فشار سبز بر بانک‌ها
به گزارش بخش ترجمه شرکت‌ها، به نقل از خبرگزاری رویترز، تنظیم‌کنندگان استاندارد جهانی در کمیته نظارت بر بانکداری بازل، به رهبری پابلو هرناندز دکوس، در حال بررسی چگونگی سنجش و کاهش خطرات ثبات مالی ناشی از تغییرات آب و هوایی هستند. براساس یک مطالعه توسط بانک مرکزی اروپا، تخمین زده می‌شود که وام‌های پرداخت شده به انتشاردهندگان برجسته گازهای کربنی آلاینده بیش از ۱۴درصد از دارایی‌های موسسات مالی منطقه یورو را تشکیل می‌دهد. اگر دولت‌ها در راستای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، قیمت سوخت‌های کربنی را بالا ببرند، وام‌گیرندگان می‌توانند دچار نکول (عدم توانایی در بازپرداخت) شوند و به دنبال آن بخشی از بافرهای (حائل) سرمایه بانک‌ها از بین می‌رود.
یکی از راه حل‌ها، تغییر «وزن ریسک» نظارتی است که بر میزان سرمایه بانک‌ها در برابر دارایی‌های مختلف نظارت می‌کند. موسسات مالی بزرگ می‌توانند تخفیفی را برای فعالیت‌های سبز و جریمه‌ای را برای سوخت‌های فسیلی در نظر بگیرند. به عنوان مثال، اعطای وام به یک شرکت فعال در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر، وزن ریسک کمتری نسبت به پرداخت وام به یک شرکت حفاری نفت با مشخصات مالی مشابه دارد و بانک آو آمریکا، بارکلیز و دیگران را تشویق می‌کند تا با پرداخت وام به این شرکت‌ها ترازنامه‌های خود را تمیز کنند.
از طرف دیگر بانک مرکزی انگلستان در گزارش اخیر خود استدلال کرد که این ایده دارای نواقصی است. بر اساس یک مطالعه انجام شده در سال ۲۰۱۶، تلاش مشابه برای تخصیص یارانه به وام کسب‌وکارهای کوچک اروپایی با درنظر گرفتن وزن ریسک آنها نتوانست حجم وام‌ها را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. این نشان می‌دهد که اگر قرار است تغییری ایجاد شود، قانون‌گذاران باید وزن ریسک کاملا متفاوتی را برای وام‌های سبز و قهوه‌ای اعمال کنند. بانک‌ها باید تشویق شوند تا به استارت‌آپ‌های سازگار با محیط‌زیست اما از نظر مالی کم‌توان، وام بدهند، در حالی که از شرکت‌های پرتوان مالی آلوده‌کننده محیط زیست که در تلاش برای پاکسازی فعالیت‌های خود هستند، اجتناب می‌کنند.
این بانک‌ها ابزارهای دیگری نیز در اختیار دارند. نهادهای تنظیم‌کننده به طور معمول به بانک‌ها می‌گویند برای ریسک‌های حاشیه‌ای مانند صورت‌حساب‌ها یا جریمه‌های قانونی احتمالی، به اصطلاح افزونه‌های سرمایه‌ای در نظر بگیرند. ناظران می‌توانند چیزی مشابه را برای بانک‌هایی که پای خود را به تغییرات آب و هوایی می‌کشند، معرفی کنند. آزمون استرس گرمایش جهانی، که توسط بانک مرکزی انگلیس و بانک مرکزی اروپا به عنوان بانک‌های پیشگام ارائه شد، به شناسایی عقب‌ماندگی‌ها در این خصوص کمک می‌کند. این امر ذهن مدیران اجرایی را بدون اینکه آنها را تشویق کند که از وام‌های بالقوه پرخطر استفاده کنند، متمرکز می‌کند. در هر صورت، بعید به نظر می‌رسد بانک‌ها به تنهایی بتوانند خودشان را از این نظر پاکسازی کنند، اما احتمالا چماق نهادهای نظارتی امیدوارکننده‌تر از هویج آنها باشد.
