شب یلدای امسال در این اوضاع کرونایی برنامه «دورهمی» را از شبکه نسیم نگاه می‌کردم که استاد علیرضا افتخاری آمدند و طبق معمول که به بازخوانی آثار درگذشتگان اعم از نسوان و غیرنسوان می‌پردازند و ید طولایی دارند، این‌بار به بازخوانی الهه ناز استاد بنان به گفته خودشان و مهران مدیری برای اولین‌بار به‌طور زنده در آن برنامه پرداختند و خود را [مجازا] شاگرد بنان نامیدند. این بازخوانی نه تنها آن شاهکار مانا را برایمان تداعی نکرد، بلکه خوانش استاد افتخاری و ارکستراسیون(تنظیم مجدد آهنگ) رنگ تکدری به یادگار ذهنمان کشید. در معرفی یک اثر موسیقی ابتدا باید سازنده (آهنگساز اثر) را یاد کرد، سپس خواننده اثر را. الهه ناز استاد بنان غلط است؛ الهه ناز اثر استاد محسنی با شعر استاد فکور و صدای دلنشین استاد بنان. استاد افتخاری چرا خود را شاگرد استاد بنان می‌نامد، شاگرد و هم‌نفس سالیان ایشان شادروان کاوه دیلمی بود، نه شما که از مکتب آوازی اصفهان و شاگرد استاد بی‌بدیل تاج اصفهانی هستید. کاش یکی از آثار استادتان را بازخوانی می‌کردید. سعی کنید مصداق انتحال(به نام خود کردن) ادبی و هنری نشوید. یاد استاد شادروان معینی‌کرمانشاهی که از دخل و تصرف اشعارش در آلبوم به یاد استاد می‌نالید، به‌خیر. آلبوم «ناز نگاه» را هم که با صدای زنگ‌دار و رسای رضا رضائی‌پایور به نام «شکوه‌ها» شنیدیم و سپس شما خواندید. آقای مدیری شما که خود دستی در آتش موسیقی و آواز دارید،‌ چرا؟! کمی هم از فتیان و عیاران بیاموزید، شما که مویی سپید کرده‌اید.