آیا باید اشتباهات دوستان‌تان را در محیط کار مخفی کنید؟
مانند دشوارترین موقعیت‌ها در محیط کار، یک پاسخ درست برای سوالات بالا وجود ندارد. نگرشی که شما اخذ می‌کنید، به عوامل متنوعی بستگی دارد. اول اینکه این اشتباهات تا چه حد نگران‌کننده هستند؟ آیا آنها مشکلات قابل‌توجهی برای تیم و حتی مشتری شما ایجاد خواهند کرد؟ دوم اینکه دوست‌تان تا چه حد در مورد رفتار مضر خود و اثرات آن، آگاه است؟ و در آخر اینکه آیا رئیس شما این موقعیت را مدیریت می‌کند؟ آیا کسی غیر از شما از این مشکل آگاه است؟ پاسخ‌های این سوالات به شما کمک خواهد کرد تا تصمیم بگیرید چه زمانی مداخله کنید و با چه سرعتی از یکی از گام‌های زیر به گام بعدی حرکت کنید.
اولین‌بار که دوست‌تان مرتکب اشتباهی می‌شود، لاپوشانی کار او کاملا قابل‌پذیرش است. وقتی از «لاپوشانی» صحبت می‌کنیم، منظورمان مخفی کردن موضوع نیست. منظور من این است که شما می‌توانید خودتان دست به‌کار شوید. به عنوان مثال، اگر قرار بود دوست شما یک مشتری را در یک تور راهنمایی کند، اما در زمان مقرر پیدایش نشد، شما می‌توانید خودتان تور را هدایت کنید. این نوع لاپوشانی می‌تواند به معنای کمک شما در جلوگیری از انتشار پیامدهای منفی باشد؛ مثلا بگویید «من امروز به اندکی کمک نیاز دارم و پیتر زمان کافی برای ارائه گزارشی که روی آن کار می‌کرد نداشت. من می‌دانم که او اکنون روی آن متمرکز شده است.» نکته مهم این است که نباید دروغ بگویید؛ نه تنها این کار نادرست است، بلکه اگر این دروغ افشا شود، می‌تواند اعتبار شما و دوست‌تان را تهدید کند.به محض اینکه برای بار دوم نیاز به لاپوشانی اشتباه دوست‌تان را داشتید، اطمینان یابید که این فرصت را به دوست‌تان می‌دهید تا بداند که رفتارش می‌تواند اثرات بدی داشته باشد. نیاز نیست تا در مورد آن خیلی رسمی عمل کنید، بلکه باید تلاش کنید تا آگاهی دوست‌تان را از رفتارش افزایش دهید. شما می‌توانید چیزی ساده شبیه این را بگویید «ظهر امروز یک برنامه تور داشتید. من به‌جای شما آن را انجام دادم. شما کجا بودید؟» اگر پاسخ او شما را نگران می‌کند، می‌توانید اندکی بیشتر تفحص کنید و ببینید که آیا اتفاق نگران‌کننده‌ای پیش آمده است یا نه. جمله ساده‌ای مانند این می‌تواند مانند یک حقه عمل کند «آیا همه چیز مرتب است؟»
اگر دوست‌تان به فراموش کردن وظایف مهمش ادامه می‌دهد، زمان آن است که در مورد برخورد خود صریح‌تر باشید. در این مرحله، تجربیات خود از رفتار فرد و اثری را که روی شما دارد به اشتراک بگذارید. اکنون زمان آن است که بازخورد رسمی‌تری داشته باشید. حتی تغییر در زبان و لحن‌تان این سیگنال را خواهد فرستاد که کار اشتباهی رخ داده است: «امروز صبح ۳۰ دقیقه برای جلسه تیم دیر رسیدید. من متوجه شدم که هنگامی که شما وارد شدید، ماری یادداشتی در دفترش نوشت. شاید در جلسه‌بعدی با او، چیزی در مورد این موضوع بشنوید. چه اتفاقی افتاده است؟»اگر دوست‌تان از خیرخواهی شما در پوشش اشتباهاتش سوء‌استفاده می‌کند، باید اثری را که رفتار آنها روی شما می‌گذارد با او به اشتراک بگذارید: «امروز صبح ۳۰ دقیقه برای جلسه تیم دیر کردید. من مجبور شدم گزارش شما را پوشش دهم و از اینکه باید بدون آمادگی این کار را انجام می‌دادم احساس ناراحتی کردم. چه چیزی باعث شد تا شما دیر کنید؟»
در واقع اگر بازخورد شما موثر واقع نمی‌شود، نیاز به تغییر روش‌تان خواهید داشت. اگر هر باری که دوست‌تان اشتباهی را مرتکب می‌شود، شما آنجا هستید که آن را رفع‌ورجوع کنید، ممکن است متوجه پیامدهای این اشتباه نباشد تا روش‌های خود را تغییر دهد. همه آنچه با لاپوشانی اشتباهات دوستان‌تان انجام داده‌اید، این است که به آنها نشان داده‌اید که شما مسوول خواهید بود، بنابراین آنها نباید مسوول باشند.باید موضع خود را عاقلانه انتخاب کنید؛ اجازه ندهید چیزی اتفاق بیفتد که می‌دانید برای تیم مضر است یا اینکه مشتری متوجه آن شود. اگر دوست شما به ضرب‌الاجل‌های داخلی بی‌اعتنایی می‌کند یا قسمت‌های بزرگی از ارائه‌ای که در حال آمادگی آن است را فراموش می‌کند، بهتر است دیگربه دادش نرسید. دوست‌تان را راهنمایی کنید و سپس تثبیت موقعیت را به عهده او بگذارید. به عنوان مثال، بگویید «به نظرم، شما هنوز تحلیل رقابتی در ارائه خود ندارید. من می‌دانم رئیس انتظار دارد که این تحلیل در پیش‌نویس شما باشد.» اگر دوست‌تان با چشم‌های مظلوم به شما نگاه می‌کند و از شما می‌خواهد این بخش را انجام دهید، خیلی ساده بگویید «نه» یا «نمی‌توانم». عصبانی نشوید؛ اما محکم روی حرف‌تان بایستید.
در این موقعیت، اگر این فرد واقعا یک دوست باشد، شما نیز خواهید خواست تا در مورد درک آنچه در حال رخ دادن است اندکی جدی‌تر باشید. آیا مشکل او این است که در خانه بسیار سرش شلوغ است؟ اگر چنین است، به‌جای اینکه همه را گرفتار کنید، می‌توانید به فرد پیشنهاد دهید تا از سایر اعضای تیم درخواست کمک کند. اگر چیزی نگران‌کننده مانند یک مشکل سلامتی فیزیکی یا روحی وجود دارد، دوست‌تان باید کسی را داشته باشد که با او درد دل کند. اگر دوست‌تان در مورد بیان مشکلش راحت نیست، به او فشار نیاورید. در این مورد می‌توانید او را تشویق به یافتن حمایتی خارج از محیط کار کنید.اگر دوستی دارید که سهم خود را در کار انجام نمی‌دهد، وقتی مجبور به لاپوشانی کار او می‌شوید برای او روشن کنید، اثری که رفتارش بر هر دوی شما می‌گذارد را به اشتراک بگذارید، اجازه دهید تا پیامدهای طبیعی عدم‌فعالیت او اتفاق بیفتد و اگر ضروری است، مدیرش را آگاه کنید که رفتار فرد مورد نظر چه اثرات منفی روی تیم، سازمان و مشتری دارد. این چیزی است که یک دوست واقعی انجام خواهد داد.
ارسال نظر