در گفت‌وگو با مدیرعامل یک شرکت لعاب‌کاری لوازم خانگی مطرح شد
تولید ماده لعاب‌کاری، پاسخگوی نیاز داخلی نیست
وی افزود: اگر کارخانه‌های تولید ماده لعاب در کشور ایجاد شود، علاوه بر خودکفایی و تامین نیاز داخل می‌تواند به کشورهای خاورمیانه و آسیای میانه نیز صادر شود. جا دارد با حمایت دست‌اندرکاران، سرمایه‌گذاری در این حوزه برای ایجاد خودکفایی صورت گیرد. حسین‌خطیبی به مدت ۵۷ سال در صنعت لعاب‌کاری فلز تجربه داشته همچنین نزدیک به ۶۰ نفر پرسنل در شرکت توسعه لعاب تهران مشغول به فعالیت هستند. این شرکت از منظر حجم فعالیت بزرگ‌ترین شرکت لعاب‌کاری کشور است. کارخانه‌های لعاب‌کاری ورق را از سازنده فولادی خریداری و روی قطعات فرم داده شده عملیات لعاب‌کاری را برای استفاده کارخانه‌های تولیدکننده لوازم خانگی انجام می‌دهند. برای آشنایی با مشکلات پیش روی این صنعت با این پیشکسوت صنعت لعاب‌کاری گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
مشکل تولید ماده لعاب‌کاری در کشور چیست؟
قرار بود این واحد صنعتی در سال ۱۳۵۳ ماده لعاب را در کشور تولید کند اما به علت مشکلات آن زمان میسر نشد و بسیار علاقه‌مند هستم که این اتفاق بیفتد. این قابلیت وجود دارد که در کشور ماده اولیه لعاب را تولید کنیم و می‌توانیم از دانش خارجی نیز استفاده کنیم، زیرا در کشور بیش از ۷۰۰ تن لعاب مصرف داریم که شامل ۶۰۰ تن استاتیک و لعابهای سفید و حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ تن لعابهای تر است. حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد ماده تشکیل‌دهنده لعاب از سیلیس تشکیل شده که این ماده اولیه بسیار حائز اهمیت بوده و در کشور کمبودی نداریم اما از نظر بقیه مواد اولیه مانند اکسید کبالت و اکسید نیکل در کشور کمبود داریم و پاسخگوی تولید نیست و برای تولید ماده لعاب‌کاری باید از خارج کشور وارد شود که نقطه ضعف محسوب می‌شود.
اما ترکیه به علت اینکه با کشورهای دیگر ارتباط دارد سومین کارخانه تولید لعاب خود را راه‌اندازی کرده است. اگر بتوانیم یک کارخانه تولید ماده لعاب در کشور ایجاد کنیم علاوه بر خودکفایی و تامین نیاز داخل می‌توانیم به کشورهای خاورمیانه و آسیای میانه صادر کنیم. جا دارد با حمایت دست‌اندرکاران سرمایه‌گذاری در این حوزه برای ایجاد خودکفایی صورت گیرد. برای تولید ماده لعاب دستگاه‌هایی نیاز داریم که ۱۲۵۰ درجه حرارت تولید کرده و سیلیس را به همراه افزودنی‌ها به صورت گرانول یا پودر درآورد. تنها یک شرکت داخلی لعاب تولید می‌کند اما میزان تولید آن پاسخگوی نیاز داخلی نیست و مابقی ماده لعاب‌کاری را برای تامین نیاز کارخانه، باید از ترکیه وارد کنیم.
مشکل واردات ماده لعاب‌کاری چیست؟
واردات و خرید خارجی ماده اولیه لعاب‌کاری باید حتما به صورت نقدی باشد و ظرف دو تا سه هفته بعد ارسال می‌شود البته یک هفته تا ۱۰ روز نیز در گمرک باقی می‌ماند. هر دفعه که مواد اولیه خریداری می‌کنیم؛ قیمت متفاوت است. به این منظور هر ۶ ماه یک‌بار مواد اولیه خریداری می‌کنیم تا کمتر روی فعالیت ما تاثیر بگذارد. نوسانات نرخ ارز روی خدمات لعاب‌کاری تاثیر منفی گذاشته است. دو سال و نیم پیش لعاب را هر کیلو ۱۰ هزار و ۵۰۰ تومان خریداری می‌کردیم ولی در حال حاضر ۱۲۰ هزار تومان به ازای هر کیلو وارد می‌کنیم.
این موضوع چه تاثیری روی صنعت لعاب‌کاری داشته است؟
نوسان قیمت دلار باعث تغییر قیمت خدمات لعاب‌کاری شده و مجبوریم قیمت خدمات لعاب‌کاری را تغییر دهیم. تنها واحد لعاب‌کاری هستیم که چهار دستگاه استاتیک در اختیار داشته و حجم کار بالایی داریم. تولیدکنندگان لوازم خانگی که مشتری خدمات لعاب‌کاری هستند، وضعیت مناسبی ندارند. تعدادی از کارخانه‌های لعاب‌کاری با قدمت ۷۰ سال در کشور تعطیل شده‌اند. مسوولان به کارخانه‌های موجود لعاب‌کاری توجه بیشتری داشته و حمایت بیشتری از آنها صورت گیرد. صنعت لعاب‌کاری این پتانسیل را دارد که به کشورهایی مانند سوریه آن را صادر و خدمات را به آنها ارائه کنیم.
سایر مشکلات چیست؟
در زمان‌های گذشته برای لعاب‌کاری قطعات مورد نیاز برای تولید اجاق گاز طی عملیات دیتینگ (فروبردن در مخرن غوطه‌ور) انجام می‌شد اما در حال حاضر به علت نامرغوب بودن ورق‌های فولادی نمی‌توان از این روش استفاده کرد، بنابراین باید صنعت فولاد جوابگوی صنعت لعاب‌کاری باشد. در زمان گذشته ورق‌های فولادی از کشورهای آلمان و ژاپن وارد می‌شد. ورق‌های فولادی برای لعاب‌کاری باید تنها تا ۶ ماه مورد استفاده قرار گیرند و بعد از این مدت در اثر اکسیداسیون افت کیفیت پیدا می‌کند. اما کارخانه‌های فولادی داخلی، ورق‌های فولادی را در تناژ بالا فروخته و این ورق‌ها برای لعاب‌کاری به گونه‌ای است که نباید در میزان بالا خریداری شوند، زیرا افت کیفیت پیدا می‌کنند.
