در همایش فقر و نابرابری آموزشی مطرح شد
خاطره رضا کیانیان از تحصیل فرزندش در خارج از کشور
او که سالها پیش پسرش را برای ادامهتحصیل به خارج از کشور فرستاده بود، به تشریح تجربه شخصی خودش پرداخت و نظام آموزشی داخل را با آنچه در خارج از کشور جریان دارد، مقایسه کرد. کیانیان گفت: پسرم را سال آخر دبیرستان به خارج از کشور فرستادم که درس بخواند، خیلیها نمیتوانستند برای فرزندانشان این کار را انجام دهند، اما من این کار را کردم و خوشحالم. دغدغه مالی هم وجود داشت اما فرستادم و مابقیاش هم جور شد. او ادامه داد: اولین چیزی که پسرم به من گفت این بود که «اینجا که نشستهام، هر بچهای هر مزخرفی که از معلمش میپرسد، معلم میگوید بهبه چه سوال خوبی! اینجا هیچ بچهای از اینکه سوال کند، خجالت نمیکشد؛ حتی اگر سوال مزخرفی بپرسد.» این چیزی است که ما در کشورمان کم داریم؛ اینکه سؤال کنیم. کیانیان در ادامه خطاب به حاضران که مسوولان پیشین آموزشوپرورش بودند، به طرح این پرسش پرداخت: یک سوال این است که شمای نوعی که در مقام وزارت بودی، چرا با وجود تمام افکار زیبایی که داری، نتوانستی به اهداف خود برسی؟ قاعدتا میگویند در این نظام آموزشی نمیشود. خب پرسش بعدی این است که چرا نمیشود؟ چون بلد نیستیم و اصلا اجازه نداریم سوال کنیم. او با بیان اینکه من تئاتری هستم و مبنای تئاتر گفتوگو و دیالوگ است و مونولوگ نیست، افزود: اما الان در تمام سطوح متاسفانه مونولوگ (تکگویی) جریان دارد. درحالیکه هر زمان در کشوری گفتوگو شکل بگیرد، رشد میکنیم .