آئودی، پیشرفت از طریق تکنولوژی برتر

کوشان غلامی

در روز ۱۲ اکتبر سال ۱۸۶۸، «آگوست‌هارش» در شهر وینینگن آلمان متولد شد. او پس از دوران ابتدایی به آهنگری پرداخت، ولی بعد از مدتی دست از این کار کشید و برای ادامه تحصیل به کالج «میتویدا» رفت. پس از گرفتن مدرک مهندسی، در یک کارخانه کشتی‌سازی مشغول به کار شد. از سال ۱۸۹۶ به بعد نیز مدتی برای کارل بنز کار کرد و در نوامبر سال ۱۸۹۹ شرکت‌ هارش را در کلن آلمان تاسیس کرد. او با تجربیاتی که نزد کارل بنز آموخته بود، از سال ۱۹۰۱ شروع به ساخت اتومبیل کرد. شرکت در سال‌های ۱۹۰۲ و ۱۹۰۴ به ریشنباخ و زویکو منتقل شد. آگوست در سال ۱۹۰۹ پس از مشاجره با شرکا از شرکت خارج شد و شرکت دیگری با نام‌هارش تاسیس کرد، ولی به دلیل تشابه اسمی مجبور شد نام شرکت را به آئودی تغییر دهد. آئودی ریشه لاتین نام آگوست‌هارش بود.

آگوست در سال ۱۹۱۰ اولین اتومبیل خود را با نام آئودی نوع B تولید کرد و با موفقیت زیادی روبه‌رو شد.

پس از آن در سال ۱۹۱۱ با این اتومبیل وارد مسابقات آلپاین اتریش شد. او رهبری یک تیم از رانندگان را که در بین آنها دو تن از مهندسانش به نام‌های گرامولر و لانگ نیز حضور داشتند به عهده گرفت. آنها موفق شدند مسابقه را با موفقیت به پایان برسانند و سال بعد نیز با همین اتومبیل وارد مسابقات شدند. آنها پس از آن در سال ۱۹۱۳ با Audi C شرکت کرده و برنده مسابقات شدند. با برنده شدن نوع C، این اتومبیل در سال بعد به نام Alpensieger یعنی برنده آلپاین شهرت یافت. از دیگر مدل‌های آئودی قبل از جنگ، نوع EوD بودند که در تعداد محدودی تولید شدند.

با آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ آئودی شروع به تولید کامیون‌های دو تنی بر روی شاسی تقویت شده نوع C و همچنین وسایل نقلیه جنگی کرد. تولید انواع مدل‌های D، C و E پس از جنگ نیز ادامه یافت و در کنار آنها مدل جدید نوع G نیز تولید شد، اما علاقه شخصی‌هارش در طی جنگ به دلیل نبود خلاقیت کاهش یافت و او در سال ۱۹۲۰ آئودی را ترک کرد.

در سال ۱۹۲۲ نوع G جایگزین نوع C شد و دو سال بعد آئودی شروع به ساخت اتومبیل‌های شش و هشت سیلندر کرد. در سال ۱۹۲۸ به دلیل عدم موفقیت نوع Imperator R به نظر می‌رسید که این آخرین مدل آئودی باشد، زیرا پس از آن زمان نیز شروع به مونتاژ اتومبیل‌های دیگر کرد.

در سال ۱۹۲۸ «یورگن راسموسن» صاحب شرکت اتومبیل D.K.W قسمت عمده سهام آئودی را خریداری کرد. او در همان سال، بقایای شرکت خودروسازی «ریکن بیکر» را خریداری و با استفاده از امتیاز تولید و طراحی موتورهای آلمانی ساخته شده از این شرکت، آنها را در مدل‌های بعدی آئودی استفاده کرد.

در سال ۱۹۳۱ یک آئودی کوچک‌تر با شاسیD.K.W و موتور ۱۱۰۰ سی‌سی پژو ساخته شد و سال بعد این شرکت به همراه D.K.W، واندرر و‌هارش عضو ائتلاف Auto-Union شدند. چهار حلقه موجود بر روی آرم آئودی نیز بیانگر این چهار شرکت است که در Auto Union با یکدیگر متحد شدند. پس از آن دو مدل از موتورهای واندرر (Wanderer)ساخته شده و فروش خوبی تا قبل از جنگ جهانی دوم داشتند.

آئودی پس از جنگ جهانی، تبدیل به یک اتومبیل ملی شد و کارخانه آن در زویکو برای ساخت اتومبیل‌هایی که بر اساس طرح D.K.W ساخته می‌شدند به کار گرفته شد. این شرایط تا سال ۱۹۴۹ که Auto Union مجددا با سهامداری بیشتر مرسدس بنز تاسیس شد، ادامه یافت. پس از آن نام آئودی تا سال ۱۹۶۵ که فولکس واگن بیشتر سهام آن را خریداری کرد، به فراموشی سپرده شد. در پایان سال ۱۹۶۸ فروش آئودی افزایش یافت و تنوع مدل‌های آن به طور قابل توجهی زیاد شد. در سال ۱۹۶۹ آئودی با N.S.U ترکیب شد و Audi N.S.U. Auto Union به وجود آمد. اگر چه در سال‌های بعد تولیدات N.S.U کاهش یافت، ولی آئودی تحت نظارت فولکس واگن به پیشرفت و توسعه خود ادامه داد و در ماه مه ۱۹۷۳ تعداد اتومبیل‌های فروخته شده آئودی به یک میلیون رسید.از جمله نقاط تکنیکال برجسته این شرکت موتور پنج سیلندری بود که در اواخر دهه ۱۹۷۰ بر روی سری ۱۰۰ عرضه شد. همچنین توربو شارژر ۴WD که در مدل «کواترو» در سال‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ استفاده شد، از دیگر نقاط قوت این شرکت بود. آئودی کواترو و کواترو اسپرت که هر دو از اتومبیل‌های قدرتمند بودند، تقریبا موفق به فتح تمامی مسابقات می‌شدند. این امر سبب شد که آئودی و فولکس واگن، مدل‌های زیادی از اتومبیل‌های خیابانی را تولید کنند. فروش آئودی در سال‌های ۲۰۰۰ و بعد از آن افزایش چشمگیری یافت و مشتریان آن از ۶۵۰ هزار در سال ۲۰۰۰ به یک میلیون در سال ۲۰۰۸ رسید.

اکنون آئودی بیش از ۶۰ هزار کارمند در سراسر دنیا داشته و با شعار Vorsprung durch Technik به معنی «پیشرفت از طریق تکنولوژی برتر» توانسته است درآمدی بالغ بر ۲۹ میلیارد دلار را در سال گذشته از آن خود کند.