شرکت آذرصنعت نورلوپلاست با برند تجاری (نورلو)، تولیدکننده محصولات عایق حرارتی (تیغه‌های عایق پلی‌آمید و تیغه‌های پی‌وی‌سی مخصوص پروفیل‌های آلومینیوم اختصاصی ترمال‌بریک) است که به نوبه خود نوآوری بزرگی محسوب می‌شود.

مدیرعامل شرکت آذرصنعت نورلو پلاست بابیان اینکه فعالیت تولیدی آذرصنعت نورلوپلاست در شهرک سرمایه‌گذاری خارجی تبریز، با مشارکت نورلوی ترکیه در سال ۹۴ آغاز شد، گفت: محصول این شرکت درواقع ماده اولیه برای کارخانه‌های تولید پروفیل آلومینیوم است. این محصول ماهیت پلاستیک را دارا است، اما رفتاری همچون فلز دارد و به همین دلیل ماده‌ای خاص به‌شمار می‌رود. ۲۵ درصد این محصول از الیاف شیشه تشکیل شده و تا دمای ۲۴۰درجه می‌تواند حالت خود را بدون‌تغییر حفظ کند. به همین دلیل مقاومت حرارتی بالایی دارد و ضمن اینکه ضریب انبساط طولی آن نسبت به آلومینیوم برابر است.

زهره فرجی گفت: نوارهای عایق پلی‌آمید حاصله را میان پروفیل‌های آلومینیومی‌ دوخت می‌کنند و کاربرد اصلی آن درواقع عایق‌کردن پنجره آلومینیومی ‌است که پس از دوخت آن در میان پروفیل آلومینیومی، پنجره ترمال به دست می‌آید.

وی در پاسخ به این سوال که گستره توزیع کالای شرکت آذر صنعت نورلوپلاست شامل کدام نقاط کشور است، گفت: در حال‌‌حاضر گستره توزیع محصولات آذرصنعت نورلوپلاست برای شهرستان‌های تبریز، مازندران، اراک، مشهد، تهران، قم، ارومیه و چند شهرستان دیگر است.

به گفته وی، محصولات این شرکت باکیفیت و خاص است، چراکه در تولید آن از جدیدترین فناوری‌ها بهره گرفته شده است. برای تولیدکنندگان ایرانی در بین کشورهای همسایه، امارات (دبی) به دلیل توسعه و همه‌گیری صنعت ساخت‌و‌ساز، بهترین بازار و در عین‌ حال به دلیل استانداردهای بسیار بالا در صنعت پنجره‌سازی دشوارترین بازار محسوب می‌شود.  با این حال به دلیل بحث انتقال پول امکان همکاری با کشورهای دیگر وجود ندارد.وی با بیان اینکه نوسان قیمت ارز، تولیدکنندگان و صنعتگران را درگیر کرده و به‌شدت آزار می‌دهد، تاکید کرد: با توجه به واردات مواد اولیه، در این حوزه مشکلات شدیدی وجود دارد و همچنین بحث ارزهای دولتی و نیمایی و یکسری از مراحل و تاییدهای اداری و سامانه‌هایی که هرروز اضافه می‌شود و مشخص نیست هدف از این بوروکراسی‌های سنگین چیست، از جمله مشکلات جدی پیش‌پای صنعت تولید است.

وی در پاسخ به این سوال که به‌دوراز وعده‌ها و شعارهای متعدد مسوولان امر، آیا در جهت رونق تولید داخلی حمایتی از سوی مسوولان داشته‌اید، عنوان کرد: از مسوولان می‌خواهیم با ایجاد بوروکراسی‌های متعدد تولیدکننده را مایوس و خسته نکنند، در حال‌حاضر کار به‌جایی رسیده که نه‌تنها چشمداشت حمایتی از دولت نداریم، بلکه به دنبال این هستیم که مسوولان را ترغیب کنیم تا دست تولید کننده را آزاد بگذارند تا بتوانیم با خیال راحت مشغول به تولید باشیم. برای مثال با همه‌گیری ویروس‌کرونا و بسته‌شدن مرزهای کشور کارخانه‌ها در حال فعالیت بوده و به مواد اولیه نیاز داشتند، بسیاری از تولیدکنندگان مجبور شدند با یافتن راهکارهایی به طریقی مواد اولیه را وارد کشور کنند تا چرخ تولید را بچرخانند اما مسوولان امر به‌جای حمایت در این مواقع به فکر کنکاش تولیدکنندگان هستند که ارز موردنیاز را چگونه و از چه طریقی انتقال داده‌اند. به‌صورت مختصر اگر بگویم نهادهای دولتی هیچ خیری برای بخش‌های صنعتی و تولیدی ندارند، صحبت گزافی نکرده‌ام. این در حالی است مسوولان می‌توانند با تسهیل واردات، صادرات و راهگشایی در مسائل دیگر، در راستای توسعه تولید ملی قدم بردارند.

وی در ادامه گفت: تولیدکنندگان در کشور ما با یک سیستم آزمون‌وخطا دست‌وپنجه نرم می‌کنند. دولت مرتبا تولیدکنندگان را با یکسری از قوانین و راهکارها برای ثبات نرخ ارز، ایجاد سامانه جامع مالیاتی و هماهنگی سامانه‌های گمرکی موردآزمون قرار می‌دهد که تبعات آن دامن کارخانه‌های تولیدی را می‌گیرد. در حالت کلی دقیقا همان عدم‌ثباتی که در نرخ ارز وجود دارد، در سیاست‌گذاری‌های دولت موجود است. به هر روی در حال‌حاضر قانون ثابتی که بتوان روی آن حساب کرد به‌هیچ ‌عنوان وجود ندارد و تغییراتی که مرتبا اعمال می‌شود فراتر از تغییراتی است که در قالب تغییرات یک بخشنامه نرمال اعمال می‌شود.

به گفته فرجی در بحث تامین مواداولیه نیز تناقض‌های اساسی وجود دارد که تا حدودی چالش ایجاد کرده است. سهمیه‌بندی‌ها بسیار ناچیز است و به تولیدکننده ابلاغ می‌شود برای تمدید سهمیه باید میزان تولید و فروش به‌صورت دقیق ارائه شود. مساله اینجا است که شرکت‌هایی که با افزایش تولید روبه‌رو شده‌اند با این سهمیه دچار مشکل می‌شوند؛ به‌طور مثال شرکت ما با راه‌اندازی ۴ خط پی‌وی‌سی در حال حاضر مواد اولیه (پی‌وی‌سی) بیشتری نیاز دارد. این در حالی است که گفته شده مواداولیه ۶ ماه نخست باید از بازار آزاد تامین شود و تولید و فروش آن در سامانه ثبت شود تا بعد از تایید، ظرفیت ارائه مواداولیه را افزایش دهند. با این نوع فعالیت‌ها به‌نوعی تولیدکننده را مجبور به تهیه مواد قاچاق با فاکتور غیررسمی‌ می‌کنند، نکته جالب این است که وقتی این مشکلات را در اداره صمت مطرح می‌کنیم تنها پاسخی که می‌شنویم این است که بله، خلأهایی در سیستم وجود دارد.