دنیای‌اقتصاد :
گروه سیمان، آهک و گچ یکی از صنایع ۴۰گانه بازار سهام است که در مجموع از ۴۱ شرکت سامان یافته است. در حال حاضر از این تعداد سهام ۳۱ شرکت در بورس، ۲ شرکت در فرابورس و ۸ شرکت در بازار پایه مورد معامله قرار می‌گیرد. بررسی‌‌‌ها نشان می‌دهد سیمانی‌‌‌ها این هفته را با میانگین رشد ۹/ ۳درصدی پشت سر گذاشته‌‌‌اند و بازده ماهانه این صنعت نیز ۹/ ۶درصد برآورد می‌شود. در حال حاضر شرکت سرمایه‌گذاری سیمان تامین با نماد «سیتا» بزرگ‌ترین زیرمجموعه این گروه به شمار می‌رود و پس از آن نیز سیمان فارس و خوزستان با بیشترین ارزش بازاری مورد دادوستد قرار میگیرند. سیمان دورود کوچک‌ترین شرکت این گروه است. اما بیشترین سود گذشته‌‌‌نگر از آن سیمان خاش با ۸۱۵.۶ ریال سود به ازای هر سهم است. پس از آن نیز سود ۴ فصل اخیر سیمان قائن ۶۱۹ تومان است. در این گروه هیچ شرکتی زیان‌‌‌ده نیست و کمترین میزان سود از آن سیمان ایلام به میزان ۱۱ تومان است. در حال حاضر آمارها موید آن است که (P/ E (ttmگروه سیمان ۲۷/ ۱۳مرتبه است. این به آن معناست که در حال حاضر ۱۸ شرکت با P/ E کمتر از گروه در بازار مورد معامله قرار میگیرند و در مقابل نسبت قیمت به درآمد چهار فصل اخیر در ۱۵ سهم بیشتر از میانگین است. در این خصوص سیمان ارومیه با داشتن نسبت قیمت به درآمد ۶/ ۸مرتبه ارزنده‌‌‌ترین سهم گروه سیمان، آهک و گچ به شمار می‌رود و پس از آن نیز به ترتیب کمترین نسبت مورد بحث از آن سهام شرکت‌های سیمان خوزستان، سیمان لار سبزوار، سیمان هگمتان، سرمایه‌گذاری توسعه صنایع سیمان و سیمان مازندران می‌شود.
سیمان جزو جدایی‌ناپذیر توسعه و آبادانی است و سرانه مصرف سیمان در هر کشور رابطه مستقیم با نرخ رشد اقتصادی آن کشور دارد؛ همچنان که در ایران نسبت تناسب مصرف سیمان و نرخ رشد اقتصادی 95/ 0درصد است. تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی تولید سیمان در کشور حدود ۸ میلیون تن بود و پس از آن با توجه به خرابی‌‌‌های ناشی از جنگ و ضرورت احداث پروژه‌‌‌های عمرانی و تولید مسکن این عدد تا سال ۸۰ به 5/ 29میلیون تن رسید اما همچنان عرضه از تقاضا بسیار عقب بود. سیمانی‌‌‌ها در سال‌جاری به سبب مشکلات مربوط به کمبود برق و قطعی‌‌‌های پی‌درپی با توقف چندباره تولید مواجه شدند و گویا برای مدیریت این بحران دیواری کوتاه‌‌‌تر از این صنعت یافت نمی‌شد. به همین دلیل موضوع کمبود سیمان در بازار سبب افزایش نرخ این محصول شد. در حال حاضر قریب به اتفاق اقتصاددانان و تحلیلگران بر این امر صحه می‌‌‌گذارند که نرخ‌گذاری دستوری چه در بخش هزینه و چه در بخش فروش بزرگ‌ترین مشکل این صنعت است. نرخ فروش کارخانه در صنعت سیمان توسط سازمان حمایت از مصرف‌کننده و تولیدکننده و در پی رایزنی‌‌‌های انجمن صنفی صنعت سیمان و با لحاظ کردن حاشیه سود معقولی بر روی بهای تمام‌‌‌شده صورت می‌گیرد و به دلیل برخی اهرم‌‌‌های کنترلی پیش‌‌‌گفته بر بهای تمام‌‌‌شده سیمان، نرخ این کالا در ایران از استاندارد‌‌‌های جهانی فاصله معناداری گرفته و باید دید در دولت جدید چه تصمیمی برای این صنعت و صنایع مشابه تولیدی که قیمت‌گذاری دستوری گریبان آنها را گرفته، اتخاذ می‌شود.
