سینماگران ایرانی قدیمی‌ترین جایزه سینمایی جهان را داوری خواهند کرد
مختصات حضور ایران در جشنواره ونیز
این فیلمساز پیش از این فیلم‌های کوتاه موفقی چون «روزی در آخر»، «ماری‌جوانا» و «هبوط» را ساخته است. نادر فلاح، الهام کردا، مجید آقاکریمی، وحید راد، محمد ربانی، علی مولایی و… بازیگران اصلی این فیلم هستند. داستان «همچنان که می‌مردم» درباره خانواده‌ای چهار نفره است که برای خاکسپاری پدر خود طبق وصیت او راهی روستایی ناشناس می‌شوند؛ روستایی که هیچ‌کدام از اعضای این خانواده تا به حال چیزی از آن نشنیده‌اند.«پاگرد» هفتمین تجربه حرفه‌ای امیرمهدی صادقی در زمینه کارگردانی به‌شمار می‌رود که مدت زمان نمایش آن ۲۰ دقیقه است. او پیش از این، فیلم‌های داستانی «قوها سوار بر بادند» و «لبخند تلخ»، مستندهای «سنت کاج‌ها» و «حرمت» و چند فیلم دیگر را کارگردانی کرده است. داستان فیلم «پاگرد» تلاقی وضعیت دو زن است که در جریان کش‌مکش بر سر تصاحب و مالکیت یک زندگی در موقعیتی خاص قرار می‌گیرند؛ موقعیتی که باعث به چالش کشیدن تمام ظواهرشان شده و نقاب از احساسات و انگیزه‌های واقعی‌شان برمی‌دارد و آنها را بروز می‌دهد. توماج دانش‌بهزادی، کاملیا غزلی، نادر نادرپور، الهه عبدی، فائزه بختیار و سام ولی‌پور در این فیلم ایفای نقش می‌کنند. هفتاد و پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز از ۲۹ اوت تا ۸ سپتامبر ۲۰۱۸ (۷ تا ۱۷ شهریور) در ونیز برگزار خواهد شد. کارگردان مکزیکی گی‌یرمو دل تورو به‌عنوان رئیس هیات داوران این جشنواره انتخاب شده و «نخستین مرد» به کارگردانی دیمین شزل فیلم افتتاحیه جشنواره است.
سابقه ایران در جشنواره
حضور ایران در جشنواره فیلم ونیز که قدیمی‌ترین جشنواره فیلم دنیا محسوب می‌شود به سال‌های پیش از انقلاب بازمی‌گردد. سینما و سینماگران ایرانی از سال ۱۳۳۷ و با فیلم کوتاه «مینیاتورهای ایرانی» ساخته مصطفی فرزانه به‌عنوان محصول فرانسه در جشنواره فیلم ونیز حضور پیدا کردند. پس از فرزانه، ابراهیم گلستان حضور طولانی و موفقی در جشنواره فیلم ونیز داشت. فیلم «یک آتش» در سال ۱۳۴۰ به‌عنوان اولین محصول ایران در بخش فیلم‌های کوتاه ونیز به نمایش درآمد و اولین جایزه بین‌المللی تاریخ سینمای ایران، مدال برنز را دریافت کرد. فیلم سینمایی «گاو» ساخته داریوش مهرجویی در سال ۱۳۵۰ در بخش خارج از مسابقه به نمایش در آمد و به پدیده آن سال جشنواره تبدیل شد و جایزه فیپرشی (فدراسیون بین‌المللی منتقدان سینما) را نیز از آن خود ساخت.
اما سال ۱۳۵۱، سال پرباری برای سینمای ایران در جشنواره فیلم ونیز بود و ۱۴ فیلم «آرامش در حضور دیگران» (ناصر تقوایی)، «بیتا» (هژیر داریوش)، «پستچی» (داریوش مهرجویی)، «رگبار» (بهرام بیضایی)، «چشمه» (آربی آوانسیان)، «بامداد جدی» (احمد فاروقی قاجار)، «اربعین» (ناصر تقوایی)، «رقص رونما» (هوشنگ شفتی)، «رقص‌های محلی بجنوردی» (سهراب شهید ثالث)، «جن» (بهرام ری پور)، «نان و کوچه» (عباس کیارستمی)، «رهایی» (ناصر تقوایی)، «ادیان در ایران» (منوچهر طیاب) و «باد جن» (ناصر تقوایی) در بخش‌های مختلف به نمایش درآمدند. آخرین حضور سینمای ایران در سال‌های پیش از انقلاب در جشنواره فیلم ونیز مربوط به فیلم «طبیعت بی‌جان» ساخته سهراب شهید‌ثالث در سال ۱۳۵۴ بود. سینمای ایران پس از ۱۰ سال غیبت در سال ۱۳۶۴ با فیلم «دونده» به کارگردانی امیر نادری در بخش خارج از مسابقه جشنواره ونیز حضور پیدا کرد. پس از ۶ سال، فیلم «گروهبان» ساخته مسعود کیمیایی در سال ۱۳۷۰ در خارج از مسابقه به نمایش درآمد و امیر نادری در دومین حضور خود در ونیز، فیلم «منهتن از روی شماره» را در سال ۱۳۷۲ به‌عنوان محصول آمریکا در بخش پنجره های رو به تصاویربه نمایش گذاشت. ابوالفضل جلیلی در سال بعد جشنواره ونیزیعنی در سال ۱۳۷۵، با فیلم «یک داستان واقعی» در بخش مسابقه حضور یافت و در پنجاهمین دوره جشنواره در سال ۱۳۷۶، رفیع پیتز، فیلم «فصل پنجم» را در بخش هفته منتقدین ارائه کرد.
محسن مخملباف هم در سال ۱۳۷۷ با فیلم «سکوت» در بخش مسابقه ونیز سه جایزه مدال طلای سنای ایتالیا، جایزه سینمای آینده بهترین فیلم رابطه انسان و طبیعت و تقدیرنامه جایزه سرجیوترازاتی را دریافت کرد. عباس کیارستمی با فیلم «باد ما را خواهد برد» در سال ۱۳۷۸ در بخش مسابقه رسمی ونیز حضور یافت و سه جایزه بزرگ هیات داوران، فیپرشی و هیات داوران جوان را به خود اختصاص داد. از پنجاه و هفتمین دوره جشنواره فیلم ونیز در سال ۱۳۷۹ شمسی به موفق‌ترین سال سینمای ایران در تاریخ ونیز می‌توان یاد کرد. جعفر پناهی با فیلم «دایره» در بخش مسابقه رسمی حضور داشت و شیر طلایی بهترین فیلم جشنواره را برای سینمای ایران به ارمغان آورد. همچنین در این سال مرضیه مشکینی هم با اولین ساخته خود، «روزی که زن شدم» در هفته منتقدان حضور داشت و سه جایزه سینمای آینده برای بهترین فیلم اول، جایزه یونسکو و جایزه ایسوما را گرفت. از دیگر فیلمسازانی که توانستند نام خود را در این جشنواره به ثبت برسانند، می‌توان به بابک پیامی با فیلم «رای پنهان» در سال ۱۳۸۰، منیژه حکمت با «زندان زنان» در سال ۱۳۸۱، نادر تکمیل همایون با فیلم «تهرون» در سال ۱۳۸۸ و «آکوردئون» ساخته جعفر پناهی در سال ۱۳۸۹ اشاره کرد.
ارسال نظر