به گزارش بخش ترجمه شرکت‌ها، به نقل از وب‌سایت اویل پرایس، قرارداد اصلی آرامکوی عربستان سعودی و گروه صنایع شمالی چین (نورینکو) و گروه پانجین سینسین برای ساخت تاسیسات یکپارچه پالایش و پتروشیمی‌۱۰ میلیارد دلاری و تولید ۳۰۰ هزار بشکه در روز در شهر پانجین در فوریه ۲۰۱۹ امضا شد. به دلیل اثرات منفی مالی مداوم بر عربستان سعودی از اولین جنگ فاجعه‌بار قیمت نفت از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶، برنامه‌های مشارکت در اواخر همان سال متوقف شدند. گفت‌وگوها برای احیای این همکاری‌ها سپس در آغاز سال ۲۰۲۰ مجددا آغاز شد تا اینکه عربستان سعودی در آوریل همان سال جنگ فاجعه‌بار دیگری را برای قیمت نفت به راه انداخت که باز هم خسارت اقتصادی عظیمی‌ به این کشور وارد کرد و زیر بار سنگین بدهی سود سهام، درد اقتصادی آرامکوی سعودی را تشدید کرد.

با چرخش قیمت نفت از ابتدای سه ماه سوم سال گذشته، همراه با برنامه آرامکوی عربستان برای تامین ۲۱۰ هزار بشکه نفت خام در روز، مذاکرات برای ادامه مجدد همکاری‌ها با پالایشگاه از سر گرفته شد، که انتظار می‌رود در سال ۲۰۲۴ عملیاتی شود. این پروژه‌های پایین‌دستی جدید با سینوپک به دنبال سلسله نشست‌های سال جاری در پکن بین مقامات ارشد دولت چین و وزرای خارجه عربستان سعودی، کویت، عمان، بحرین و دبیر کل شورای همکاری خلیج فارس (GCC) صورت می‌پذیرد. با این حال، اگرچه دیدارهای خاص بین مقامات سعودی و چینی در این رویداد ممکن است برای تسریع در برخی پروژه‌های خاص، مانند پروژه‌هایی که در حال حاضر با سینوپک مورد بحث قرار گرفته‌اند، مفید باشد، اما بذر همکاری گسترده و عمیق بین دو کشور واقعا زمانی کاشته شد که محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی به شدت به دنبال راهی برای حفظ وجهه خود با تکمیل عرضه اولیه عمومی ‌سهام آرامکو عربستان سعودی در میان اجتناب گسترده غرب از عرضه نفت بود. چین به بن‌سلمان راه خروجی را با خرید کل سهام ارائه داد که در آن زمان ۵ درصد مبلغ اعلام شده برای عرضه بود.

این پیشنهاد دو مزیت بزرگ برای بن سلمان خواهد داشت، اول، جمع‌آوری پولی که عربستان سعودی به آن نیاز داشت و دوم، عدم نیاز به افشای عمومی ‌قیمت پیشنهادی هر سهم. این عامل اخیر به بن سلمان اجازه می‌دهد تا به مقامات سعودی‌، که در آن زمان نسبت به توانایی‌های او برای رهبری کشور تردید داشتند، اطمینان دهد که او توانسته است یک ارزش ۲ تریلیون دلاری را برای آرامکو به ارمغان بیاورد. اگرچه این پیشنهاد در نهایت رد شد، اما تمایلات چین برای ایجاد روابط نزدیک‌تر با عربستان سعودی در آینده نیز پابرجا باقی ماند.

اگرچه اخیرا زمزمه‌هایی مبنی بر پذیرش یوآن چین به جای دلار آمریکا توسط عربستان سعودی به گوش می‌رسد، اما این در واقع اتفاق جدیدی بین چین و عربستان نیست. چین در ازای کمک خود به برداشتن فشار از روی بن سلمان، از طریق واگذاری خصوصی سهام کامل آرامکو به این کشور، در حقیقت به دنبال این بود که عربستان سعودی یوآن را در فرآیند پرداخت برای عرضه نفت خام بپذیرد. این یک استراتژی کلیدی در تمایل چین به توسعه بیش از پیش ارز رنمینبی بود تا اهمیت فزاینده این کشور در معماری مالی جهانی را به درستی منعکس کند که در اوایل نشست G۲۰ در لندن در آوریل ۲۰۱۰ مشهود بود. در این اجلاس، ژو شیائوچوان، رئیس وقت بانک خلق چین (PBOC)، این تصور را مطرح کرد که چینی‌ها خواهان یک ارز ذخیره جهانی جدید برای جایگزینی دلار آمریکا هستند.

نتیجه برنامه‌ریزی‌شده برای این اتفاق گنجاندن رنمینبی در ترکیب دارایی‌های ذخیره ویژه صندوق بین‌المللی پول (SDR) بود که در اکتبر ۲۰۱۶ اتفاق افتاد. هرچند در زمان پیشنهاد چین برای نجات عرضه اولیه عمومی ‌سهام آرامکو عربستان، رنمینبی قبلا در ترکیب صندوق بین‌المللی پول گنجانده شده بود، اما از نظر وسعت و عمق استفاده بین‌المللی هنوز به جریان اصلی نرسیده بود. بنابراین، موفقیت پکن در اهرم فشار روی سعودی‌ها برای پذیرش یوآن در مبادلات نفت، گام بزرگی برای پذیرش گسترده‌تر رنمینبی بوده است و این روند همچنان باقی می‌ماند، به خصوص اینکه انتظار می‌رود سایر تولیدکنندگان در خاورمیانه از این روش پیروی کنند.

به‌رغم هرگونه مخالفت ایالات متحده با این ایده، معاون وزیر اقتصاد و برنامه‌ریزی وقت پادشاهی سعودی، محمد التویجری، در یک کنفرانس در جده در پایان اوت ۲۰۱۷ گفت: چین یکی از بازارهای برتر جهانی برای ما است. وی افزود: ما به شدت خواهان این هستیم که در زمینه رنمینبی و سایر محصولات چینی سرمایه‌گذاری کنیم و بانک صنعتی و بازرگانی چین و سایر بخش‌ها به ما برای انجام این کار علاقه نشان داده‌اند. در این جلسات، طبق اظهارات خالد الفالح، وزیر انرژی وقت عربستان، همچنین مقرر شد عربستان سعودی و چین یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک ۲۰ میلیارد دلاری ایجاد کنند که در بخش‌هایی مانند زیرساخت‌ها، انرژی، معدن و مواد سرمایه‌گذاری خواهد کرد.

نشست‌های جده در اوت ۲۰۱۷ به دنبال سفر ملک سلمان پادشاه عربستان سعودی به چین در مارس همان سال انجام شد که طی آن حدود ۶۵ میلیارد دلار قرارداد تجاری در بخش‌هایی از جمله پالایش نفت، پتروشیمی، تولید سبک و الکترونیک منعقد شد. با این حال، اخبار منتشر شده درست قبل از کریسمس مبنی بر اینکه عربستان سعودی اکنون به طور فعال موشک‌های بالستیک خود را با کمک چین تولید می‌کند، برای ایالات متحده ممکن است به عنوان بخشی از موازنه مجدد و معقول قدرت در خاورمیانه تلقی نشود، به ویژه با توجه به شرایط فعلی واشنگتن و تلاش‌های مداوم برای رسیدن به توافق هسته‌ای با ایران.