افزایش تعداد سازندگان خودروهای الکتریکی چین
به گزارش بخش ترجمه شرکتها، به نقل از اتوکار، ماه گذشته، شیائو یاکینگ، وزیر صنعت و فناوری اطلاعات چین اظهار کرد: ما در حال حاضر تعداد زیادی شرکت خودروی الکتریکی در بازار داریم. وی افزود: ما تلاشها در راستای ادغام و تجدید ساختار در بخش EV را ارج مینهیم. البته معمولا در چین، دولت به سرعت به خواسته خود میرسد و قیمت سهام حتی ۱۰ تولیدکننده برتر خودروهای برقی در چین، در پی این اظهارات دچار تزلزل شد. مقوله پایداری زیست محیطی برای افراد مختلف معنای متفاوتی دارد. در چین تمرکز بر انقلاب حملونقل و ساخت برندهای بزرگ EV در داخل و خارج از این کشور است. سوال اینجاست: آیا آنها میتوانند موفق شوند؟ کارشناسان معتقدند که بله به طور حتم آنها موفق خواهند شد. فقط پیشرفتهای خودروسازان چینی در دهه گذشته را در نظر بگیرید، البته نه فقط در مورد خودروهای برقی بلکه در خودروهای احتراق داخلی و دیگر انواع خودروها آنها بسیار موفق عمل کردهاند. در حالی که دلایل متفاوتی برای سقوط آنها نیز وجود دارد، سقوط ۶۰ درصدی فروش هیوندای و کیا در پنج سال گذشته و همچنین متلاشی شدن ۹۳درصدی فروش سیتروئن و پژو از دوران اوج خود در سال ۲۰۱۴ هر دو نشان میدهد که چگونه بازار میتواند به سرعت به سمت خودروسازان چینی گردش کند و چگونه حداقل در بازار خودروهای متوسط، خریداران میتوانند به راحتی تحت تاثیر سازندگان داخلی قرار گیرند. این سود حاصل از فروش بازار داخلی است که بر جاهطلبیهای بینالمللی دامن میزند، اما چه کسی در این بازار رشد خواهد کرد؟ خودروسازی چین برای یک شرطبندی مطمئن بسیار بازار بزرگ و مرموزی است، اما به راحتی میتوان فهمید شرکتهایی مانند SAIC با MG ،گریت وال با Wey، نیو و جیلی با Lynk & Co سودای تصاحب بازارهای اروپا را در سر میپرورانند. سرمایهگذاریهای جاهطلبانه چند میلیارد دلاری شرکتهای فناوری مانند شیائومی و Zhiji که یک سرمایهگذاری مشترک بین SAIC و علی بابا است و برخی دیگر از مدعیان جدی به سرعت در حال افزایش است. این یک حقیقت هشداردهنده است که این امر به تنهایی میتواند ۱۰ تا ۱۵درصد به برندهای این لیست اضافه کند، در بازاری که هنوز به شدت درگیر تولید بیش از حد و سودهای شکننده است. مانند شرکت هوندا، آیا وقتی آنها با شرکتهای چینی دست و پنجه نرم میکنند، واقعا میتوانند جای پای خود را در بازار چین محکم کنند؟ خوشبختانه کاهش شانس موفقیت به دلیل وجود رقابت شدید بین بازیکنان هیچگاه در دستور کار چین نبوده است.