اما این پرینتر سه‌بعدی یک آرزوی دست‌نیافتنی در این صنعت را محقق کرده است: باتری‌های حالت جامد‌(نوعی باتری که با حذف مایع سنگین موجود در باتری‌های لیتیوم یون، جایگزین آنها شده و شعاع حرکتی خودروهای برقی را افزایش می‌دهد)‌. باتری‌های لیتیوم یون فعلی که این روزها در همه‌چیز، از وسایل نقلیه برقی گرفته تا ذخیره‌سازی انرژی تجدیدپذیر استفاده می‌شوند، با چالش‌هایی مواجهند، از جمله احتمال آتش گرفتن. همچنین هنوز نسبتا گران هستند و بازیافت آنها هم سخت‌ است.

باتری «حالت جامد» که از الکترولیت جامد به جای مایع در داخل باتری‌ها استفاده می‌کند، می‌تواند مشکل اشتعال‌پذیری باتری‌های لیتیوم را حذف کند، به کارآیی باتری‌ها در دمای زیر صفر کمک کند، چگالی انرژی را افزایش دهد، شارژ کردن باتری‌ها را سریع‌تر کند، بازیافت‌ آنها را آسان‌تر کند و هزینه‌ها را هم کمتر کند. اما تولید آنها تا الان، سخت‌تر بوده است.  رابرت باقری، مدیرعامل و بنیان‌گذار ساکو می‌گوید: «خیلی‌ها این باتری‌ها را در لابراتوار ساخته‌اند، اما نتوانسته‌اند تولید انبوه کنند. چشم‌انداز ما، با تولید در مقیاس بزرگ شروع شد.»  در تولید باتری، مواد به صورت لایه به لایه روی هم می‌آیند و بعد به شکل کپسولی یا اشکال دیگر درمی‌آیند. اما این فرآیند با مواد جامد امکان‌پذیر نیست. استفاده از پرینتر سه‌بعدی با پودر، باعث می‌شود لایه‌ها نازک بمانند و کارآیی آنها افزایش یابد.

این تکنولوژی نخستین بار در موسسه MIT توسعه یافته است. مثل دیگر تولیدات با پرینترهای سه‌بعدی، در مصرف مواد اولیه هم صرفه‌جویی می‌شود. باقری می‌گوید: «تقریبا ۴۰ درصد مواد اولیه کمتری مصرف می‌کنیم و بنابراین کاهش قابل توجهی در هزینه‌ها داریم.» تجهیزات آنها همچنین فضای کمتری اشغال می‌کند و بنابراین کارگاه‌های آینده می‌توانند کوچک باشند. دستگاه جدیدی که فقط حدود ۳۷ متر مربع فضا را اشغال می‌کند، می‌تواند در یک سال حدود ۱۰۰ مگاوات بر ساعت باتری تولید کند. تجهیزات قدیمی حدود ۱۵۰۰ متر مربع فضا اشغال می‌کنند و فقط ۵/ ۲ مگاوات بر ساعت در سال تولید باتری دارند. ساکو مدعی است که می‌تواند هزینه‌های تولید باتری را تقریبا نصف کند. کار آنها در نوع خود نخستین در دنیاست و قدم بعدی، افزایش مقیاس تجهیزات تولید، قبل از فروش این تکنولوژی به تولیدکنندگان باتری، خودروسازان و مشتریان دیگر است.