شرکای آن در این پروژه شامل شرکت توتال انرژیز با سهام ۳/ ۱۹ درصدی، شرکت شل برزیل با سهام ۳/ ۱۹ درصدی، شرکت چاینا نشنال پترولیوم با سهم ۶۵/ ۹ درصدی، شرکت ملی نفت فراساحل چین با سهم ۶۵/ ۹ درصدی و شرکت نفتی Pré-Sal با ۵/ ۳ درصد سهام هستند. شرکت شل برزیل زیرمجموعه‌ای از شرکت بزرگ شل است.  به گزارش بخش ترجمه شرکت‌ها به نقل از خبرگزاری رویترز، زوئه یوجنوویچ، مدیر بالادستی شرکت شل  در این خصوص اظهار کرد: بیانیه امروز به عنوان آخرین یادآوری موقعیت ما در آب‌های عمیق در برزیل با تاسیسات در کلاس جهانی، حوزه دارای ذخایر انبوه و مجموعه‌ای قوی است. میدان نفتی مرو، بخشی از موقعیت اصلی ما در مدیریت بالادستی است که سنگ بنای استراتژی پیشرفت قدرتمند ما برای ارائه منابع انرژی پایدار و مطمئنی است که جهان امروز به آن نیاز دارد و در عین حال در انرژی آینده سرمایه‌گذاری می‌کند. اکنون هیدروکربن‌ها از کشتی شناور تولید، ذخیره و تخلیه ‌Mero-۱ FPSO جریان می‌یابد که اولین مورد از چهار FPSO است که این کنسرسیوم قصد دارد در میدان مستقر کند. شناور Mero-۱  ظرفیت تولید ۱۸۰ هزار بشکه نفت در روز و ۱۲ میلیون متر مکعب در روز گاز طبیعی را دارد. به گفته شرکت توتال انرژیز، FPSO‌های بعدی هر کدام دارای ظرفیت یکسانی خواهند بود و استارت‌آپ‌های تولیدی بین سال‌های ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۵ برنامه‌ریزی شده‌اند.

میدان نفتی مرو از سال ۲۰۱۷ با تولید ۵۰ هزار بشکه در روز از Pioneiro de Libra FPSO در مرحله پیش‌تولید قرار دارد. استارت‌آپ Mero-۱، همزمان با نهایی شدن قرارداد ورود به میادین آتاپو و سپیا که به طور رسمی ‌در ۲۷ آوریل امضا شد، تولید نفت پری-سلت حوزه سانتوس توتال انرژیز را ۳۰ هزار بشکه در روز در سه ماه دوم و ۶۰ هزار بشکه در روز در سه ماه دوم افزایش خواهد داد. پاتریک پویان، مدیرعامل این شرکت در این خصوص اظهار کرد: تولید آن در سه ماه چهارم سال ۲۰۲۲ تا پایان سال به ۱۲۰هزار بشکه در روز می‌رسد.  پویان گفت: توسعه میدان مرو با اضافه شدن سه FPSO در سال‌های آینده ادامه خواهد یافت که همگی در حال ساخت هستند و تولید بیش از ۶۵۰ هزار بشکه معادل نفت در روز را در سال ۲۰۲۶ به ارمغان می‌آورند. این توسعه با منابع بزرگ و بهره‌وری در بین بهترین‌های جهان، استراتژی توتال انرژیز را برای تمرکز بر دارایی‌های کم‌هزینه و کم‌انتشار نشان می‌دهد. مدیریت پتروبراس می‌گوید Mero-۱ FPSO در ابتدا قرار است به ۶ چاه تولیدی و ۷ چاه تزریقی متصل شود و انتظار می‌رود این پلتفرم تا پایان سال ۲۰۲۲ به اوج تولید برسد.

ظرفیت تولید FPSO برابر با ۶ درصد از کل تولیدی است که در حال حاضر توسط شرکت ارائه می‌شود. پتروبراس خاطرنشان کرد Mero، پس از میادین بوزیوس و توپی، سومین میدان بزرگ پری-سلت است. به گفته پتروبراس، گاز غنی از دی‌اکسید کربن استخراج شده از این میدان برای حفظ فشار و بهبود بازیافت نفت، علاوه بر کاهش انتشار CO۲ در جو، مجددا به مخزن تزریق می‌شود. پتروبراس اعلام کرد، این کنسرسیوم همچنین در حال توسعه فناوری بی‌سابقه‌ای برای جداسازی گاز غنی از CO۲ از نفت برای تزریق مجدد از بستر دریا و کاهش میزان گازی است که به FPSO می‌رسد، در نتیجه دسترسی FPSO به نفت و کارآیی پروژه را افزایش می‌دهد. همچنین این شرکت دولتی افزود: Mero-۱ بخشی از یکی از قوی‌ترین برنامه‌های جذب، استفاده و ذخیره‌سازی زمین‌شناسی CO۲ در جهان است که CCUS نام دارد. این ابتکارات با تعهد پتروبراس برای کاهش ۳۲ درصدی میزان کربن در منطقه اکتشاف و تولید تا سال ۲۰۲۵ همسو است.