بر اساس این گزارش، روند قابل‌توجه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ رشد اقتصادی چین‌‌‌‌‌‌‌‌‌ از طریق‌‌‌‌‌‌‌‌‌ جهانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شدن در سال‌١٩٧٨ با اجرای «سیاست‌‌‌‌‌‌‌‌‌ درهای باز» آغاز شد. این‌‌‌‌‌‌‌‌‌ روند، آزادسازی عوامل‌‌‌‌‌‌‌‌‌ تولید و انباشت‌‌‌‌‌‌‌‌‌ سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ خصوصی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ و شرکتی‌‌‌‌‌‌‌‌‌را که‌‌‌‌‌‌‌‌‌ عمدتا از قبل‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ممنوع بود امکان‌پذیر کرد. به‌دنبال آن سرمایه‌گذاری‌های کلان صورت گرفت‌‌‌‌‌‌‌‌‌ و زیرساخت‌ها (مانند املاک، خدمات آب و برق، حمل‌ونقل‌‌‌‌‌‌‌‌‌ و ارتباطات) به‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شکل‌‌‌‌‌‌‌‌‌ سریعی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ گسترش یافت‌‌‌‌‌‌‌‌‌. در این‌‌‌‌‌‌‌‌‌ فضا و از دهه‌١٩٨٠، مناطق‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ویژه اقتصادی نقش‌‌‌‌‌‌‌‌‌ مهمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ در ادغام چین‌‌‌‌‌‌‌‌‌ در اقتصاد جهانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ و توسعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اقتصادی آن داشتند. مناطق‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ویژه بخشی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ از یک‌‌‌‌‌‌‌‌‌ استراتژی صادرات‌محور بودند که‌‌‌‌‌‌‌‌‌ مشخصه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ بسیاری از اقتصادهای آسیایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ از زمان جنگ‌جهانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ دوم بوده‌است‌‌‌‌‌‌‌‌‌. مشروح این گزارش در روزهای آینده در «دنیای‌اقتصاد» منتشر خواهد شد.