نورما هالبرت، مشاور و مدیر سابق جامعه موسیقی لینکلن

افراد به‌شدت خلاق برای یک شرکت تحسین و سود به همراه می‌آورند. همچنین این افراد دچار خودخواهی گسترده‌ای می‌شوند و فکر می‌کنند مهم‌ترین شخص روی کره زمین هستند، بنابراین هر کاری را که بخواهند می‌توانند انجام دهند. مدیریت این گونه افراد دو بخش دارد: اول، باید دائما از آنها حمایت شود و تصدیق شود که افرادی استثنایی هستند و باید به آنها حس آزادی کامل داده شود. هر فردی که افراد خلاق را مدیریت می‌کند، باید صبر و تحمل زیادی داشته باشد. اما این بخشی از کار است.

جنبه دیگر مدیریت افراد بسیار خلاق پشت صحنه اتفاق می‌افتد، به طوری که اگر آن فرد مثل مورد گالیانو از کنترل خارج شد، نه شرکت آسیب‌پذیر باشد و نه مدیرعامل در شرایطی گیر بیفتد که مجبور شود واکنش تندی نشان دهد. در اینجا پیشنهادیی مطرح می‌کنم:

• یک یا دو فرد جایگزین را برای ستاره شرکت‌تان به خوبی شناسایی کنید و در نظر داشته باشید، بدون اینکه کسی از این نیت شما اطلاع داشته باشد.

• در قرارداد چنین افرادی یک بند مفید اضافه کنید که موارد رفتارها و اقداماتی را که منجر به اخراج می‌شوند، عنوان کند. قرار نیست این بند یک تهدید باشد، بلکه فقط یک واقعیت است و نگرانی عمیق شما در مورد شرکت را بازتاب می‌دهد.

• همچنین در قرارداد قید کنید که حتی در مورد ستاره‌های شرکت نیز یک برنامه بررسی عملکرد منظم وجود دارد. افراد خلاق معمولا فکر می‌کنند در برابر فرآیند یا سیاستی استثنا هستند و بنابراین لازم است با رویکردی کاملا شخصی‌شده و اجباری با آنها برخورد شود. این کار یا باعث تشویق و حمایت از فرد می‌شود یا در صورت مشاهده هر گونه مشکل، زمینه اقدامات ضروری در آینده را می‌چیند.

• افرادی که به‌طور مستقیم با ستاره خلاق شرکت کار می‌کنند و مجبورند با حیله‌ها و شیطنت‌های او سر و کار داشته باشند، بشناسید. کار آنها علاوه‌بر اینکه می‌تواند روحیه‌‌بخش و سودمند باشد، می‌تواند تحلیل رود و روحیه بدی در شرکت ایجاد کند. بنابراین آنها باید بدانند تلاش‌هایشان مورد توجه است.

با بررسی و شناخت کامل از ماجرای گالیانو، من راه متفاوتی برای اداره این شرایط پیشنهاد می‌کنم: هنگام بروز اولین مشکل، فورا سراغ او می‌رفتم و به او می‌گفتم هر مدیرعاملی جای من بود، درجا شما را اخراج می‌کرد، چون من باید با انتقاد از حرف‌هایی که زده‌ای، از اسم دیور حفاظت کنم.

در عین حال، با احترام به سابقه کارهای خلاقانه او برای شرکت و با آگاهی از تاثیر مواد مخدر بر رفتارهای او، این راه را به او پیشنهاد می‌دادم: در یک سخنرانی عمومی از رفتارهای او انتقاد می‌کردم و آن را جدا از شرکت می‌دانستم و همزمان، اعلام می‌کردم که شرکت یک مرکز ترک اعتیاد به گالیانو معرفی می‌کند و یک سال به او مهلت می‌دهد و هرگونه تصمیم‌گیری در مورد آینده به بعد از این زمان موکول خواهد شد.

در صورتی که این توافق حاصل می‌شد، به صورت عمومی اعلام می‌کردم او قرار است وارد کلینیک شود و از رسانه‌ها دور خواهد بود. در طول این یک سال نیز چشم‌انداز پیدا کردن فرد جایگزین را بررسی می‌کردم، پیشرفت‌های درمانی او را کنترل می‌کردم، سپس اقدامات آینده را برنامه‌ریزی می‌کردم.