احمد بختیار

مدتی بود که دیگر نه بازار بورس و نه تولیدکننده‌ها اهمیتی به اخبار تکراری و خسته‌کننده نمی‌دادند. جدال ۵ ساله برای خروج سیمان از سبد حمایتی دولت، تماشاگران را بی‌حوصله و در عین حال بی‌اعتماد کرده بود. اما حضور هفته گذشته محرابیان در کمیسیون صنایع و معادن مجلس و اعلام اینکه نظر مساعد وزارت بازرگانی جلب شده و به زودی (یا به قولی در روزهای‌ آینده) از سبد حمایتی خارج می‌شود، مجددا نگاه‌ها را به این صنعت کشاند. طوری که فردای آن روز (چهارشنبه) سهامداران به وجد آمدند و برای خرید سهام سیمان صف کشیدند. تولیدکنندگان هم امیدوار شدند با منطقی شدن نرخ فروش سیمان، جانی دوباره می‌گیرند و به سرعت طرح‌های توسعه را به حرکت در می‌آورند. اما تاکید یک مقام وزارت بازرگانی بر اینکه توافق دو وزارتخانه تنها بر سر افزایش ۳۰، ۴۰درصدی قیمت بوده‌ آن هم به‌این دلیل که طی ۲سال اخیر قیمت‌ها (به رغم افزایش هزینه‌ها) ثابت مانده بود، آب سردی بر پیکر تولیدکنندگان و سهامداران ریخت و در عین حال دلالان را مسرور نگه داشت؛ چرا که رانت حاصل از تفاوت قیمت دولتی و نرخ بازار، همچنان پابرجا خواهد ماند. موضوع سیمان، همچون توپ فوتبالی شده که گاهی در زمین وزارت بازرگانی و گاهی در زمین وزارت صنایع و معادن می‌افتد. در این بازی وزارت بازرگانی می‌گوید تا زمانی که عرضه از تقاضا پیش نیافتد، اجازه خروج به سیمان نمی‌دهیم، این در حالی است که وزارت صنایع و معادن معتقد است که تولید افزایش یافته و زمان خروج سیمان از این سبد فراهم شده است. این بازی ۵ سالی است که ادامه یافته و هنوز سوت پایان آن دمیده نشده است. اگر چه تماشاگران بی‌صبرانه منتظر اتمام آن هستند.