وی  افزود: در دهه ۷۰ مجلاتی مانند «آدینه» و «دنیای سخن» حداقل ماهی یک‌بار یکی‌ دو نقد می‌نوشتند که تاثیرگذار بود. در این دوره هم تعدادی از منتقدان  مطرح می‌شوند. اما حالا دیگر مجلات ادبی نیستند، یا یک‌باره  به مجله حزبی و گروهی تبدیل می‌شوند و در آنجا به یکدیگر نان قرض می‌دهند؛ پس نقد هم جایگاهی پیدا نمی‌کند. وقفی‌پور دلیل دیگری را که نقد ادبی نتوانسته جایگاهی در ادبیات پیدا کند، تولیدات ادبی دانست و بیان کرد: تولید ادبی‌ای نداریم که نقدپذیر باشد؛ منظورم از نقدپذیر بودن این است که منتقد رغبت داشته باشد به سمتش برود. تعداد آثار ارزشمند بسیار کم است و چون تولید ادبی ما چندان ارزشی ندارد و چرخه معرفی کتاب در کشورمان چرخه معیوبی است، باعث شده نقد ادبی در کشورمان نتواند جایگاهی پیدا کند.

اخبار مرتبط