داستان بانکداری استرالیا و نیوزلند

هاله گیوری

گروه بانکداری استرالیا و نیوزلند ANZ دومین بانک مهم از ۴ بانک بزرگ موجود در استرالیا و یکی از ۱۰۰ شرکت برتر در صنعت مالی دنیا است. این گروه همه فعالیت‌های بانکداری را در سراسر کشورهای استرالیا و نیوزلند انجام می‌دهد و به حدود چهارمیلیون نفر، از طریق ۹۰۰ شعبه و بیش از ۱۵۰۰ دستگاه خودپرداز بانکی خدمات رسانی می‌نماید. سایر عملیات بانکی در حوزه قاره اقیانوسیه شامل اندونزی و هاوایی انجام می‌گیرد. محصولات و خدمات دیگر عبارتند از: تامین مالی برای وام، خدمات مالی مشتریان (ANZ بزرگ‌ترین صادرکننده کارت‌های اعتباری در استرالیا است)، خدمات اجاره، تامین مالی جهت لوازم و تجهیزات، مدیریت سرمایه، بانکداری برای شرکت‌های کوچک، متوسط و بزرگ، بانکداری سرمایه‌گذاری و تبدیل ارز و تجارت کالا. ANZ و ING که گروه تامین مالی هلندی است، شرکت سرمایه‌گذاری مشترکی برای مدیریت دارایی‌ها و بیمه عمر ایجاد کرد. ANZ زمانی که بانکداری استرالیا و نیوزلند با بانک‌های آمریکایی، اسکاتلندی و استرالیایی در سال ۱۹۷۰ ادغام شد، به‌وجود آمد. ANZ دلیل اصلی ادغام بانک استرالیا و بانک یونیون در سال ۱۹۵۱ بود.

بانک استرالیاسیا(آسیا) بر این باور بود که ایده توماس پاتر مک کویین را- مهاجری ثروتمند که پیشنهاد به‌وجودآوردن بانک مشترک و ایجاد شرکتی عظیم را به سرمایه‌گذاران لندن داده بود- که می‌توانست به عنوان اولین رییس موقت بانک انتخاب شود، اجرا نماید.

بانک یونیون استرالیا بسیار ساده شکل گرفت. یکی از بانک‌های در حال سقوط استرالیا به نام تیمر در تاسمانی، برای جست‌وجوی سرمایه به لندن رفته بود و گروهی از سرمایه‌گذاران را یافت که تمایل داشتند در بانکی در مستعمرات سرمایه‌گذاری نمایند. آنها یونیون را شکل دادند و تیمر را تصاحب نمودند و فعالیت خود را از سال ۱۸۳۷ آغاز کردند. آنها استرالیا را مکانی مناسب برای پاسخ به نیاز زیاد پشم برای چرخ‌های بافندگی انگلیس یافتند. اگرچه قبلا بانک‌های دیگری توسط مستعمرات گشایش یافته بود، ولی هیچ‌کدام از آنها نتوانستند به منابع مالی بر اساس قوانین بانکداری لندن دست یابند و تنها بانک آسیا و یونیون به این مهم دست یافتند. این بانک‌های مستعمراتی نتوانستند از بازار سرمایه بریتانیایی بهره برداری نمایند و هیچ‌یک از آنها بعد از گذشت پنج سال باقی نماند. در مقابل آسیا و یونیون کاملا موفق عمل نمودند و آسیا میزان اعطای وام خود را از ۱۸۳۶ تا پایان دهه به ۴ برابر افزایش داد. در سال ۱۸۳۸ شرکت نیوزلند که شرکت مستعمراتی بود، از آسیا و یونیون خواست تا شعبه‌ای با قوانین جدید این بنگاه افتتاح نمایند. آسیا برای انجام این کار تمایلی نشان نداد و برای نیوزلند شرایطی تعیین نمود ولی یونیون پذیرفت و به اولین بانکی که در نیوزلند به تجارت می‌پرداخت، تبدیل شد. در طول سال‌های ۱۸۳۸ تا ۱۸۴۱ صنعت مزرعه‌داری و پرورش گوسفند با رشد زیادی روبه‌رو شد. در طول این دوره، آسیا و یونیون تجارت خود را به اندازه کافی محکم نمودند که برای مقابله با بحران مالی شدیدی که از اواخر ۱۸۴۱ شروع شد آمادگی لازم را داشتند و هر دو بانک از این بحران که تلفات زیادی را در بر داشت جان سالم به در بردند.

با کشف معادن سرب و مس در آدلاید در سال ۱۸۴۴، خروج مستعمرات از رکود آغاز شد. اکتشاف طلا در نیوسوث والس در سال ۱۸۵۱ باعث به‌وجود آمدن رشدی سریع شد. در این شرایط جدید اقتصادی، دلالی طلا و صرافی ارزهای خارجی به خدمات جدید بانکی تبدیل شد و شعبه‌های بانکی برای پاسخگویی به مشتریان و معدن‌داران مشتاق بانک افزایش یافت.

در طول دهه طلایی ۱۸۵۰، بانک‌های جدید شکل گرفتند که فعالیت آسیا و یونیون در صرافی را به چالش بکشانند. در میان آنها بانک انگلیس، اسکاتلندی و استرالیایی ES&A وجود داشت که در سال ۱۸۵۲ شکل گرفته بود. اگرچه این بانک باعث نگرانی آسیا و یونیون شد ولی تهدیدهای بزرگ‌تری توسط بانک‌هایی که در اواسط قرن شروع به کار کردند، در راه بود. برای قدرت رقابت بالاتر این بانک‌ها دفاتر کاری در لندن برای خود تاسیس نمودند و به اندازه کافی سرمایه برای کار جمع‌آوری کردند.

در بین سال‌های ۱۸۶۰تا ۱۸۹۰ استرالیا با پیشرفت اقتصادی زیادی روبه‌رو شد. تعداد زیادی بانک در این کشور تاسیس شد و بسیاری از آنها ورشکست شدند.

در سال ۱۹۰۰ آسیا ۷/۱۲ درصد و یونیون ۱/۱۲درصد از سپرده‌های بانکی را در خود جای دادند. در اوایل قرن ۲۱ اقتصاد پایدار باعث شد که هر دوی این بانک‌ها تصمیم بگیرند تا از طریق گسترش شعبه‌ها به جمع‌آوری بیشتر سرمایه بپردازند. از سال ۱۹۰۰ تا ابتدای جنگ جهانی اول، آسیا ۷۳ شعبه و یونیون ۱۰۰ شعبه را گشودند.

سرپرستان هر دو بانک در لندن می‌دانستند که برای اینکه بتوانند به رشد خود ادامه دهند، می‌بایست استراتژی خود را تغییر دهند. در سال ۱۹۳۰بحث‌هایی در مورد ادغام دو بانک مطرح شد و تا سال ۱۹۴۳ عملیاتی نشد. هر دو این بانک‌ها انگلیسی بودند و ریاست آنها در لندن واقع بود و اندازه و میزان تجارت آنها تقریبا با هم یکسان بود. در سال ۱۹۴۶ وکلا شروع به کار بر سر جزئیات این ادغام کردند و در سال ۱۹۵۱ بانک استرالیا و نیوزلند ANZ به‌وجود آمد. در سال ۱۹۷۰ این بانک توانست بانک انگلیس، اسکاتلندی و استرالیایی را تصاحب نماید.

زمانی که در سال ۱۹۷۷ بحران مالی آسیا اتفاق افتاد ANZ تغییر مدیریت داد و جان مک فارلن را که ۱۸ سال تجربه ریاست داشت به مدیریت عاملی برگزیدند. در سال ۲۰۰۲ این فرد ساختار سازمان را تغییر داد و ANZ توانست به سودی معادل ۲۶/۱ میلیارد دلار آمریکا دست یابد که ۱۶درصد از سال مالی قبل بیشتر بود. کسب سود زیاد با ریسک کم یکی ازفرمول‌های موفق مدیریت مک فارلن بود.

بانک به دنبال بازارهای بیشتری برای فعالیت در نواحی اقیانوسیه است و البته تمایل دارد با وسعت کمی در آسیا نیز فعالیت نماید.