البته باید توجه داشت منظور از تورم تولیدکننده، تورم نهاده‌‌های تولید و مواد اولیه بنگاه‌‌ها نیست، بلکه تورم محصولات تولیدی است. در همین خصوص و با اتکا به آمارهای مرکز آمار ایران، مقایسه نرخ تورم عمومی یا نقطه به نقطه در حوزه محصولات لوازم خانگی و نرخ تورم کل طی ۶ماهه اول سال اخیر نشان می‌دهد که تورم لوازم خانگی کمتر از میانگین تورم کالاها و خدمات مصرفی خانوار بوده است. بر این اساس در شهریورماه سال‌جاری تورم ماهانه کالاها و خدمات مصرفی خانوارهای کشور در گروه لوازم خانگی ۱.۴درصد بوده که از نرخ تورم کل (۲درصد) عدد کمتری را شامل می‌شود. همچنین در سال گذشته تورم لوازم خانگی ۳۴.۸‌درصد بود در حالی که میانگین شاخص تورم در همین سال عدد ۴۹ را نشان می‌دهد. بر این اساس تا پایان آبان ماه سال‌جاری نیز نرخ تورم نقطه به نقطه گروه مبلمان و لوازم خانگی، ۳۸.۸درصد بوده که باز هم نسبت به میانگین تورم نقطه به نقطه تا پایان آبان ماه (۴۳.۸۸) کمتر بوده است.

درحالی تورم ۳۴.۹ درصدی در بخش تولید و خصوصا لوازم خانگی اعلام شده است که برخی کارشناسان صنعت لوازم خانگی تاکید می‌کنند تورم موجود در صنعت بیشتر از تورم عمومی است و مدتی پیش برخی از فعالان این بازار اعلام کردند این تورم در حوزه لوازم خانگی از تورم عمومی بالاتر است! البته نرخ تورم عمومی که شامل جامعه و خانوارها می‌شود باعث شده که بازارصنعت لوازم خانگی در رکود قرار بگیرد و بنابراین کالای تولید شده در این صنعت به سختی به فروش برسد. متولیان بخش لوازم خانگی معتقدند که بالا بودن نرخ مواد اولیه و نرخ ارز که دو مؤلفه اصلی تشکیل قیمت نهایی لوازم خانگی است، طی سال‌های اخیر همواره صعودی بوده و همین امر به رشد نرخ تورم در این بخش دامن زده است اما باید توجه شود که در این سال‌ها واردات لوازم خانگی ممنوع بوده و اگر قاچاق را در نظر نگیریم بازار به صورت انحصاری در اختیار تولیدکننده داخلی بوده است. با این شرایط اینکه روند کاهش تورم در بخش تولید، در کوتاه‌مدت روی نرخ تورم مصرف‌کننده چه اثری خواهد داشت موضوعی است که زمان مشخص خواهد کرد.