تهدیدها و فرصت‌های صنعت پخش
همچنین با توجه به اینکه شرکت‌های پخش برای انجام خدمات، سرمایه‌گذاری‌های زیادی در زمینه خرید یا اجاره انبار تجهیز آن، تامین خودرو، نیروی انسانی و... نیاز دارند و از آنجا که هزینه این سرمایه‌گذاری‌ها کلان است بدیهی است نرخ کارمزدهایی که به صورت دستوری تعیین می‌شود اغلب سنخیتی با هزینه‌های انجام شده ندارند و خود باعث می‌شوند که صنعت پخش از سود مناسبی برخوردار نباشد. همچنین تعیین کارمزدهای دستوری باعث می‌شود شرکت‌های جدیدالورود این حوزه توانایی رقابت نداشته باشند و حذف شوند. بنابراین در فضای پرریسک پیش رو شامل افزایش هزینه‌ها، سیاستگذاری و قوانین خلق الساعه و... فقط شرکت‌های پخشی می‌توانند موفق عمل کنند که دارای زیرساخت و لجستیک قدرتمند باشند تا محصول را با قیمتی مناسب به دست خرده‌فروش برسانند که بتواند با فروشگاه‌های زنجیره‌ای رقابت کند. به هر حال نبود تحصیلات دانشگاهی یکی از بزرگ‌ترین تهدیدهای این صنعت به شمار می‌رود با وجود اینکه در تمام دانشگاه‌های کشورهای پیشرفته رشته‌های مرتبط در حوزه پخش تدریس می‌شود که در کشور ما این مهم صورت نپذیرفته است.
البته به نظر می‌رسد با اقدامات بخش خصوصی طی سال‌های آتی نتایج مثبتی در این امر حاصل شود. از این رو در سراسر کشور فقدان توجه به سرمایه‌گذاری در بخش تحقیق و توسعه موضوعات مرتبط با صنعت پخش، نبود تحصیلات آکادمیک به وضوح مشاهده می‌شود که این موضوع باعث شده نقش مهم این صنعت بر دوش مدیران قدیمی پخش باشد. در این میان نباید انکار کرد طی سال‌های اخیر در بعضی موارد نظیر حوزه نرم‌افزاری جهش‌های مطلوبی در شرکت‌های پخش انجام شده و اکثرا به سیستم‌های پیشرفته نرم‌افزاری خصوصا ERP مجهز شده‌اند. فعالان این صنعت اعتقاد دارند چنانچه دولت بستر فعالیت شفاف و هوشمند صنعت پخش را در ایران با حمایت‌ها و سرمایه‌گذاری‌های درست و هدفمند فراهم کند نظام عرضه و تقاضا در کشور سامان درست‌تری خواهد گرفت و با ساماندهی این مهم بسیاری از بیماری‌های عفونی اقتصاد کشور که مردم همه روزه با آن روبه‌رو هستند ایجاد نخواهند شد چه برسد به اینکه درمان شوند.
