موزه بستنی، ایده‌ای شیرین برای درآمدزایی

نویسنده: سوزان آدامز

مترجم: آناهیتا جمشیدنژاد

شاید همه ما در کودکی آرزوی رفتن به اتاقی پر از بستنی را داشتیم. حالا موزه‌ای در لس‌آنجلس این رویا را به واقعیت تبدیل کرده است. موزه بستنی جایی است که ایده‌ها به تجربیات واقعی زندگی تبدیل می‌شوند. موسسان این موزه ماموریت خود را طراحی محیط‌هایی تعریف می‌کنند که مردم را کنار یکدیگر جمع می‌کند و قوه تخیل آنها را برمی‌انگیزاند. آنها به این گشت‌و گذار در موزه عنوان «سفر تجربی بستنی» داده‌اند.موزه بستنی یک موزه سنتی نیست. در موزه بستنی در لس‌آنجلس، بازدیدکنندگان می‌توانند با پرداخت یک بلیت نه چندان ارزان ۲۹ دلاری (برای کودکان ۱۸ دلار) از امکانات هنری مانند اتاقی پر از بستنی‌های یخی غول‌پیکر استفاده کنند؛ مجسمه‌هایی که در حال آب شدن از روی دیوار هستند. در اتاق موز ۱۰ هزار موز آویزان است و مردم می‌توانند بوی کاغذهای آغشته به اسانس موز را استشمام کنند و استخر حاوی صدها میلیون دانه رنگی خوراکی از دیگر صحنه‌های تماشایی این نمایشگاه است.

آنها می‌توانند محصولات کارخانه‌های لبنیات کالیفرنیا مانند مک‌کانلز و کولهاز را بچشند و خودشان را در یک استخر به عمق یک متر و پر از دانه‌های رنگی پلاستیکی رنگارنگ غوطه‌ور کنند. این موزه ابتدا در تابستان گذشته و به مدت ۴۵ روز در نیویورک افتتاح شد و همه بلیت‌های آن تماما فروخته شد و ۲۰۰ هزار نفر در لیست انتظار باقی ماندند. موزه بستنی ۱۸۰ هزار دلار برای برنامه‌های خصوصی روزانه هزینه می‌کند. درآمد ناشی از فروش بلیت به ۶ میلیون دلار رسیده است.اما ایده این برنامه از کجا آمد؟ موزه بستنی زاده تفکر مریلیس بان (Maryellis Bunn) ۲۵ ساله، اهل لاگونا بیچ کالیفرنیا است.او در این مصاحبه که ویرایش و خلاصه شده است، توضیح می‌دهد که چگونه با این پروژه همراه شده است، احساسات او در مورد موفقیتش چیست و برنامه‌های او برای آینده چه هستند.

سوزان آدامز: ایده ایجاد یک موزه بستنی از کجا آمد؟

مریلیس بان: همیشه می‌خواستم در یک فضای تجربی با نسل هزاره ارتباط داشته باشم. تصور می‌کردم هیچ چیز جدیدی در نیویورک وجود ندارد.

آدامز: چگونه می‌توانید بگویید هیچ چیز جدیدی برای انجام دادن در نیویورک نیست؟

بان: نیویورک سازمان‌ها و نهادهای قدیمی دارد که همگی تجربه شده‌اند؛ اما هیچ چیز جدیدی وجود ندارد.

آدامز: چرا بستنی؟

بان: من عاشق بستنی هستم. بستنی هر روز هفته می‌تواند من را شاد کند.

آدامز: اما چرا ایجاد یک موزه؟

بان: زمانی که به اسامی نگاه می‌کردیم، «موزه» چیزی بود که مردم درک می‌کردند.

آدامز: چگونه تصمیم گرفتید که در این موزه چه چیزی را به نمایش بگذارید؟

بان: همه اتاق‌ها را خودم طراحی کردم. بسیاری از این ایده رویاهای کودکی من بودند. من در کنار اقیانوس بزرگ شدم و تصور می‌کردم که چه حد جذاب بود اگر این اقیانوس پر از دانه‌های خوراکی بود و من می‌توانستم در آن شنا کنم.

آدامز: تامین مالی شما به چه صورت بود؟

بان: شریک تجاری من مانیش ورا (Manish Vora) مالک Light Box (شرکتی واقع در نیویورک که فضای دیجیتال برای رخدادهای مختلف در اختیار شما می‌گذارد) است. ما هر دو به‌طور شخصی در این شرکت سرمایه‌گذاری کردیم. ما در نیویورک با تیندر کار کردیم.

آدامز: بنابراین تیندر به عنوان یک حامی مالی شما مطرح است؟

بان: درست است. تصور من این بود که به‌جای اینکه برندها فضای تبلیغات دیجیتال را بخرند، می‌توانم تجربه‌ای ایجاد کنم که نرخ بازگشت سرمایه (ROI) بهتری را تحویل دهد.

آدامز: آیا این اتفاق افتاده است؟

بان: در لس‌آنجلس، به هر بازدیدکننده موزه، یک شکلات داو (Dove) ارائه می‌شود. اگر شما یک شکلات با بسته‌بندی طلایی بردارید، جایزه یک بسته شکلات را برده‌اید. داو در ماه اول بازگشایی شاهد ۹ درصد افزایش در فروش بوده است.

آدامز: چگونه این موزه را در نیویورک توسعه دادید؟

بان: ما یک اطلاعیه رسمی مجزا فرستادیم و ظرف سه روز کل بلیت‌هایمان را فروختیم.

آدامز: چه چیزی در مورد شهرتی که به‌دست آوردید، شما را شگفت‌زده کرده است؟

بان: دیروز ایمیل شخصی من پر بود از کسانی که از ابوظبی و ژاپن خواستار دیدن موزه بستنی بودند.

آدامز: چه اشتباهاتی مرتکب شده‌اید؟

بان: روز افتتاحیه رایگان ما در نیویورک فاجعه بود. صبح که آنجا رسیدم، مردم در مقابل درب موزه خواب بودند. به همه آنها بستنی دادم و ایمیل‌هایی برای سایرین فرستادم، مبنی بر اینکه نمی‌توانیم آنها را بپذیریم و ناچار به پذیرش آنها در روز دیگری هستیم.

آدامز: پس از اینکه موزه خود در لس‌آنجلس را تعطیل کنید، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

بان: امیدوارم تا پایان سال جاری بتوانم موزه‌ای در سانفرانسیسکو و میامی دایر کنم و به دنبال ایجاد یک کشتی در نیویورک با یک رستوران و یک سالن اسپا هستم. همچنین می‌خواهم یک هتل در لاس‌وگاس با یک موزه داخل آن بسازم.

آدامز: چگونه همه اینها را تامین مالی می‌کنید؟

بان: از طریق فروش بلیت و حمایت مالی. ما یک تیم محصول ایجاد کرده‌ایم که تجربیات نو خلق می‌کنند. همچنین در پروسه ایجاد برند بستنی خودمان هستیم. اما هدف اصلی ما ایجاد تجربه است.

منبع: Forbes