مهدی نصرتی

حدودا تا دو ماه آینده فیفا میزبان نهایی جام‌های جهانی ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ را معرفی خواهد کرد. در این میان کشور قطر یکی از گزینه‌های اصلی برای تصاحب میزبانی جام‌جهانی ۲۰۲۲ به شمار می‌رود. اما سوال اینجا است که کشوری با جمعیت کمتر از یک میلیون نفر و مساحتی کمتر از استان کهکیلویه خودمان و قدمتی کمتر از باشگاه پرسپولیس و استقلال چطور می‌تواند هزینه‌های هنگفت پدیده‌ای چون جام جهانی را تامین کند؟ پاسخ ساده است: از طریق منابع مالی هنگفت ناشی از میدان مشترک گازی پارس‌جنوبی!

درباره وضعیت پارس‌جنوبی رییس محترم کمیسیون انرژی مجلس اخیرا گفته ‌است «با گذشت حدود ۲۰ سال از کشف این حوزه گازی، از نظر پروژه و سرمایه و نیز بهره‌برداری از آن از قطر بسیار عقب هستیم و در حالی که تاسیس پالایشگاه‌ها و حفاری توسط قطر به اتمام رسیده، ایران هنوز در این زمینه به نصف هم نرسیده است و لذا در این مورد ضرر می‌دهیم، زیرا هر کس بیشتر برداشت کند موفق‌تر است.»

البته در این میان تلاش‌های ارزنده‌ای از سوی مسوولان کشورمان در حال انجام است و خبرهای امیدوارکننده‌ای نیز منتشر شده ‌است، از جمله این که قرار است تا پایان سال آینده با افزایش ظرفیت تولیدی ایران، برداشت ایران و قطر مساوی شود. هرچند که در مصاحبه اخیر رییس محترم کمیسیون انرژی مجلس با خبرگزاری ایلنا تردیدهای جدی در مورد زمانبندی تحقق پیش‌بینی‌ها و تردیدهای فنی در این خصوص ابراز شده‌ است.

در همین حال نکته آزار دهنده این است که در برخی نقل قول‌ها عنوان شده است که در حال حاضر قطر گاز این میدان را در برخی از مواقع با قیمت‌هایی پایین‌تر از هزینه تولید به فروش می‌رساند و همین امر باعث کاهش ذخایر این میدان و عدم سوددهی به دو کشور می‌شود. به هرحال پارس جنوبی کیسه‌ای است که همسایه کوچولوی ما در حال بذل و بخشش و دست و دل‌بازی از آن است. البته ناگفته نماند مسوولان فیفا هم به کوچک و کم جمعیت بودن این کشور برای جام‌جهانی ایراد گرفته‌اند.

برای حل این مشکل می‌توان به کشور دوست و برادر، قطر پیشنهاد داد تعدادی بلیت بازی‌های جام جهانی برای مردم ما ارسال کند تا هم مردم به بخشی از حق‌السهم خود از پارس جنوبی برسند و هم ورزشگاه‌های این کشور خالی از تماشاگر نماند! پیشنهاد دیگر این است که مشابه جام جهانی ۲۰۰۲ کره-ژاپن این جام هم با نام ایران- قطر برگزار شود تا معلوم شود که ما هم در تامین هزینه‌ها سهیم بودیم. البته این پیشنهاد بعید است مورد قبول مسوولان ورزش کشور ما واقع شود؛ چون مواضع و سیاست‌های کشور قطر (با وجود دوست و برادر بودن) چندان با کشور ما همراستا نیست!