تحول انقلابی کالرفیکس در صنعت نساجی
به گزارش گروه اقتصاد بین‌الملل روزنامه «دنیای اقتصاد» به نقل از سی‌ان‌ان، در سال ۲۰۱۳ تیمی از دانشمندان دانشگاه کمبریج در دره‌‌ای در نپال مشغول ساخت و طراحی دستگاهی بودند تا بتوان با استفاده از آن میزان آلایندگی آب را اندازه گرفت. این دانشمندان با افراد محلی که برای تأمین آب روزانه خود از رودخانه استفاده می‌کردند گفت‌وگو کردند و دریافتند که زباله‌های ناشی از کارخانه‌های نساجی موجب آلوده شدن منابع آبی شده‌اند. نتایج تحقیقات نشان داد که بخش قابل‌توجهی از مواد خطرناک شیمیایی از صنعت نساجی این منطقه ناشی می‌شود. نپال یکی از فقیرترین کشورها در زمینه تامین آب آشامیدنی سالم در جهان است و بیش از ۸۵ درصد از جمعیت آن دسترسی به آب سالم آشامیدنی ندارند.
سه سال بعد، سه محقق این دانشگاه ایده‌ای را تحت عنوان کالرفیکس ارائه کردند که بتوان بدون آلوده کردن محیط‌زیست، البسه را رنگ کرد. این افراد مدعی‌اند که فناوری ساخته‌شده توسط آنها نیاز به مواد شیمیایی سمی در این صنعت را از بین می‌برد. این فناوری همچنین 90 درصد آب و 40 درصد انرژی کمتری را برای رنگ‌آمیزی البسه نیاز خواهد داشت.
برای هزاران سال مردم از رنگ‌های طبیعی برای رنگ‌آمیزی البسه خود استفاده می‌کردند. سپس در سال 1856، ویلیام هنری پرکین در تلاش بود تا نوعی جوهر را برای مبارزه با بیماری مالاریا کشف کند و در این هنگام او به‌طور اتفاقی نخستین رنگ مصنوعی را ساخته بود. یک‌رنگ بنفش شفاف که می‌توانست به‌سادگی بر تاروپود البسه جذب شود. البته این روش پیامدهایی را نیز برای محیط‌زیست در پی داشت. امروز صنعت رنگ‌آمیزی البسه بیش از هشت هزار مواد شیمیایی را مورد استفاده قرار می‌دهد. بسیاری از آنها نظیر سولفور، آرسنیک و فرمالدهید برای زندگی بشر و محیط‌زیست خطرناک هستند.
این تیم تحقیقاتی از روشی استفاده کرده که در آن می‌توان با استفاده از باکتری‌هایی که از طرق مهندسی ژنتیک تغییر یافته‌اند برای تعیین آلایندگی آب استفاده کرد؛ به این صورت زمانی که آب در معرض مواد شیمیایی قرار بگیرد، تغییر رنگ خواهد داد. شرکت کالرفیکس که واقع در شرق انگلستان است رنگ‌هایی را تولید می‌کند که بر اساس طبیعت ساخته‌شده‌اند. البته این فناوری رنگ‌ها را به‌طور مستقیم از رنگ‌دانه‌هایی که در طبیعت یا حیوانات هستند تولید نمی‌کند. در عوض، این فناوری از روش طبیعت با استفاده از یک‌روند آزمایشگاهی الگوبرداری می‌کند به صورتی که پیام‌های دی‌ان‌ای را که موجب تغییر رنگ در یک ارگانیزم می‌شوند، تکرار می‌کند.
