توضیحات سیروس همتی درباره وضعیت تئاتر
چه‌کسی شایسته دریافت کمک هزینه است؟
این بازیگر و کارگردان تئاتر با انتقاد از برخورد تبعیض‌آمیز در تخصیص امکانات دولتی به گروه‌های نمایشی می‌گوید: وقتی گروهی از هفت‌خوان اجرا گذر کرده و نمایش خود را به صحنه رسانده است، یعنی نمایش او شایسته حمایت دولت است؛ حال این حمایت می‌تواند به شکل دریافت کمک‌هزینه باشد یا بهره‌مند شدن از امکانات و سالن‌های دولتی تئاتر. این بازیگر گفته است: در چند وقت اخیر در سه نمایش بازی کردم که هیچ یک شامل کمک‌هزینه دولتی نشدند. یک نمایش‌نامه‌خوانی برای خیریه هم داشتیم که طبیعتا کمک دولتی به آن هم تعلق نمی‌گرفت. درحالی‌که خاطره‌ای به یاد دارم از دوره مدیریت مهندس مهدی شفیعی در مرکز هنرهای نمایشی. آن زمان در نمایشی در فرهنگسرای نیاوران بازی می‌کردم که تهیه‌کننده‌ای داشت؛ ولی بودجه تهیه‌کننده در میانه اجراها به پایان رسید. بنابراین خیلی صادقانه مساله را با آقای شفیعی که تهیه‌کننده را هم نمی‌شناخت، مطرح کردم و ایشان پذیرفت و کمک‌هزینه‌ای هرچند ناچیز به ما تعلق گرفت؛ ولی آنچه از این کمک برایم خوشایندتر بود، این بود که برای مرکز هنرهای نمایشی مهم بود از تهیه‌کنندگانی که در آستانه ورشکستگی بودند یا کسانی که جرات کرده و در این مسیر پرریسک قدم گذاشته بودند، حمایت کند.
او افزود: تشخیص اینکه چه کسی شایسته دریافت کمک‌هزینه و امکانات دولتی تئاتر است، با کیست. اگر شورای نظارت تایید کرده که به کاری مجوز اجرا بدهد، یعنی آن اثر در راستای اهداف عالی شوراست. پس چرا در تخصیص کمک‌هزینه این‌گونه برخورد می‌کنند. همتی با بیان اینکه رویه مشخصی در پرداخت کمک‌هزینه گروه‌های نمایشی وجود ندارد، گفته است: مدتی تخصیص کمک‌هزینه برداشته شد. اما ظاهرا در حال حاضر این کمک به بعضی گروه‌ها تعلق می‌گیرد که این موضوع هم منصفانه نیست. تمام مدیران گذشته عملکرد دینی داشته‌اند و از سوی دیگر ادعای مدیریت جدید مرکز هنرهای نمایشی درباره اجرای آثار دینی، قابل تامل است. اگر قرار باشد نمایش‌هایی که برخورد منتقدانه دارند، از امکانات دولتی مانند سالن‌های دولتی بی‌بهره بشوند، پس رسالت منتقدانه تئاتر و جسارت آن چه می‌شود؟
همتی که چند وقتی است تمایل دارد نمایش تازه‌ای را به‌عنوان کارگردان روی صحنه بیاورد، درباره آخرین وضعیت اجرای نمایش خود می‌گوید: وعده وعیدهایی از مدیر پیشین تئاتر شهر گرفته بودم؛ ولی تفاهم‌نامه مکتوبی ندارم و متاسفانه بعضی‌ها از جمله من به‌دلیل حجب و حیایمان اجازه نمی‌دهد که چنین موضوعاتی را مطرح کنیم. نزدیک دو سال در نوبت اجرا در تئاتر شهر بودم. با تغییر مدیریت حدسم این بود که متنم نمی‌تواند جزو فراخوان این مجموعه و اهداف آن باشد. بنابراین به ایرانشهر مراجعه کردم.
او که پیش‌تر موافقت شورای پیشین تماشاخانه ایرانشهر را برای طرح نمایشی خود جلب کرده بود، گفته است: همزمان با اجرای نمایش «مزا مزا» در ایرانشهر، طرح نمایش تازه‌ام را هم ارائه کردم که خوشبختانه شورای وقت، آن را پذیرفت و ظاهرا مصوبات آن شورا برای سال۱۴۰۲ همچنان وجود دارد. پیش از کرونا هم کارم را ارائه کردم که پذیرفته شد؛ ولی شرایط بحرانی آن مقطع، مانع از اجرای من شد و حالا طرح اجرایی‌ام برای اجرا در این تماشاخانه در دست بررسی است که امیدوارم بعد از دریافت مجوزهای لازم، برای سال۱۴۰۲ بتوانم نوبت اجرا بگیرم و بعد از ۵سال فرصتی برای کارگردانی به‌دست آورم.
