر کاربری های زمین و تعیین میزان تعداد طبقات ساختمان‌ها در کاهش آلودگی هوا تاثیر بسزایی داشته باشد. البته حساسیت در میزان تعداد طبقات و کاربری زمین باید از دهه های ۶۰ و ۷۰ انجام می شد. مدیریت شهری دوره پنجم تنها با روش پیشگیری از تبدیل باغات به برج های بلند مرتبه و ساخت و سازهای بی رویه این مهم را در دستور کار خود قرار داد. اما مجموع اقدامات شهرداری کافی نیست ؛چرا که تنها بخشی از منابع آلاینده کاهش می یابد.
