صندوق جمعیت سازمان ملل متحد در ایران نسبت به افزایش نرخ مهاجرت شهر به شهر در ایران هشدار داده و منشأ تشدید پدیده مهاجرت از شهرهای کمتر توسعه یافته به شهرهای برخوردار را نبود سیاست واحد و برنامه ملی برای توسعه شهرهای کشور و در نتیجه تصمیم‌گیری‌های منطقه‌ای متکی به شهرداران هر شهر توصیف کرد. به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، بر اساس گزارشی که این صندوق از وضعیت شهرنشینی و مهاجرت داخلی در کشور منتشر کرده است، طی سه دهه اخیر سالانه به‌طور متوسط یک میلیون نفر در میان مرزهای کشور جا به جا شده‌اند که ۷۱ درصد از این جمعیت هم اکنون در مناطق شهری زندگی می‌کنند. همچنین انتظار می‌رود که این نرخ تا سال ۲۰۵۰ به ۸۰ درصد برسد. این گزارش نشان می‌دهد در سال‌های اخیر نرخ مهاجرت از روستا به شهر در مقایسه با نرخ مهاجرت شهر به شهر کاهش یافته و آن را ناشی از فقدان سیاست یکپارچه و هماهنگی در رابطه با شهرنشینی در ایران می‌داند.

به عبارت دیگر فقدان سیاست ملی در قبال توسعه شهرها مبتنی بر آمایش سرزمین به نحوی که ضمن شناسایی کمبودهای هر شهر، مبتنی بر ظرفیت‌های بالقوه موجود در شهر درباره توسعه آن تصمیم‌گیری کند،مسبب این پدیده است. آن‌گونه که این گزارش نشان می‌دهد، اخیرا جمهوری اسلامی ایران شاهد افزایش روند مهاجرت معکوس است که در آن مهاجرت از شهر به روستا به میزان ۱۵ درصد کل مهاجرت‌ها، بیش از میزان مهاجرت از روستا به شهر ۱۳ درصد افزایش پیدا کرده است.

صندوق جمعیت سازمان ملل متحد در ایران، تهران، اصفهان و خراسان رضوی را سه مقصد اصلی مهاجرت در کشور معرفی کرده است که هر سه در زمره استان‌های برخوردار و توسعه‌یافته‌تر قرار دارند. همچنین خوزستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی سه استان اصلی مهاجر فرست معرفی شده‌اند. این گزارش حاکی است: اشتغال و فرصت‌های اقتصادی، تحصیل، خدمت سربازی و دسترسی بهتر به مسکن، چهار علت اصلی مهاجرت در ایران به شمار می‌روند. صندوق جمعیت سازمان ملل متحد در ایران طی گزارش مذکور پیشنهاد داده است استراتژی و خط مشی ملی در رابطه با شهرنشینی و مهاجرت داخلی در ایران، با تاکید بر توجه به مناطق در حال رشد حاشیه شهرها تدوین شود.