ویژگی کسب‌وکار در سنگاپور

مترجم: آناهیتا جمشیدنژاد

منبع: worldbusinessculture

درخصوص نوع نگرش به کسب‌وکار، بین اقتصادهای آسیایی شاید سنگاپور بیشترین تاثیر را از غرب گرفته است. میراث گذشته استعماری سنگاپور، در تلفیق با موقعیت این کشور به‌عنوان یکی از مقاصد سازمان‌های آمریکایی و اروپایی برای استقرار شعب آسیایی شرکت‌های خود، موجب شده است تا این کشور با نگرش‌ها و شیوه‌های غربی وفق داده شود. گرچه این میل ظاهری برای تلفیق برخی شیوه‌های کسب‌وکار غربی، سنگاپور را از تبدیل شدن به یک دولت-شهر بزرگ آسیایی باز نداشته است. (دولت‌شهر دولتی است که فقط در یک شهر و مناطق اطراف آن شهر حاکم است)

در این کشور انجام سطحی کارها و بسیاری از عقاید و اعمال ذاتی، مکتب اخلاقی کنفوسیوس که مکتب اکثریت جمعیت چین است را بازتاب می‌دهند. درواقع دولت سنگاپور که به‌دلیل نگرش عملگرایانه خود در حکمرانی معروف است، اهمیت زیادی برای صیانت و ترویج آنچه به‌عنوان مزیت‌های آسیایی شناخته می‌شود قائل است. بنابراین، سنگاپور باید در برابر افراط در لیبرالیسم غربی مقاومت کند؛ چرا که با این عملکرد منافع زیادی برای این کشور ایجاد می‌شود. این سبک محافظه‌کارانه (ناشی از تفکرات کنفوسیوس) منافع اقتصادی چشمگیر علاوه‌بر منافع اجتماعی مانند کاهش نرخ جنایات و کاهش فقر برای کشور به دنبال داشته است.این شیوه یک عملکرد متوازن ثابت بین منفعت بردن از شیوه کسب‌وکار غربی و به‌طور همزمان پایبندی به ارزش‌های سنتی آسیایی است؛ این راز موفقیت سنگاپور است.

ساختارهای کسب‌وکار

مانند همه کشورهای آسیایی، ساختارهای سازمانی در سنگاپور سلسله مراتبی است. بسیاری از کسب‌وکارهای سنگاپوری ریشه خانوادگی دارند. مدیر اجرایی یک کسب‌وکار خانوادگی اغلب مسن‌ترین فرد مذکر خانواده خواهد بود که در حال کار کردن در سازمان با دیگر کارمندان ارشد است که آنها هم معمولا اعضای خانواده هستند. بنابراین در خلال سازمان‌های سنتی سنگاپور همه تصمیمات کلیدی در سطوح بسیار بالا گرفته خواهد شد و این دستورات برای اجرا به پایین زنجیره دستورات محول می‌شود. انتظار نمی‌رود که لایه میانی به‌طور گسترده با مدیریت ارشد مخالف کند، چرا که این امر بی‌احترامی محسوب می‌شود. بنابراین اگر تاثیر فرآیند تصمیم‌گیری را درک کنیم، اطمینان از سطح درست ارتباط با یک سازمان بسیار مهم است. همچنین اطمینان از این موضوع بسیار حائز اهمیت است که افراد ارشد با مخاطبانی در موقعیت مشابه تعامل داشته باشند. با فرستادن کارکنان بی‌تجربه و جوان‌تری که به شما معرفی می‌شوند به فرد ارشد بی‌احترامی نکنید.

تیم‌های سنگاپوری

با توجه به ساختار تیم‌محور سنگاپوری‌ها، آنها بازیکنان تیمی بسیار موثری هستند، چرا که محیط تیمی تعاملات هماهنگ افراد را به‌جای نگرش رقابتی ترویج می‌دهد. یک رهبر تیمی خوب به شدت برای توسعه فضایی تلاش می‌کند که در آن تصمیم‌گیری اجماع-محور است؛ در این سبک تصمیم‌گیری در تیم، حق اعضا هرگز ضایع نمی‌شود. تصمیمات مانند اعضای تیم هستند و بنابراین موفقیت یا شکست در کل تیم ارزیابی خواهد شد. به علت ماهیت مبتنی بر رضایت طرفین در تصمیمات تیمی، نهادهای خارجی در نتیجه فقدان پیشرفت گاهی احساس ناامیدی می‌کنند. سرعت بخشیدن به این فرآیند از بیرون دشوار است هر مداخله ظاهری می‌تواند پس زده شود و منجر به حرکت کندتر شود.

نقش زنان

طی دهه گذشته در مقایسه با بسیاری از شرکت‌های آسیایی، زنان پیشرفت‌های چشمگیری در حوزه کسب‌وکار داشته‌اند و اکنون مدیران اجرایی زن در بسیاری از موقعیت‌های ارشد جای دارند. انتظار می‌رود زنان در محیط کار روابط بسیار حرفه‌ای و غیرصمیمی با همکاران مرد خود داشته باشند. تماس چشمی باید حداقل باشد و فاصله‌های درست بین آنها مشاهده شود. به دلیل رویکرد سلسله مراتبی مدیران اجرایی خارجی که در سنگاپور کار می‌کنند بسته به رتبه و موقعیت حرفه‌ای‌شان مورد احترام قرار خواهند گرفت.

سبک مدیریتی

همان‌طور که در خور یک ساختار سلسله‌مراتبی است، مدیران اکثرا از افراد مسن‌تر انتخاب می‌شوند که این خود به آنها اختیاراتی می‌دهد. مانند سایر نقاط آسیا، سن و سال هنوز نشان‌دهنده خرد است و افراد هنوز از تعامل با مدیران مسن‌تر احساس راحتی بیشتری می‌کنند. مدیران تصمیمات را به تیم‌شان محول می‌کنند و انتظار دارند تصمیمات محترم شمرده شود. این به آن معنی نیست که منطق پشت تصمیمات هرگز مورد مناقشه قرار نمی‌گیرد؛ این صرفا به آن معنی است که هر فردی بیشتر تمایل دارد تا نفراتش در یک محیط خصوصی‌تر مطرح شود تا اینکه در فضای همگانی یک جلسه بازگو شود. در فرهنگ کسب‌وکار کنفوسیوسی، مدیر انتظار دارد مورد احترام واقع شده و از او اطاعت شود و در عوض وفاداری تیمش، نشان خواهد داد که تا چه حد به بهبود تیمش علاقه دارد. این ملاحظه پدرانه در بسیاری از جنبه‌های زندگی شغلی افراد دیده می‌شود و ضرورتا رابطه مدیر با تیم در پایان روز کاری پایان نمی‌یابد. خارج از رابطه‌های خانوادگی، ترفیع بر اساس مزیت و ضوابط عملکرد به‌جای ارتباطات خواهد بود. ضوابط عملکرد ممکن است نسبت به غربی‌ها متفاوت باشد و در راس این لیست ممکن است توانایی ایجاد یک تیم هماهنگ باشد که افراد در آن احساس آزادی کنند.