محمد رستگار

حدود سه ماه است که علی‌اکبر محرابیان با حکم رییس‌جمهوری هدایت‌بخش صنعت و معدن کشور را در اختیار گرفته است. وی در این مدت از یک سو خود را فردی پرتلاش نشان داده و از دیگر سو، در برابر صنعتگران و معدنکاران، به عنوان شنونده‌ای مناسب برای حل مشکلات، ظاهر شده است. اکنون روزهای سرپرستی محرابیان در وزارت صنایع و معادن به عدد ۹۰ نزدیک شده و در همین روزها برای کسب رای اعتماد در مجلس حضور می‌یابد. در این باره، دو دیدگاه وجود دارد. دیدگاه نخست حکایت از آن دارد که سرپرست فعلی وزارتخانه موفق به کسب رای اعتماد از پارلمان خواهد شد. طرفداران این دیدگاه معتقدند، محرابیان از حمایت بالایی نزد شخص اول دولت برخوردار است و این عامل امتیاز ویژه‌ای برای پیشبرد اهداف کلان صنعت و معدن محسوب می‌شود. از همین رو بهتر است که وی سکان هدایت وزارت را بر عهده گیرد.

در سوی دیگر میدان، زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که دیدگاه مخالف را برای رای اعتماد یدک می‌کشد. اما تجربه افراد جایگزین و به طور اخص وزارت نفت دوره هامانه نشان داد، اشخاصی که بدان صورت پست وزارتی را در اختیار گرفته‌اند، همچون عضو پیوندی، بالاخره کنار زده خواهد شد یا حداقل اینکه، ابزار حمایتی برای پیاده‌سازی سیاست‌ها در اختیار ندارد و دستان خود را خالی می‌بینند.