نویسنده: Scott Anthony مترجم: رویا مرسلی «موضوع خیلی ساده است»، این را یک استراتژیست با حالتی بر زبان آورد که من موضوعی را برای کودک 6 ساله‌ام شرح می‌دهم. او در ادامه می‌گوید: «تغییر یک درصدی خرید و فروش سهام، می‌تواند ده‌ها میلیون دلار ارزش ایجاد کند. کسری از سهم بازار می‌تواند پنج برابر این مبلغ سود ایجاد کند. سرمایه‌گذاری امروز ما برای رشد، چندین سال به طول خواهد انجامید تا چنین سودی به ما بدهد.»
البته نکته کلی صحیح بود؛ یک دلار سرمایه‌گذاری در موضوعی که اکنون در مرکز توجه است، تقریبا همیشه بازدهی کوتاه‌مدت بیشتری نسبت به سرمایه‌گذاری در موضوعی دارد که به رشد کسب‌وکار منتهی می‌شود و رسیدن به سود در آن ممکن است سال‌ها طول بکشد. به همین دلیل برای شرکت‌ها بسیار مهم است قبل از آنکه نیاز به رشد را احساس کنند، در این بخش سرمایه‌گذاری کنند تا بتوانند فضا و زمان کافی برای بلوغ سرمایه‌گذاری خود ایجاد کنند.
متاسفانه، تعداد کمی از شرکت‌ها به این اصل مهم پی برده‌اند. اما این استراتژیست صحبت‌هایش را این طور ادامه داد: «در این صورت این طور به نظر می‌رسد که اگر ما سرمایه‌گذاری خود را به بخش نوآوری ببریم و آن را به بخش اصلی کسب‌وکار خود هدایت کنیم، بسیار سودآورتر خواهد بود.
البته چنین تصوری کاملا اشتباه و خطرناک است.»
البته چنین رویکردی در کوتاه‌مدت ممکن است برای شرکت با سودآوری همراه باشد.
من نمی‌گویم که در کسب‌وکار فعلی، نباید انعطاف‌پذیر بود، بلکه نظر من این است که در نهایت، نقدینگی حاصل از فعالیت کسب‌وکار امروز همان پولی است که برای کسب‌وکار فردا سرمایه‌گذاری می‌شود؛ اما باید به این موضوع هم توجه کرد که سرمایه‌گذاری خیلی زیاد در یک موضوع جدید در جهت رشد آتی شرکت ممکن است خطرناک‌ترین کاری باشد که یک شرکت می‌تواند انجام دهد؛ بنابراین ایجاد تعادل در این مساله بسیار مهم است.
همه کسب‌وکارها و مدل‌های کسب‌وکار دارای دوره حیات محدودی هستند. محصولات می‌آیند و می‌روند. سلیقه مشتریان عوض می‌شود ومزیت رقابتی یک مفهوم گذرا است. شرکت‌هایی که دارای طول عمر طولانی هستند نیز از این اصل به‌خوبی آگاهند. آنها محصولات و خدمات جدید خلق می‌کنند و مدل‌های کسب‌وکار را جایگزین آنچه قبلا هسته قدرت آنها بود، می‌کنند. چند سال قبل، با «رید هستینگز» که موسس و مدیرعامل شرکت نتفلیکس است، در یک جلسه خصوصی صحبت می‌کردیم و او درباره تغییرات مختل‌کننده سخن می‌گفت. او شرح می‌داد که چگونه از استعدادهای بیکرانی که در کاربران اینترنت وجود دارد، می‌توان بهره برد. آن زمان شرکت بلاک باستر یکی از رقبای اصلی نتفلیکس بود و هستینگز توضیح داد که چگونه به فکر مدیریت انتقال‌های بزرگ افتاد؛ مثلا اینکه شرکت نتفلیکس تحویل دی وی دی از طریق پست را به انتقال داده از طریق آنلاین تغییر داد.
هستینگز می‌گوید: «نکته‌ای که به تیم مدیریت و هیات‌مدیره گفتم این بود که بزرگ‌ترین خطری که با آن مواجه هستیم، کهنگی و منسوخ شدن تکنولوژی است. این یک خطر بسیار بزرگ است. خطر کوچک آن است که کسی در یک محصول دست ببرد و تخریب ایجاد کند یا در صورت‌های مالی تغییر ایجاد کند. اینها خوب نیستند، اما باعث شکست سازمان هم نمی‌شوند. آنچه باعث شکست سازمان‌ها می‌شود، عدم نوآوری در تکنولوژی یا مدل‌های کسب‌وکار است و اگر قرار است ما برای خلق ارزش اندیشمند باشیم، باید در جهت بهینه‌سازی ریسک‌های بزرگ گام برداریم.»
شرکت‌ها باید مطمئن شوند که بین سرمایه‌گذاری در تقویت کسب‌وکار امروز و سرمایه‌گذاری در خلق کسب‌وکار فردا تعادل ایجاد می‌کنند. آنها باید ارزیابی سرمایه‌گذاری در زمینه رشد آتی خود را با دید بلندمدت ببینند و از روش‌های مختلف مدیریت برای رویارویی با موانعی که در آینده با آن روبه‌رو می‌شوند بهره ببرند.
کاهش سرمایه‌گذاری در تنوع بخشیدن به فعالیت شرکت‌ها باعث افزایش این خطر می‌شود که سرعت تغییرات مختل‌کننده در صنعت شما (که بی‌رحمانه‌تر از آنچه مدل‌ها به شما می‌گویند است) تاثیر بسیار عظیمی بر کسب‌وکارتان بگذارد؛ پس بهتر است چشم بسته به استدلال نادرست استراتژیست‌ها توجه نکنیم.