رزمایش های آمریکا و چین/ کدام جلوتر است؟

ايسنا : مطالعات اخیر موسسه‌های تحقیقاتی و ارزیابی تحلیلگران نشان می‌دهد که اگرچه سرعت برگزاری رزمایش‌های نظامی در آسیا، به‌ویژه توسط چین و آمریکا در بحبوحه تنش‌های منطقه‌ای افزایش یافته است، پکن در این زمینه هنوز از واشنگتن و متحدانش عقب است.

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که ایالات متحده و چین در بحبوحه تنش‌های منطقه‌ای در سال‌های اخیر حجم رزمایش‌های نظامی خود را در سراسر آسیا افزایش داده‌اند، هرچند که مانورهای پکن هنوز از نظر مقیاس و پیچیدگی عقب هستند.

مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک مستقر در لندن با بررسی تمرین‌های نظامی در آسیا بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۲۲ گفت که رزمایش‌ها با سرعت فزاینده‌ای در حال گسترش هستند که بخشی از آن ناشی از تلاش‌های آمریکا و چین برای آزمایش قابلیت‌های خود و تقویت دیپلماسی استراتژیک است.

مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک در گزارش جدید خود حدود ۱۱۱۳ رزمایش ایالات متحده، شامل مانورهای مشترک با کشورهای آسیایی را با ۱۳۰ تمرین توسط چین مقایسه و بررسی کرده است.

این مطالعه با اشاره به اینکه «ارتش ایالات متحده در نهایت ممکن است برتری خود را بر چین در منطقه از دست بدهد» می‌گوید که چین به دلیل فقدان تجربه رزمی به چالش کشیده شده است و رزمایش‌های این کشور توسعه‌ناپذیر باقی می‌ماند و بیش از حد برای یک رویداد احتمالی منطقه‌ای برنامه‌ریزی شده است.

همچنین در این مطالعه آمده است: ایالات متحده به دنبال حفظ برتری خود از طریق رزمایش‌های نظامی با تقریباً همه کشورهای منطقه خواهد بود. در این میان، چین تلاش خواهد کرد با تعمیق روابط تمرینی خود با تعداد کمی از شرکای منطقه‌ای، این شکاف را کاهش دهد.

 به‌طور گسترده‌تر، استقرار نظامی در سراسر منطقه برای چندین سال در بحبوحه تنش‌ها بر سر تایوان که چین مالکیت آن را برای خود می‌داند و اختلافات ارضی در آبراه‌های تجاری حیاتی دریاهای چین شرقی و جنوبی افزایش یافته است.

به گفته دیپلمات‌ها و تحلیلگران، این رزمایش‌ها اهداف بسیاری را دنبال می‌کنند: ترویج آزادی کشتیرانی در آب‌های مورد مناقشه، نشان دادن بازدارندگی و اطمینان خاطر و به‌علاوه بهبود دیپلماسی.

بنابر گزارش رویترز، چین، کره شمالی و روسیه همگی شکایت می‌کنند که سرعت فزاینده رزمایش‌های ایالات متحده، با و بدون متحدانش باعث افزایش تنش در منطقه و افزایش تسلیحات می‌شود. واشنگتن مدعی است که این تمرین‌ها برای ایجاد اعتماد و بهبود قابلیت همکاری لازم است.

وو چیان، سخنگوی وزارت دفاع چین نیز روز پنج‌شنبه گفت که هدف پکن تقویت توان دفاعی خود در برابر «تجاوز» و افزایش اعتماد منطقه است.

رزمایش‌های چینی با همراهی سایر نیروها اغلب شامل عملیات موازی به جای قابلیت همکاری است که ایالات متحده با متحدان و شرکای خود آن را ترویج می‌کند.

مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک در گزارش خود به تمرکز فزاینده چین بر اقیانوس هند اشاره می‌کند، جایی که برخی از تحلیلگران هشدار داده‌اند این کشور برای دفاع از منابع انرژی حیاتی خود در درگیری در شرق آسیا با مشکل مواجه خواهد شد.

این گزارش می‌گوید تمرکز واشنگتن بر رقابت با چین از اواسط تا اواخر دهه ۲۰۱۰ باعث ایجاد تغییراتی شد و عملیات آن با متحدان ژاپن، فیلیپین و استرالیا مهم‌تر است.

در این گزارش آمده است: تغییر به سمت تمرین‌های مکرر و بزرگ‌تر با شرکای بیشتر، از روندهای قبلی پیروی می‌کند اما در امتداد مسیری بسیار شیب‌دار که قرار است پس از سال ۲۰۲۴ ادامه یابد.

یان استوری، محقق اهل سنگاپور که مطالعاتی را از تعاملات چین با نظامیان آسیای جنوب شرقی انجام داده است، تصریح کرد که مشارکت پکن در سال ۲۰۲۳ بیشتر شده و انتظار می‌رود همچنان افزایش یابد.

استوری از موسسه ISEAS-Yusof Ishak با اشاره به تعداد نسبتاً کم رزمایش‌های پکن در مقایسه با ایالات متحده گفت: در حالی که سرعت افزایش درگیری‌های دفاعی چین با آسیای جنوب شرقی چشمگیر به نظر می‌رسد، اما باید آنها را به اندازه خودشان در نظر گرفت.

یوان گراهام، تحلیلگر ارشد مؤسسه سیاست استراتژیک استرالیا گفت: به‌طور گسترده‌تر، تأثیرات روند رزمایش بر امنیت منطقه‌ای بستگی به این دارد که چه کسی و چرا آنها را انجام می‌دهد.

در نتیجه، او گفت: خطر در چشم بیننده است.

وی خاطرنشان کرد که برخی از کشورهای آسیای جنوب شرقی، تمرینات متحدان را اطمینان بخش نمی‌دانند، بلکه بیشتر به عنوان تشویق طرف مقابل - در این مورد چین - به برگزاری تمرینات بیشتر از سوی خود می‌بینند.