نخستین داروی تولید شده با هوش مصنوعی وارد بدن انسان شد
پراکندگی و محرمانه بودن دادهها، گلوگاه توسعه دارو بود
اولین داروی منتخب هوش مصنوعی وارد فاز آزمایش انسانی شد
ژانویه ۲۰۲۵، بیانیهای کوتاه اما بسیار معنادار منتشر شد: نخستین بیمار در کارآزمایی بالینی «فاز یک» داروی «او کِی اِن ۴۳۹۵» دوز دارو را دریافت کرده است. در این بیانیه آمده بود که این برنامه، اولین نمونه از داروی «بهینهسازیشده با هوش مصنوعی» شرکت «اوکین» است که وارد مرحله بالینی میشود.
این دارو برای بیماران مبتلا به تومورهای جامد طراحی شده و هدف اولیه، ارزیابی ایمنی و تحملپذیری آن در بدن انسان است. این لحظه، اوج یک مسیر چندساله و پرچالش بود که با تکیه بر فناوری شکل گرفته بود.
از دادههایی که هرگز جابهجا نشدند، از الگوریتمهایی که بیسروصدا در سرورهای بیمارستانی آموزش دیدند، تا تصمیمهایی که هیئتمدیره شرکتهای عظیم را قانع کرد. اکنون، نتیجه همه اینها در بدن یک انسان آزمایش میشد.
هیچ تضمینی برای موفقیت وجود نداشت؛ فاز یک معمولاً بیش از آنکه وعده بدهد، سؤال ایجاد میکند. اما همین که یک داروی منتخب با اتکا به زیرساخت هوش مصنوعی به این مرحله رسیده بود، برای صنعت داروسازی معنای تاریخی و مهمی داشت.
امید بیماران، محصول جانبی فناوری درمانی شد
در تمام این سالها، بیماران اغلب در متن بیانیههای رسمی نامی نداشتند. آنها فقط در قالب «داده»، «اسلاید پاتولوژی» یا «نمونه بالینی» ظاهر میشدند. اما تأثیر واقعی تصمیمها، در نهایت بر زندگی همین افراد سنگینی میکند و هدف اصلی است.
«اوکین» در توضیحات خود بارها بر این نکته تأکید کرده که هدف نهایی، پزشکی دقیق است؛ یعنی درمانی که نه برای «بیماری»، بلکه برای «بیمار مشخص» و منحصربهفرد طراحی شود.
مطالعه «نیچر مدیسین» نشان داد که میتوان از تصاویر بافتی، اطلاعاتی استخراج کرد که پاسخ درمان آینده را پیشبینی میکند. اگر این مسیر در آینده تثبیت شود، بیماران ممکن است پیش از تحمل عوارض سنگین شیمیدرمانی، بدانند آیا احتمال پاسخ وجود دارد یا نه.
این وعده بزرگ، همان جایی است که فناوری از سطح یک ابزار صرف، به سطح یک امید جدید برای بیماران و خانوادههای آنها نزدیک میشود.
بخش سایتخوان، صرفا بازتابدهنده اخبار رسانههای رسمی کشور است.
