آخرین نامه‌ها به گدار

امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه: گدار شمایل‌شکن‌ترینِ فیلمسازان موج نو بود که هنری مدرن و آزاد را دوباره از نو ایجاد کرد. ما یک گنجینه ملی و یک نابغه را از دست دادیم.

آلن دلون، بازیگر سینما: یک صفحه در تاریخ سینما ورق خورده است... متشکرم، ژان لوک، به خاطر خاطرات زیبایی که برای ما به جا گذاشتی. بدان که من همیشه به داشتن یک فیلم موج نو در کارنامه‌ام افتخار خواهم کرد.

ژیل ژاکوب، ‌رئیس اسبق جشنواره کن: ژان لوک گدار پیکاسوی سینماست. با شهود خاص و چشمک‌های معروفش. او پیش‌تر از زمان خود بود، و فیلم‌هایش نقطه عطفی مهم در تاریخ سینماست. بدون او سینمای جهان یتیم است.

دارن آرنوفسکی، فیلمساز: در آرامش باش گدار عزیز! من از کپی‌های خود از فیلم ازنفس افتاده، در نوارهای VHS چیزهای زیادی یاد گرفتم... متشکرم استاد.

ادگار رایت، کارگردان و فیلمنامه‌نویس فیلم «بیبی راننده»: ژان لوک گدار یکی از تاثیرگذارترین و سنت‌شکن‌ترین فیلمسازان تمام تاریخ بود. طعنه‌آمیز بود که گدار برای سیستمِ استودیویی هالیوود احترام قائل بود؛ در‌حالی‌که شاید کارگردان دیگری جز او وجود نداشته باشد که با گرفتن تنها یک دوربین در دست و ساختن فیلم، الهام‌بخش بسیاری از سینماگران مستقل دنیا شد.

اوون گلایبرمن، منتقد ورایتی: گدار فیلمسازی بود که همه‌چیز را با «از نفس افتاده» تغییر داد. او با استفاده از تکنیک و سبکی جدید، سریع و پیشرو - با جامپ‌کات، نحوه ساخت فیلم‌ها را تغییر داد و دوربین خود را به خیابان‌ها و کافه‌ها، فروشگاه‌ها، اداره‌ها و آپارتمان‌ها برد و فیلم‌هایش از همین رو بیشتر شبیه یک مستند درباره شخصیت‌های داستانی به نظر می‌رسیدند. در‌عین‌حال موضوع واقعی او همیشه چیزی بود که در سر ما می‌گذشت و همزمان درون و بیرون واقعیتی را تصویر می‌کرد.

جشنواره فیلم کن نیز با ادای احترام به این سینماگر فرانسوی فهرستی از حضور «گدار» را در این جشنواره سینمایی منتشر کرد که از سال ۱۹۶۲ با فیلم «کلئو از ۵ تا ۷» آغاز شد و در مجموع این کارگردان ۲۱ فیلم در جشنواره کن به نمایش گذاشت که آخرین آن «کتاب تصویر» در سال ۲۰۱۸ بود که جایزه ویژه نخل طلا را برای «گدار» به ارمغان آورد.