چین از حیث تولید ناخالص داخلی نیز بزرگ‌ترین اقتصاد جهان محسوب شده و علاوه بر این زمانی که پای نرخ ارز و قدرت خرید به میان می‌آید، بازهم بزرگ‌ترین اقتصاد جهان است. وی ادامه داد: بنابراین پیش‌بینی کاهش رشد اقتصادی برای دست‌کم نیمه نخست سال ۲۰۲۰، محتمل است که بخشی از آن به خاطر چین است و بخش دیگر آن به واسطه کُند شدن زنجیره‌های تولید.

در حالی که تمرکز اولیه اقتصاددان‌ها بر این موضوع معطوف بود که بی‌ثباتی ناشی از شیوع کرونا چگونه بر تقاضای کالا از سوی جهان تاثیر می‌گذارد، حالا توجهات بر تاثیرات اختلال در تامین کالاهای واسطه معطوف شده است. «سایمون مک‌آدام» اقتصاددان کپیتال اکونومیکس می‌گوید: حتی صنایعی که به نظر وابستگی کمتری به تولیدکنندگان چینی دارند، تقریبا فعالیت شرکت‌های خود را به دلیل اتکای زیاد بر واردات چینی، محدود کرده‌اند.

مک آدام برای توضیح این موضوع به شرکت هیوندای موتورز کره‌جنوبی اشاره کرد که همین حالا نیز به دلیل تمام شدن مایحتاج مورد نیازش کارخانه‌های خود را تعطیل کرده و این در حالی است که تنها ۲۹ درصد از واردات خارجی این شرکت توسط تولید‌کنندگان چینی تامین می‌شود. «جنت یلن» رئیس اسبق بانک مرکزی آمریکا معتقد است که وسعت اقتصاد چین به‌این معنا است که باید منتظر تاثیرات آن بر اقتصاد جهان هم نشست. وی در این‌باره گفت: آنچه در گذشته رخ داده این است که یک بیماری واگیردار ممکن است در کوتاه‌مدت تاثیرات زیادی داشته باشد، اما در درازمدت به نظر تاثیرات ناچیزی خواهد داشت. فکر می‌کنم ناظران امیدوارند تا در مورد کرونا این موضوع صادق باشد اما هیچ‌کس نمی‌داند کرونا چه مسیری را در پیش گرفته است. با این وجود، معتقدم این ویروس منبع بی‌ثباتی اقتصاد جهان بوده و دورنمای آن را در معرض خطر قرار می‌دهد.

اخبار مرتبط