خطر استهلاک کارخانه‌های سیمانی
کارخانه‌های سیمانی کشور عمدتا یا با کمک ارزهای دولتی و کمک‌های ویژه ساخته یا در شرایط خاص و ثبات قیمت دلار بین سال‌های ۸۱ تا ۹۰ احداث شده‌اند. در این سال‌ها ظرفیت صنعت سیمان از ۳۲میلیون تن به بالای ۷۰میلیون تن رسید و این روند بعدها تا حدود ۲۰میلیون تن دیگر اضافه شد، اما اکنون با دلار ۲۷هزار تومانی و افزایش سرسام‌آور هزینه‌ها دیگر بعید است که بتوان کارخانه سیمان احداث کرد.
سیمان هم صنعتی آلاینده است و هم انرژی‌بر. اساسا معلوم نیست حتی صادرات آن برای کشور مقرون به صرفه باشد چرا که مخلوطی از سرمایه‌گذاری دولتی و نیمه دولتی، انرژی یارانه‌ای و فروش محیط‌زیست نتیجه‌اش صادرات میلیون‌ها تن سیمان است. البته اکنون کار از این حرف‌ها گذشته و نزدیک به ۹۰میلیون تن ظرفیت سیمان ایجاد شده است و نمی‌توان آن را رها کرد، اما اکنون این خطر وجود دارد که با خروج سود از کارخانه‌ها و عدم سرمایه‌گذاری‌های پایه‌ای، ۵سال بعد با انبوهی کارخانه مستهلک‌شده مواجه شویم که نه می‌توانند سیمان ارزان بدهند و نه پولی برای اورهال دارند. پس بهتر است مدیران‌عامل این شرکت‌ها، سهامداران اصلی و مسوولان دولت جدید از هم‌اکنون به‌فکر باشند. بهتر است بخشی از سود ناشی از رشد قیمت سیمان از هم‌اکنون برای بازسازی کارخانه‌ها کنار گذاشته شود تا هم مشمول مالیات‌های سنگین نشود و هم کارخانه‌هابه تدریج نوسازی شوند.
