میزبانی نشست وزرای صنعت کشورهای عضو شانگهای در حاشیه ایران اکسپو ۲۰۲۴
حضور در این گونه سازمان‌ها ضمن ایجاد توازن در سیاست خارجی و الزامات چند جانبه‌‌‌گرایی، این فرصت را فراهم می‌‌‌کند تا کشورها قابلیت‌‌‌های خود را معرفی کنند.
سازمان همکاری شانگهای در ابتدا به دنبال تامین امنیت بود، بعدها مسائل اقتصادی نیز مطرح شد و دریافتند در صورتی که امنیت تقویت شود، اقتصاد نیز تقویت خواهد شد، در واقع این سازمان، مقابل هیچ سازمانی در جهان نبود، به عبارتی فلسفه وجودی‌‌‌اش برای قرار گرفتن مقابل ناتو یا بریکس نیست. در حال حاضر چین در رأس این پیمان قرار دارد که ادعا دارد تا سال ۲۰۳۰ بزرگ‌ترین قدرت جهان خواهد بود کما اینکه امروز هم چین یک قدرت به شمار می‌رود.
الحاق ایران به سازمان همکاری شانگهای (SCO) در تیرماه سال گذشته، به عنوان یک عضو کامل، محتوای عملی جدیدی را به همراه خواهد داشت و چشماندازهای وسیعی را باز می‌‌‌کند. عضویت کامل ایران با ارائه محتوای عملی جدید و گشودن چشماندازهای وسیع به همکاری سازمان شانگهای در زمینه‌‌‌های مختلف کمک خواهد کرد.
جمهوری اسلامی ایران از سال ۲۰۰۵ عضو ناظر سازمان همکاری شانگهای بود و درخواست کشورمان برای عضویت رسمی و کامل در این سازمان نیز پس از ۱۶ سال، در اولین حضور رئیسی به عنوان رئیس‌جمهوری کشورمان در بیست و یکمین نشست سران شانگهای در شهر دوشنبه پایتخت تاجیکستان، در شهریور ۱۴۰۰ به تایید هشت عضو دیگر سازمان رسید و ایران نهمین عضو این سازمان مهم منطقه‌‌‌ای شد.
فرآیند فنی و انجام تعهدات رویه‌‌‌ای تبدیل عضویت جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از اعضای اصلی نیز در بیست و دومین نشست سران سازمان همکاری شانگهای در سمرقند به تصویب اعضا رسید.
سازمان همکاری شانگهای در حوزه‌‌‌های بسیاری نظیر حوزه اقتصادی فعالیت می‌‌‌کند و جمهوری اسلامی ایران نیز می‌تواند منافع منطقه‌‌‌ای خود را در این حوزه‌‌‌ها موثرتر، دنبال و تامین کند. همچنین کشورمان به جهت برخورداری از زیرساخت‌‌‌های مناسب و شبکه‌‌‌های حمل‌ونقل ریلی و جاده‌‌‌ای، فرودگاه‌‌‌ها و بنادر، به‌ویژه بندر چابهار در دهانه اقیانوس هند، می‌تواند نقش مناسبی از نظر اقتصادی در این سازمان ایفا کند.
از سوی دیگر دو کشور بزرگ واردکننده انرژی در جهان یعنی چین و هند در این سازمان عضویت دارند و ایران نیز به عنوان یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان انرژی، فرصت‌‌‌های خوبی را برای تقویت همکاری با این کشورها در چارچوب سازمان شانگهای خواهد داشت و به واسطه نیازهایی که اعضای سازمان شانگهای دارند همین خواسته‌‌‌ها و نیازهای طرفین باعث می‌شود تا بازارهای جدیدی پیدا شود.
