معاون اجرایی و نظارت احیاء استیل فولاد:
نگران گران‌شدن قیمت گاز هستیم
یکی از دغدغه‌های این واحد تولید آهن اسفنجی احتمال روبهرو شدن با افزایش قیمت گاز است. این واحد تولیدی به سوخت گاز نه‌تنها به‌عنوان سوخت بلکه به‌عنوان خوراک اولیه نیاز دارد. متصدیان این مجموعه معتقد هستند که اگر این شرکت با قیمت ناگهانی گاز (مشابه سال‌های گذشته) روبهرو شود دیگر تولید آهن اسفنجی به‌صرفه نخواهد بود.
احیاء استیل بافت، در مسیر ظرفیت اسمی
عطارد گودرزی، معاون اجرایی و نظارت احیاء استیل فولاد بافت در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد» عنوان کرد: در حال حاضر واحد احیاء استیل فولاد بافت که آهن اسفنجی تولید نمی‌کند تقریبا با ظرفیت اسمی خود مشغول به کار است. ظرفیت اسمی این شرکت ۸۰۰ هزار تن است و براساس برنامه‌ریزی که سال گذشته برای این واحد انجام شده، رسیدن به ظرفیت اسمی کارخانه مدنظر است که امیدواریم تا پایان سال بتوانیم به این ظرفیت اسمی دست پیدا کنیم.
گودرزی با اشاره به این موضوع که حدود ۹۴ درصد برنامه پیش‌بینی شده در ۸ ماه نخست سال ۹۹ محقق شده است، عنوان کرد: تا ۸ ماه نخست سال‌جاری قادر به تولید حدود ۵۰۰ هزار تن آهن‌اسفنجی شده‌ایم و با تولید ماهانه ۷۴ هزار تن درنهایت تا پایان سال به ظرفیت اسمی خواهیم رسید.
واحدهای آهن اسفنجی با افزایش مجدد گاز از مدار خارج می‌شوند
وی در ادامه با اشاره به این موضوع که بیشترین نگرانی این شرکت به‌عنوان یک واحد تولید آهن‌اسفنجی گران شدن قیمت گاز است، تاکید کرد: اگر قیمت گاز با افزایش ناگهانی روبهرو شود، نه‌تنها واحد ما، بلکه بیشتر واحدهایی که آهن‌اسفنجی تولید می‌کنند با مشکل روبهرو خواهند شد، چراکه واحد آهن اسفنجی در زنجیره تولید فولاد، بیشترین میزان مصرف گاز را دارد، ازاین‌رو تولید برای این واحدها که عمدتا نیز خصوصی هستند، دیگر به‌صرفه نخواهد بود.
معاون اجرایی و نظارت احیاء استیل فولاد بافت در ادامه با اشاره به این موضوع که در زنجیره تولید فولاد بیشترین مصرف گاز در واحد آهن اسفنجی اتفاق می‌افتد، عنوان کرد: گاز تنها مصرف گاز واحدهای آهن‌اسفنجی به شمار نمی‌رود، بلکه در فرآیند تولید نیز مورداستفاده قرار می‌گیرد.
گودرزی در پاسخ به این پرسش که آیا صادرات آهن اسفنجی دارید، عنوان کرد: در کل کشور صادرات آهن اسفنجی به‌ندرت انجام می‌گیرد، ازآنجاکه آهن اسفنجی یک محصول واسط بوده و محصول پایداری به شمار نمی‌رود، پس از تولید نیاز به نگهداری خاصی دارد، ازاین‌رو صادرات آن باید با کشتی‌های خاصی انجام بگیرد، بنابراین صادرات آن مقرون‌به‌صرفه نخواهد بود. از سوی دیگر همواره تامین نیاز داخلی این محصول در اولویت بوده است و حتی در دوره‌ای از سوی دولت صادرات آهن‌اسفنجی ممنوع اعلام شده بود.
وی در ادامه با اشاره به گران شدن قیمت گاز و تاثیر آن بر واحدهای آهن‌اسفنجی عنوان کرد: ما حدود یک سال و نیم پیش گاز را به قیمت مترمکعبی ۱۳۲ تومان خریداری می‌کردیم، اما هم‌اکنون با قیمت ۲۶۱ تومان خریداری می‌کنیم، به عبارتی طی این مدت قیمت آن دو برابر شده است. واحد تولید ما هم‌اکنون ماهانه ۷ میلیارد تومان پول گاز پرداخت می‌کند، بنابراین اگر این نرخ دو برابر شود، هزینه گاز ماهانه ما حدود ۱۴ میلیارد تومان می‌شود که سالانه بیش از ۱۰۰ میلیارد تومان از سود واحد کاهش پیدا می‌کند؛ ازاین‌رو اگر کارخانه قرار باشد که ۳۰۰ میلیارد تومان سودآوری داشته باشد، با کاهش یک‌سوم سوددهی روبهرو می‌شود که این روند سبب می‌شود که دیگر این واحد برای سرمایه‌گذار با توجیه اقتصادی همراه نباشد.
معاون اجرایی و نظارت احیاء استیل فولاد بافت ادامه داد: قیمت محصول ما تابعی از قیمت مواد اولیه و انرژی است. مواد اولیه از روند قیمت‌گذاری زنجیره فولاد تبعیت می‌کند و برای تولید هر تن آهن‌اسفنجی بین ۱۴۰۰ تا ۱۴۵۰ کیلوگرم به گندله نیاز است؛ بنابراین با یک حساب سرانگشتی، حدود ۳۵ درصد پول مواد اولیه می‌دهیم و با هزینه‌های کنونی انرژی و استهلاک، سود واحدی مشابه ما حدود ۱۸ درصد است. ازاین‌رو اگر هزینه‌های انرژی گران‌تر شود به‌مراتب سود ما بازهم از این ارقام پایین‌تر می‌آید و حتی سود واحد تولیدی از سود بانکی نیز پایین‌تر می‌آید؛ بنابراین ممکن است که سرمایه‌گذاری بیندیشد که اگر سرمایه‌اش را به‌عنوان سپرده در بانک بگذارد، چه‌بسا سود بیشتری دریافت کند.
گودرزی در ادامه تاکید کرد: البته اگر با گران‌شدن قیمت انرژی و گاز به ما نیز اجازه دهند که آهن‌اسفنجی را به ۶۵ درصد قیمت شمش جهانی به فروش برسانیم، مشکلی پیش نمی‌آید و ما نیز می‌توانیم هزینه‌های خود را پوشش دهیم.وی در ادامه با اشاره به شیوه قیمت‌گذاری در زنجیره فولاد، تاکید کرد: اگر قیمت حامل‌های انرژی و به‌ویژه گاز افزایش یابد، بدون شک تولید برای واحدهای آهن‌اسفنجی، دیگر مقرون‌به‌صرفه نخواهد بود و سرمایه‌گذاران حاضر به سرمایه‌گذاری در این بخش نخواهند بود.
قیمت‌گذاری در زنجیره فولاد متعادل نیست
معاون اجرایی و نظارت احیاء استیل فولاد بافت همچنین با اشاره به این موضوع که یک قیمت‌گذاری متعادل در زنجیره فولاد وجود ندارد، گفت: نامتوازن بودن قیمت زنجیره فولاد به این معنا است که بیشترین سوددهی به انتهای زنجیره رفته است، در این زنجیره تولیدکنندگان شمش و ورق از سود بیشتری بهره می‌برند. به‌عبارت‌دیگر در زنجیره فولاد، قیمت‌گذاری‌ها از ابتدای زنجیره یعنی سنگ‌آهن، کنسانتره، گندله و آهن‌اسفنجی به‌صورت دولتی انجام می‌گیرد، ولی انتهای زنجیره یعنی شمش و ورق قیمت‌گذاری‌ها آزاد می‌شود. برای نمونه یک واحد آهن‌اسفنجی کمتر از ۲۰ درصد سود می‌برد، ولی تولیدکننده شمش و مقاطع ممکن است که بالای ۳۰ درصد سود داشته باشد. این قیمت‌گذاری نامتعادل سبب می‌شود که واحدهایی که در ابتدای زنجیره قرار دارند، همانند واحد ما در تنگنا قرار بگیرند. با توجه به این شرایط اگر قیمت حامل‌های انرژی هم‌تغییر کند، این وضعیت بدتر نیز خواهد شد.
