برنامهریزی شرکت آمریکایی برای توسعه تاسیسات ذخیره انرژی
به گزارش بخش ترجمه شرکتها، به نقل از گوگل نیوز، پروژه ذخیرهسازی انرژی Dry Bridge از تاسیساتی شبیه کانتینرهای حمل و نقل در کنار یکدیگر به عنوان باتری تشکیل شده که هر باتری در مجموع ظرفیت ذخیرهسازی ۲۰ مگاوات انرژی را دارد. این پروژه بخشی از تلاشهای شرکت دومینیون برای برآورده ساختن الزامات انرژی ایالتی است که این شرکت انرژی تا سال ۲۰۴۵ باید تمام برق تولیدی خود را برای استفاده در کشورهای مشترکالمنافع از منابع انرژی پاک تامین کند.
به گفته جرمی ال. اسلایتون، سخنگوی دومینیون انرژی، کمیسیون ایالتی ویرجینیا در حال بررسی درخواست این شرکت برای اخذ گواهی ضرورت عمومی احداث این تاسیسات است، در حالی که این شرکت امیدوار است در اوایل سال جاری شرایط مجوز را با مقامات ایالت چسترفیلد نهایی کند. از آنجا که این غول انرژی به تدریج از مصرف سوختهای فسیلی دور میشود و به سمت اتکای بیشتر به تولید انرژیهای خورشیدی و بادی فراساحلی میرود، ذخیره انرژی اضافی یک ضرورت خواهد بود. اسلایتون میگوید: ذخیرهسازی انرژی یک فرآیند بسیار کلیدی است زیرا باد همیشه نمیوزد و خورشید همیشه نمیتابد.
در حالی که درای بریج بزرگترین تاسیسات ذخیره انرژی دومینیون تاکنون خواهد بود، این ۲۰ مگاوات به سختی پاسخگوی ذخیرهسازی ۲۷۰۰ مگاواتی موردنیاز ایالتی است که این شرکت باید تا سال ۲۰۳۵ به آن دست یابد. درای بریج، تاسیسات برنامهریزی شده ذخیرهسازی ۵۰ مگاواتی را به شهرستان لادن، ویرجینیا، ارائه میدهد و پروژههای آزمایشی کوچکتر دیگری نیز دارد که در مجموع ۱۶ مگاوات خواهند بود. به این ترتیب حدود ۲۶۱۴ مگاوات نیاز ذخیره باتری باقی میماند که دستیابی به این هدف مستلزم افزایش گسترده فناوری ذخیرهسازی است و بسیاری را به این فکر میاندازد که آیا قانونگذاران هدفی دستنیافتنی را تعیین کردهاند؟
طی مناظرهای در ماه سپتامبر ۲۰۲۱، فرماندار منتخب این ایالت گلن یانگکین اظهار کرد او در ابتدا قانون اقتصاد پاک ویرجینیا در سال ۲۰۲۰ را امضا نمیکرد و اضافه کرد که مدیران انرژی فکر نمیکردند این امر امکانپذیر باشد. مایک دویل، تحلیلگر ارشد حقوق صاحبان سهام در ادوارد جونز که متخصص در خدمات شهری است، میگوید فناوری ذخیرهسازی باتری در مقیاس بزرگ یک فناوری نسبتا جدید است. حامیان افزایش ظرفیت ایالت روی کارآمدتر شدن باتریها در دهه آینده تمرکز میکنند. او میگوید، معمولا این همان چیزی است که ما با پیشرفت فناوریها در نظر داریم تا به آن برسیم.
با این حال، دویل میگوید، دومینیون انرژی باید افزایش ظرفیت ذخیرهسازی باتری را با هزینهای که به مشتریان منتقل میشود، متعادل کند. دویل میگوید: اگر هزینهها کاهش پیدا نکند یا فناوری آنقدر پیشرفت نکند و شروع به تاثیرگذاری بر نرخهای مشتریان بیش از آنچه انتظار میرود، کند، ما احتمالا شاهد کاهش سرعت افزایش ظرفیت خواهیم بود.