اخبار مدیران - روزنامه شماره ۶۰۸۰

• 

  خسارت‏‏‌های «لانچ» ضعیف محصول

  مترجم: محمود نوری شمس‌آباد عضو انجمن مدیریت ایران

  گاهی این اتفاق می‌‌‌افتد که تلاش‌‌‌های عظیم یک تیم بزرگ برای طراحی و توسعه یک برنامه مالی بی‌‌‌نقص، درست در زمان عرضه به بازار با شکست مواجه شود؛ مانند برخورد یک کشتی بزرگ با کوه یخ. یک استراتژی راه‌‌‌اندازی ضعیف منجر به طیفی از نتایج منفی، از جمله نرخ پذیرش پایین، تجارب ضعیف مشتری، مقاومت بالا و حتی آسیب به اعتبار برای شرکت‌های مالی می‌شود. استراتژی راه‌‌‌اندازی یا لانچ (روانه بازار کردن) یک محصول دیجیتال، به فرآیند معرفی اپلیکیشن جدید یا طراحی مجدد آن، برای ورود به بازار اشاره دارد. این استراتژی شامل یک رویکرد برنامه‌‌‌ریزی‌شده با طیف وسیعی از فعالیت‌‌‌های قبل از راه‌‌‌اندازی، حین راه‌‌‌اندازی و پس از راه‌‌‌اندازی است که تلاش‌‌‌های تیم محصول را بر افزایش نرخ پذیرش و رضایت مشتریان، از طریق بهبود محصول بر اساس بازخورد متمرکز می‌کند. هدف اصلی از داشتن یک استراتژی ‌سنجیده راه‌‌‌اندازی محصول، به حداقل رساندن خطر شکست محصول مورد نظر است.

• استراتژی‏‏‌های مدیریت پروژه برای توسعه خدمات مرکز تماس

  مولف: دکتر مهرداد مهدویان مدیر پروژه خدمات مشترکان

  در دنیای رقابتی امروز، اهمیت ارائه خدمات با کیفیت و پاسخگویی سریع به نیازهای مشتریان در صنایع مختلف، به‌‌‌ویژه در صنعت مخابرات، بسیار حیاتی است. شرکت‌های مخابراتی باید در ارائه خدمات مشتریان، به‌‌‌ویژه خدمات مرکز تماس، به بهترین شکل ممکن عمل کنند تا بتوانند رضایت و وفاداری مشتریان را حفظ کنند. این مقاله به بررسی استراتژی‌‌‌های مدیریت پروژه برای توسعه خدمات مرکز تماس در شرکت‌های مخابراتی می‌‌‌پردازد.

• ۴ راهکار پایدارسازی هوش مصنوعی شرکت‌ها

  مترجم: مهدی نیکوئی

  هوش مصنوعی به عنوان یکی از مهم‌ترین ابعاد انقلاب دیجیتال، در سال‌های اخیر سروصدای فراوانی کرده و اشتیاق و میل فراوانی نسبت به آن نزد افراد مختلف ایجاد کرده است. اما واقعیت آن است که هوش مصنوعی مانند هر پدیده دیگری نه سیاه است و نه سفید. از این رو، توصیه می‌شود که درکی جامع‌‌‌تر از آن به دست آوریم و برای حداکثرسازی منافع و حداقل‌‌‌سازی ریسک‌‌‌های آن اقدام کنیم. مزیت هوش مصنوعی و به‌‌‌ویژه هوش مصنوعی مولد (Generative AI) در آن است که فرآیندها را ساده‌‌‌سازی می‌کند و به کسب‌و‌کارها اجازه افزایش کارآیی‌‌‌شان را می‌دهد. همچنین می‌تواند حجم زیادی از وظایف کاری روتین را بر عهده بگیرد تا کارکنان فرصت بیشتری برای پرداختن به پروژه‌‌‌های بزرگ‌تر داشته باشند. آن روی سکه، ظاهرا عطش نامحدود هوش مصنوعی برای مصرف انرژی است. در حالی که شرکت‌ها نمی‌توانند از تمرکز خود بر مسأله پایداری و الزامات زیست‌‌‌محیطی دست بردارند، هوش مصنوعی مصرف سوخت‌‌‌های فسیلی و انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای را افزایش می‌دهد.