وی ادامه داد: در آذرماه‌ سال‌جاری که ستاد تنظیم بازار نرخ مصوب جدید شیرخام و چربی آن را ۶۰ تومان اعلام کرد قیمت هر درصد از چربی در بازار به ۷۲ تومان رسید. به گفته بنی‌طبا؛ در تابستان نرخ‌ها بالاتر رفت و قیمت مبادله هر درصد چربی شیرخام به حدود ۸۰ تومان رسید. وی یادآور شد: به رغم افزایش قیمت چربی در بازار به بیش از نرخ مصوب، سازمان حمایت از صنایع خواست برای جلوگیری از شوک به بازار، قیمت‌ها را به یکباره افزایش ندهد. بنی‌طبا افزود: با چانه‌زنی سازمان حمایت صنایع لبنی قبول کردند به‌طور موقت اجازه ندهد قیمت هر کره صد گرمی به بیش از ۸ هزار تومان برسد، اما حالا بعد از چند ماه زیان با اجازه سازمان حمایت، قیمت کره افزایش یافته است. وی تاکید کرد: در واقع قیمت کره حیوانی بعد از چندماه با پوشش هزینه‌های تولیدکننده به نقطه سربه‌سر رسیده است. بنی‌طبا ضمن تاکید بر این نکته که با انتقال کره حیوانی از گروه یک به گروه دو کالایی، مانند همه کالاها شاهد افزایش و واقعی شدن قیمت آن بوده‌ایم، اظهار کرد: اگرچه قیمت واقعی شده اما با حذف قیمت‌گذاری دستوری از این کالا، می‌توانیم در ماه‌های آتی شاهد تعادل بازار و ثبات نسبی قیمت آن باشیم. وی گفت: سال گذشته ۴۵ هزار تن کره برای تامین نیاز داخلی با ارز مرجع (۴۲۰۰ تومانی) وارد کشور و تقریبا تا نیمه امسال تمامی آن به بازار عرضه شد، با به اتمام رسیدن این ذخیره، کره‌های موجود دربازار فقط کره‌های وارداتی با نرخ ارز نیمایی و کره‌های تولیدی داخل هستند که هر دو قیمتی بالاتر از کره‌های قبلی دارند. بنی‌طبا ادامه داد: همیشه صنایع لبنی مورد اتهام به گران‌فروشی هستند، درحالی که در بیشتر موارد در افزایش قیمت‌ها نقش ندارند و افزایش قیمت‌ها به‌طور مستقیم با افزایش هزینه‌های تولید که به تولیدکننده تحمیل شده مربوط می‌شود. وی توضیح داد: برای قضاوت درباره عملکرد صنایع لبنی باید همه‌ زنجیره تولید را دید، در شرایطی که شیرخام و نرخ چربی شیر افزایش قیمت داشته و نهاده‌ها نیز با نرخ مصوب به دست دامدار نمی‌رسد و هیچ‌گونه کنترل و نظارتی هم بر حلقه‌های پیشینی زنجیره صنایع لبنی و قیمت‌های مصوب در این بخش‌ها نیست، افزایش قیمت محصولات لبنی اتفاقی عجیبی نیست. بنی‌طبا در پایان ضمن عذرخواهی از مصرف‌کنندگان تاکید کرد: صنایع لبنی نیز بخشی از مردم این کشورند و گلایه مردم از افزایش قیمت‌ها را درک می‌کنند و نگران از کاهش مصرف محصولات لبنی به‌خصوص در دهک‌های محروم جامعه هستند، اما واقعیت این است که اکثر تولیدکنندگان نمی‌توانند کالای خود را با قیمت تمام‌شده به بازار عرضه کنند زیرا در این صورت تبدیل به بنگاه‌های تولیدی زیان‌ده می‌شوند. وی نتیجه زیان‌ده شدن صنایع لبنی را تعطیلی خطوط تولید و از دست رفتن بخشی از اشتغال کشور و متعاقب آن کمبود محصولات لبنی در بازار مصرف دانست.