درس‌‌‌‌‌‌‌‌‌های تجربه چین برای مناطق آزاد ایران

دنیای‌اقتصاد: تجربه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ کشورها نشان می‌دهد در شرایطی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ که‌‌‌‌‌‌‌‌‌ گرایش‌‌‌‌‌‌‌‌‌ به‌‌‌‌‌‌‌‌‌ آزادسازی اقتصادی وجود دارد ولی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ توان اجرای سیاست‌های اصلاحات اقتصادی و تجاری به‌صورت فراگیر به‌ویژه برقراری معافیت‌های گمرکی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ گسترده در سطح‌‌‌‌‌‌‌‌‌ کشوری فراهم‌‌‌‌‌‌‌‌‌ نباشد و امکان ورود به‌‌‌‌‌‌‌‌‌ بازارهای بین‌المللی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ نیز با موانع‌‌‌‌‌‌‌‌‌ زیادی مواجه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ باشد، منطقه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ آزاد می‌تواند رویکردی موثر برای توسعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ صنعتی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ و افزایش‌‌‌‌‌‌‌‌‌ صادرات از طریق‌‌‌‌‌‌‌‌‌ جذب سرمایه‌های خارجی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ به شمار برود. به‌دلیل اهمیت این موضوع، معاونت بررسی‌های اقتصادی اتاق تهران، در یک گزارش پژوهشی با بررسی روند چین در آزادسازی تدریجی بازار این کشور از طریق توسعه مناطق آزاد خود، درس‌‌‌‌‌‌‌‌‌های این تجربه برای اقتصاد ایران را موردتحلیل قرار داده‌است.

بر اساس این گزارش، روند قابل‌توجه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ رشد اقتصادی چین‌‌‌‌‌‌‌‌‌ از طریق‌‌‌‌‌‌‌‌‌ جهانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شدن در سال‌١٩٧٨ با اجرای «سیاست‌‌‌‌‌‌‌‌‌ درهای باز» آغاز شد. این‌‌‌‌‌‌‌‌‌ روند، آزادسازی عوامل‌‌‌‌‌‌‌‌‌ تولید و انباشت‌‌‌‌‌‌‌‌‌ سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ خصوصی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ و شرکتی‌‌‌‌‌‌‌‌‌را که‌‌‌‌‌‌‌‌‌ عمدتا از قبل‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ممنوع بود امکان‌پذیر کرد. به‌دنبال آن سرمایه‌گذاری‌های کلان صورت گرفت‌‌‌‌‌‌‌‌‌ و زیرساخت‌ها (مانند املاک، خدمات آب و برق، حمل‌ونقل‌‌‌‌‌‌‌‌‌ و ارتباطات) به‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شکل‌‌‌‌‌‌‌‌‌ سریعی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ گسترش یافت‌‌‌‌‌‌‌‌‌. در این‌‌‌‌‌‌‌‌‌ فضا و از دهه‌١٩٨٠، مناطق‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ویژه اقتصادی نقش‌‌‌‌‌‌‌‌‌ مهمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ در ادغام چین‌‌‌‌‌‌‌‌‌ در اقتصاد جهانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ و توسعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اقتصادی آن داشتند. مناطق‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ویژه بخشی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ از یک‌‌‌‌‌‌‌‌‌ استراتژی صادرات‌محور بودند که‌‌‌‌‌‌‌‌‌ مشخصه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ بسیاری از اقتصادهای آسیایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ از زمان جنگ‌جهانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ دوم بوده‌است‌‌‌‌‌‌‌‌‌. مشروح این گزارش در روزهای آینده در «دنیای‌اقتصاد» منتشر خواهد شد.