یک مطالعه جدید مسیرهای متعددی را برای رسیدگی به انبوه زباله‌‌‌های فزاینده و اینکه چرا همکاری برای ایجاد نقشه‌‌‌های راه موثر کلیدی است، ترسیم می‌‌‌کند. حل مشکل آلودگی پلاستیکی یک‌بار برای همیشه یک پیروزی بزرگ برای کره زمین و مردم خواهد بود. بدون مداخله هرساله، جهان کوهی به ارتفاع ۳.۵ کیلومتر از زباله‌‌‌های پلاستیکی تولید می‌‌‌کند که می‌تواند کل جزیره منهتن را مدفون کند.در این راستا در اقدامی هیجان‌‌‌انگیز، بیش از ۶۰ کشور از امارات متحده عربی گرفته تا جزایر سلیمان متعهد شده‌‌‌اند که یک معاهده بلندپروازانه برای پایان دادن به آلودگی پلاستیکی تا سال ۲۰۴۰ ایجاد کنند. بسیاری از کشورهای دیگر مانند ایالات متحده تعهدات مشابهی را به موازات پایان دادن به آلودگی پلاستیکی در همین جدول زمانی، داده‌اند این هدف از به صفر رساندن آلودگی پلاستیکی تا سال ۲۰۴۰، برای بحران پلاستیک به همان اندازه بلندپروازانه است که هدف توافق‌نامه ۲ درجه سانتی‌‌‌گراد پاریس برای بحران آب‌‌‌و‌‌‌هوا بوده است. یکی از مسائل مهم و آزاردهنده در جامعه علمی، چگونگی پایان دادن به آلودگی پلاستیکی با توجه به پیچیدگی و عظمت این مشکل، چه در سطح جهانی و چه در سطح ملی، در کمتر از دو دهه بوده است.  در سطح جهانی، یافته‌‌‌های جدید حاصل از یک تلاش مشترک تحقیقاتی در دانشگاه برکلی و سانتا باربارا نشان می‌‌‌دهد که در واقع یک مسیر واقع بینانه و چند مسیر ممکن برای پایان دادن به آلودگی پلاستیکی با کمک این معاهده وجود دارد.

این کشف با استفاده از هوش مصنوعی (AI) انجام شده است که پیش‌بینی می‌‌‌کند چگونه سیاست‌‌‌های معاهده‌‌‌های مختلف با هم می‌توانند آلودگی پلاستیکی را از بین ببرند. محققان دریافتند که گنجاندن تنها ۹ سیاست در این معاهده می‌تواند تا سال ۲۰۴۰ آلودگی پلاستیکی را ۸۹‌درصد کاهش دهد. چند سیاست منتخب در آن بسته تاثیر بسیار بزرگی بر ایجاد دنیای آینده بدون ضایعات خواهد داشت. به عنوان مثال، دستور ساخت محصولات پلاستیکی جدید با استفاده از حداقل ۳۰‌درصد پلاستیک بازیافتی، آلودگی پلاستیک را تا ۲۹‌درصد کاهش می‌‌‌دهد. محدود‌‌‌کردن تولید پلاستیک غیر‌‌‌ضروری به همان روشی که برای محدود‌‌‌کردن انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای عمل می‌‌‌کنیم، به خودی خود باعث کاهش مشابه ۲۶ درصدی آلودگی پلاستیکی می‌شود. سایر سیاست‌‌‌های تاثیرگذار شامل جمع‌‌‌آوری مبلغ بسیار ناچیزی از فروش محصولات پلاستیکی برای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌‌‌های بازیافت و مدیریت زباله و ممنوعیت پلاستیک‌های یک‌بار مصرف بی‌‌‌اهمیت، مانند کیسه‌‌‌های پلاستیکی مواد غذایی یا ظروف بیرون‌‌‌بر است. درست مانند تغییرات آب‌‌‌و‌‌‌هوایی، یک معاهده قوی سازمان ملل در مورد آلودگی پلاستیک تنها زمانی معنادار می‌شود که در سطح ملی، با رهبری و اقدام ملی، تقویت شود. اقدام مشترک برای شناسایی این نیازهای ملی و توسعه نقشه راه اقدامات پلاستیکی در سطح کشور کلیدی است. در این‌باره به همه افراد درگیر در سراسر زنجیره ارزش پلاستیک نیاز  است. این طیف شامل کسانی که پلاستیک را تولید و استفاده می‌‌‌کنند تا کسانی که در پایان عمر آن را جمع‌‌‌آوری می‌‌‌کنند، می‌شود.

 

اخبار مرتبط