حسرت یک تماس تلفنی با استنلی
امروز زادروز استنلی کوبریک است
دوستان و خانواده وی و همچنین بازیگران و عوامل فیلم همه ادعا کردند که مرگ کوبریک کاملا غیرمنتظره بوده و به نظر می‌رسد که این کارگردان هرگز در هنگام ساخت فیلم آخرش که ۴۰۰ روز فیلمبرداری داشته است، علائمی از بیماری یا بدحالی نداشته. کوبریک به دقیق بودن و به نمایش درآوردن همه جزئیات دقیق در فیلم‌هایش معروف بود. به همین دلیل روش او در فیلمسازی کند و طولانی بوده، تا آنجا که گاهی میان دو فیلم او سال‌ها وقفه می‌افتاده‌است. او در طول ۴۸ سال کارگردانی، تنها ۱۳ فیلم بلند ساخت. سبک‌های گوناگون فیلم‌هایش و یگانه بودنش، چه در روش فیلمسازی و چه از نظر شخصیتی، او را مشهور ساخته‌است. استنلی کوبریک یکی از اندک کارگردانان کمال‌گرا در تاریخ سینما به‌شمار می‌آید. فیلم‌های او اگرچه در جشنواره‌ها و رویدادهای سینمایی چندان جایزه‌بگیر نبودند اما بسیاری از منتقدان و دوستداران سینما را به تحسین واداشته‌اند.
نیکول کیدمن بازیگر معروف آمریکایی درباره همکاری با کوبریک و روز مرگ او می‌نویسد: «یک چیزی را باید بگویم، همه کارگردان‌ها یک شباهت دارند؛ همگی وسواس دارند و بیمار سینما هستند. دلشان می‌خواهد کارشان بهترین باشد، خب کوبریک هم این‌گونه بود. اوایل که قبول کرده بودم در فیلم آخرش بازی کنم، همه به من می‌گفتند اوه، او دیوانه است، منزوی است، تو را هم دیوانه می‌کند. اما به نظر من استنلی خیلی آدم نرمالی بود، البته حالا باید دید با این حرف، شما درمورد من چه فکری می‌کنید. با این همه اصلا به نظرم نیامد که رویکرد او به دنیا عجیب و غریب است. او معلم بزرگی بود، او فیلسوف بود. شاید اخلاق‌هایی خاص داشت، اما اصلا عجیب و غریب نبود و ابدا هم دیوانه نبود. شش ماه تمرین پیش از فیلمبرداری داشتیم، اما راستش تمرین نبود. همه‌اش بگو و بخند بود. به نظرم معرکه بود، فیلم هم معرکه بود. اصلا برایم مهم نبود فیلمبرداری حتی چهار سال طول بکشد، چون در تمام آن مدت کنار استاد زندگی بودم و نه درگیر سینما. همان روزهای اولی که فیلم اکران شد، خواستم به او زنگ بزنم و برای فیلم بهش تبریک بگویم اما دیدم دیرموقع است. گفتم فردا زنگ بزنم بهتر است. اما صبح با تماس تلفنی بیدار شدم که خبر فوت او را داد. اینکه به او زنگ نزدم یکی از بزرگ‌ترین حسرت‌های زندگی‌ام است.»
