در این رتبه بندی، ۷۵ شهر از کشورهای مختلف جهان براساس شاخصه‌های امنیت شغلی، رعایت پروتکل‌های بهداشتی، فرهنگ سازمانی، تفریح و سرگرمی، امکانات زیرساختی برای دورکاری و پرداخت منظم حقوق کافی به کارکنان رتبه‌بندی شده‌اند. یکی دیگر از معیارهای مد نظر این موسسه برای رتبه‌بندی شهرها، میزان واکسیناسیون شهروندان در برابر ویروس کرونا بوده است.

عمر کوچوک دره، مدیرعامل موسسه نست پیک با اشاره به افزایش دورکاری در جهان پس از شیوع همه‌گیری کرونا گفت: شرکت‌ها مجبور شدند تا شرایط کاری خود را تغییر دهند. با میزان آشکاری شاهد آن بودیم که دورکاری با فراهم کردن انعطاف‌پذیری و راحتی بیشتر برای کارکنان، به افزایش بهره‌وری در بسیاری از شرکت‌ها کمک کرد و به لطف زیرساخت‌ها، می‌توان از هر جایی کار کرد. به گفته کوچوک دره، پس از شیوع همه‌گیری بسیاری از شاغلان در نتیجه فرصت دورکاری ترجیح دادند از شهرهای بزرگ‌تر به نقاط کم جمعیت‌تر و ارزان‌تری بروند. از جمله نکات جالب رتبه‌بندی امسال می‌توان به حضور پررنگ شهرهای آسیایی در رده‌های نخست اشاره کرد تا جایی که پنج شهر از ۱۰ شهر نخست در این منطقه قرار گرفته‌اند. همچنین هیچ شهری از آمریکا در بین رتبه‌های برتر دیده نمی‌شود که از جمله دلایل اصلی آنها، هزینه بالای مسکن در این شهرها بوده است. بیشترین صعود در رتبه‌بندی امسال نسبت به رتبه‌بندی سال قبل نیز به ترتیب متعلق به شهرهای زاگرب (کرواسی)، پراگ (جمهوری چک)، لیسبون (پرتغال)، ریکاویک (ایسلند)، تالین (استونی)، آتن (یونان)، سیدنی (استرالیا)، دبی (امارات‌متحده) و مکزیکو سیتی (مکزیک) بوده است. براساس این گزارش بهترین شهرهای جهان برای دورکاری به ترتیب عبارتند از: ملبورن- استرالیا، دبی- امارات‌متحده، سیدنی- استرالیا، تالین- استون، لندن- انگلیس، توکیو- ژاپن، سنگاپور، گلاسکو- اسکاتلند، مونترال- کانادا، برلین- آلمان.