نوازنده‌ای با آرشه جادویی
امروز سالروز درگذشت حبیب‌الله بدیعی است
خود درباره دوران کودکی‌اش و علاقه‌مندی به موسیقی گفته است: «پدرم یک گرامافون کوکی با شمار زیادی صفحه خریده بود که صفحه‌های قمرالملوک وزیری، بدیع‌زاده، تاج اصفهانی و ویولن استاد صبا از جمله قطعه زنگ شتر وی در میان این صفحات بود. بیشتر اوقات پنهانی به طبقه فوقانی می‌رفتم و دور از چشم دیگران به صفحات گوش می‌دادم و شیدا و مسحور نواهای سحرانگیز آنها می‌شدم؛ گرچه دل‌باختگی به این نوع موسیقی نسبتا سنگین برای کودکی شش‌ساله هیچ‌گونه تناسبی نداشت. ما چهار برادر و دو خواهر هستیم. یکی از برادران من دکتر ربیع‌الله بدیعی در اوقات فراغت به نواختن ویولن می‌پرداخت. من هر وقت فرصتی دست می‌داد و سر برادر بزرگ‌تر را دور می‌دیدم، با ویولن او قطعاتی را می‌نواختم. سال اول متوسطه بودم که عمویم نوای ویولن مرا شنید و از طرز نوازندگی‌ام خوشش آمد و ضمن تشویق من به پدرم گفت، حبیب را بفرست نزد استادی تا نواختن این‌ساز را به طریق صحیح و علمی فراگیرد و با مبانی موسیقی آشنا شود. پدرم نیز پذیرفت و در سال۱۳۲۶ مرا نزد دکتر لطف‌الله مفخم پایان، که یکی از شاگردان نخبه استاد صبا بود، فرستاد. سه سال در محضر زنده‌یاد مفخم پایان مشق ویولن می‌کردم و کلیه ردیف‌های استاد صبا را از وی آموختم و پس از آن یک سال هم نزد استادی به نام جینگوزیان که از قفقاز به ایران آمده بود، دوره کلاسیک را گذراندم. تا اینکه روزی یکی از همسایگان ما صدای ویولنم را شنید و مرا به مدیر برنامه رادیو ارتش معرفی کرد. از سال ۱۳۲۹ در این برنامه ۱۰دقیقه سازسلو می‌نواختم و از سال ۱۳۳۰ رسما در ارکستر ابراهیم منصوری مشغول کار شدم. استاد منصوری که رئیس موسیقی رادیو بود از من دعوت کرد تا در رادیو تکنوازی کنم. این برنامه هر پانزده روز یک‌بار به مدت یک‌ربع ساعت از رادیو پخش می‌شد.درسال ۱۳۳۱ در کنار فعالیت هنری‌ام در فیلم ولگرد که در سینماهای تهران اکران می‌شد، صدای استاد حسین قوامی و خانم شمس را با ویولن همراهی کردم. در سال ۱۳۳۲ توسط حسین ملک به خدمت استاد صبا رفتم. هفته‌ای دوبار از مکتب این هنرمند بهره می‌بردم و ردیف‌های ایشان را می‌نواختم. حدود دویست آهنگ برای خوانندگان مختلف ساختم که از آن میان به «کعبه دل‌ها» بسیار علاقه‌مندم. این آهنگ در مایه دشتی در برنامه گل‌های ۳۸۸ اجرا و پخش شد. مدت‌ها نیز عضو شورای موسیقی و چندی نیز رئیس اداره موسیقی رادیو شدم.»
پرویز یاحقی، نوازنده افسانه‌ای ویولن درباره بدیعی می‌گوید: «قدرت جادویی‌ای در ویولن و آرشه وی وجود دارد که برای دیگر نوازندگان این‌ساز ناشناخته مانده است. وجود او در برنامه گلها چه به لحاظ نوازنده چه آهنگ‌ساز و چه رهبر از جمله مواردی است که در جذابیت این برنامه بسیار موثر بوده است.» دکتر عزیزالله بیات، تاریخ‌نگار و استاد دانشگاه نیز تعریف می‌کند: «در مصاحبه‌ای از استاد صبا می پرسند که قوی‌ترین شاگردت کیست؟ او در پاسخ می‌گوید، مردم باید بهترین را تشخیص دهند. این پرسش بعدها به‌صورت خصوصی مجددا از صبا می‌شود و او در جواب می‌گوید: حبیب‌الله بدیعی از جمله کسانی است که درآینده ویولن کشور تاثیرگذار خواهد بود.» حبیب‌الله بدیعی ۲۷ مهر ۱۳۷۱ در سن ۵۹سالگی به‌دلیل بیماری قلبی در بیمارستان توس تهران درگذشت و پیکر وی را در امامزاده طاهر (کرج) به خاک سپردند.
