اگر بدانیم که در کشوری، آزادی عقیده وجود ندارد و افراد در صورت نداشتن ایده‌های همسو با حاکمیت از حقوق طبیعی خود محروم می‌شوند، قطعا دیدگاه مثبتی به گردانندگان آن مملکت نخواهیم داشت.

اما چه اتفاقی می‌افتد که دو تن از مهره‌های اصلی انقلاب کمونیستی کوبا، یعنی فیدل کاسترو چگوارا، تا به امروز، دو چهره محبوب انقلابی و از نمادهای استقلال‌طلبی به شمار می‌آیند؟

کوبای پس از انقلاب، با تشکیل کمیته دفاع از کمونیست، برای هر فرد، در هر منطقه، پرونده تشکیل می‌داد و با رصد و بازجویی افراد، رفتارهای ضد کمونیستی را محکوم، ممنوع و تنبیه می‌کرد.

این انقلاب یکی از اصولش، خدانابوری بود در نتیجه کلیه اعمال مذهبی ممنوع بود و عبادت خدا به هر طریقی جرم تلقی می‌شد.

با این حال، از همان زمان تا همین الان، نسبت به انقلاب کوبا یک چهره مثبت به وجود آمده و پوستر قهرمانانش یعنی چگوارا و کاسترو در اغلب محافل چپ جای ثابت داشت.

چگوارا می‌گوید: یک گزارشگر خارجی از یک پیروزی نظامی ارزشمندتر است.

پویا جبل‌عاملی در پادکست اکوپدیا، با اشاره به این جمله توضیح می‌دهد که چطور کشورهای بسته، پروپاگاندای خود را از طریق رسانه های کشور های باز، منتشر می‌کنند. تصویر حک شده چگوارا پای هر بحث چریکی، نمونه‌ای از این پروپاگانداست.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.