آتش‌سوزی گسترده نیاز به بیمه را به‌وجود آورد

هاله گیوری

شرکت بیمه اتکایی سوئیس (Swiss Re) قدیمی‌ترین شرکت بیمه از این نوع و یکی از بزرگترین شرکت‌های بیمه دنیا است. این شرکت به دلیل فعالیت‌های بین‌المللی، اعتبار بیمه‌ها و خدمات و پایه‌های قوی تامین مالی زبانزد است. بخش اصلی فعالیت این شرکت در انتقال ریسک، تامین مالی برای ابقای ریسک و مدیریت سرمایه است. سوئیس ری بیش از ۷۰ دفتر در ۳۰ کشور جهان دارد. بیمه اتکایی به‌طور حرفه‌ای در سال ۱۸۴۰ در کلن آلمان آغاز شد و اولین شرکت که بطور تخصصی به این کار می‌پرداخت در سال ۱۸۴۶تاسیس شد. سوئیس اولین کشور خارج از آلمان بود که از این ایده استفاده نمود. سوئیس برای توسعه این نوع بیمه با فراهم آوردن زیرساخت‌های تئوریکال، تلاش زیادی انجام داد و اولین قدم‌ها را برای بین‌المللی شدن برداشت.

صنعت بیمه در اواسط قرن نوزدهم در سوئیس از وضعیت خوبی برخوردار شد و فردی که باعث این اتفاق شد «آلفرد‌اشر» کارآفرینی بود که با افتتاح شرکت بیمه سوئیس، زوریخ را به‌عنوان یک مرکز مالی مطرح نمود و در سال ۱۸۵۷ مهم‌ترین نقش را در تشکیل شرکت بیمه عمر سوئیس برعهده داشت. پس از آتش‌سوزی وسیع در بخش‌های مختلف سوئیس و بی‌خانمان شدن تعداد زیادی از افراد، بیمه آتش‌سوزی در سال ۱۸۶۱ به‌وجود آمد. در نوامبر همین سال ملاقاتی بین مدیران هلوتیا که اولین شرکت بیمه سوئیسی بود که کشتی‌ها را بیمه می‌کرد و سوئیس ری انجام شد و شرکت هلوتیا سوئیس ری با هدف برقراری بیمه آتش‌سوزی برای ساختمان‌ها و لوازم داخل آنها و اتومبیل‌ها با مدیریت ام. جی. گراسمن تاسیس شد و برای حدود نیم قرن یک شرکت سرمایه‌گذاری مشترک بود. شرکت‌های بیمه دیگری هم که در بازل-شهری واقع در سوئیس- تاسیس شدند بیمه آتش سوزی را به محصولات خود می‌افزودند.

جایگاه خوب در بازار و آمادگی کشورهای همسایه، موقعیت مناسبی را برای معرفی بیمه اتکایی از طرف سوئیس بوجود آورد. ایده این کار را گراسمن خلق کرد. در ابتدا در سال ۱۸۶۳، گراسمن نامه‌ای غیر رسمی به بیمه سوئیس نوشت و در آن پیشنهاد تاسیس یک شرکت مشترک را مطرح نمود. این نامه نقطه تحول تاریخ بیمه است که باعث بوجود آمدن اولین تفکرات بیمه اتکایی بود.

در نهایت شرکت بیمه اتکایی سوئیس با مشارکت شرکت بیمه سوئیس، هلوتیا و هندلزبانک در بازل آغاز به کار نمود. سرمایه اولیه شرکت ۶ میلیون فرانک سوئیس بود و ۱۵ درصد آن توسط سهامداران پرداخت شده بود. هدف از تشکیل با توجه به اساسنامه ایجاد پوشش بیمه برای شرکت‌های محلی و خارجی، کشتی‌ها، بیمه آتش‌سوزی و بیمه عمر بود. اعضای هیات‌مدیره پس از کسب اجازه‌نامه‌های رسمی در تاریخ ۲۶ دسامبر ۱۸۶۳ گرد هم آمدند و اساسنامه شرکت را تایید کردند و سپس مقرر شد که نامه‌هایی به زبان‌های فرانسه و آلمانی نوشته و برای شرکت‌های بیمه و شرکت‌های خصوصی فرستاده شود و از آنها خواسته شد که به‌عنوان مقام اجرایی شرکت ثبت‌نام نمایند.

۴دهه پس از آغاز قرن بیستم، در زمان پایان جنگ جهانی دوم، سوئیس ری به شرکت برتر بیمه اتکایی تبدیل شد. این دوره تحت تاثیر نام چارلز سیمون که یکی از کارآفرینان صنعت بیمه بود، می‌باشد. او در سال ۱۸۹۵ به عنوان مدیر اجرایی وارد شرکت شد و در سال ۱۹۱۹ مدیرعامل شرکت شد و سپس تا زمان مرگش به عنوان عضو هیات‌مدیره فعالیت نمود.

افزایش سود به شرکت این توانایی را داد که انواع دیگری از بیمه را ارائه نماید. با امضای اولین قرارداد بیمه شخص ثالث در سال ۱۸۸۱، سوئیس ری در سال ۱۹۰۱ در این زمینه فعالیت گسترده‌ای را آغاز نمود.

در سال ۱۹۲۰ شرکت فعالیت زیادی برای بیمه خارج از مرزهای کشور انجام داد. از ابتدای کار این شرکت در کشورهای خارجی فعالیت زیادی داشت و اقدام به گشایش شعبه می‌نمود. اولین شعبه سوئیس‌ری در سال۱۹۱۰ در نیویورک افتتاح شد. در سال ۱۹۱۶ شرکت توانست یکی از عمده‌ترین شرکت‌های هلدینگ بیمه در انگلستان را که در سال ۱۹۰۷ گشایش یافته بود، تصاحب نماید. در پایان جنگ جهانی اول تنها ۲۰درصد از درآمد شرکت بیمه اتکایی سوئیس از داخل کشور تامین می‌شد. در سال ۱۹۲۴ در ادامه تصاحب شرکت‌های خارجی، سوئیس ری شرکت بیریش در مونیخ را تصاحب کرد.

طی دهه ۱۹۹۰ شرکت به تصاحب‌های استراتژیک خود ادامه داد و در سال ۱۹۹۱ سهام عمده شرکت الیوا که شرکت بیمه سوئیسی بود خریداری شد. در سال ۱۹۹۴ شرکت تصمیم به تغییر ساختار سازمانی گرفت و در نتیجه این تغییر ۵۳درصد افزایش درآمد خالص را در گزارش‌های خود ذکر نمود. در سال ۱۹۹۷ سوئیس ری شرکت بیمه اتکایی ایتالیا را به تصاحب درآورد و نام آن را به سوئیس ری ایتالیا تغییر داد. در طول این دهه سوئیس ری فعالیت بانک‌های سرمایه‌گذاری را هم در نظر گرفت و در سال ۱۹۹۹ بانک سرمایه‌گذاری فاکس- پیت به تصاحب شرکت درآمد.

در سال ۲۰۰۱ و در زمان حمله تروریستی به برج‌های مرکز تجارت جهانی، شرکت زیانی معادل ۱۹میلیارد دلار را گزارش کرد که یکی بزرگترین زیان‌های وارده به شرکت‌ها تا آن زمان بود.