بهشتی پور: هزاربار مذاکره کردن بهتر از یک لحظه جنگیدن است؛ راهی جز مذاکره نیست

حسن بهشتی‌پور تحلیل‌گر مسائل بین‌الملل در پاسخ به این سوال که با توجه گزارش ادعایی علیه برنامه هسته‌ای ایران برنامه‌ریزی‌ها برای سفر آقای گروسی به تهران چه وضعیتی پیدا خواهد کرد، گفت: این گزارش آژانس نیست. بلومبرگ به نقل از دو منبع ادعایی مطرح کرده و باید منتظر ماند تا چند روز دیگر که اجلاس شورای حکام که قرار است ۱۵ اسفند برگزار شود، آقای گروسی که طبق روال گذشته هر سه ماه یکبار گزارش برنامه هسته‌ای ایران را ارائه می‌دهد باید دید روایت او چیست زیرا به نظر می‌رسد که یک نوع بهره‌برداری تبلیغاتی از ماجرا اتفاق افتاده است.

بخش هایی از گفت و گوی بهشتی پور را در ادامه می خوانید:

آقای کمالوندی سخنگوی سازمان انرژی اتمی نیز گفتند آزمایشی که انجام شده، آن شیر مربوط به سانتریفیوژ بوده که غنای ۸۴ درصد آن را دیدند و ثبت کردند. اما برای آژانس همیشه محصول مهم بوده است.
یعنی در فرآیند غنی‌سازی، قسمت آخر که به عنوان سوخت تعیین می‌شود آن را آزمایش می‌کنند که تا به حال ایران بیشتر از ۶۰ درصد غنی سازی انجام نداده است. آن ۸۴ درصد مورد اشاره به نوع نمونه‌گیری از شیر سانتریفیوژ مربوط می‌شود که این مورد پیش آمده است.
بنابراین انتظار دارم جلوی این اتفاق را بگیرند زیرا این موضوع را سوژه‌ای کردند تا نهادهای مختلف اروپایی و آمریکایی علیه ایران دست به تبلیغات منفی بزنند.
این اتفاق برای اولین بار نیافتاده است، قبلا اتفاق می‌افتاد و ایران هم برای آژانس توضیح داده و مشکل را حل می‌کردند.
ملاک و قضاوت اصلی برای آژانس، آن محصولی است که به عنوان سوخت هسته‌ای از سانتریفیوژها حاصل می‌شود. وقتی آن غنای ۶۰ درصد را دارد دیگر بحثی نخواهد داشت که بخواهد ۸۴ درصد باشد. ضمن آنکه ایران اصلا مصرفی ندارد تا بخواهد ۸۴ درصد غنی‌سازی کند.
بنابراین این موضوعات سوژه خیلی خوبی برای سوءاستفاده منابع خبری علیه ایران است تا مرتب این موضوعات را مطرح کنند. به هرحال ما باید منتظر گزارش آقای گروسی باشیم تا ببینیم این موضوع را در گزارش خود نقل می‌کند یا خیر.
نکته دیگری که وجود دارد این که سخنگوی وزارت امور خارجه اعلام کرده که سفر آقای گروسی در حال بررسی است اینکه چه موضوعی را بررسی می‌کنند برای من مشخص نیست اما معتقدم که ما می‌توانیم مشکلاتمان را با آژانس خیلی بهتر حل کنیم.
ما باید با آقای گروسی مسائل خودمان را در چارچوب همکاری دو جانبه با آژانس حل کنیم. باید به دنبال راه حل جدیدی برای پاسخ به سه سوال در چارچوب مسائل پادمانی باشیم.
بهترین راه همکاری با آژانس است و اینکه باید به دنبال مدلی همانند راه حلی که آقایان لاریجانی و البرادعی پبدا کردند باشیم تا بتوانیم پاسخ این سوالات را بدهیم که در آن صورت گره بزرگی از روند مذاکرات باز خواهد شد.
ما یک سیاست اعلامی داریم که در رسانه‌ها و تبلیغات دنبال می‌شود و یکسری سیاست اعمالی داریم که پشت میز مذاکره نشسته، مذاکره کرده و به توافق می‌رسند. همیشه هم این دو سیاست منطبق نیستند. بنابراین الزاما آن موضوعی که تبلیغ و ترویج می‌شود، سیاست غرب نیست.
امروز غربی‌ها بعد از آنکه متوجه شدند ناآرامی‌ها و اعتراضات به نتیجه نرسید منتظر هستند آیا در رفتار ایران تغییری رخ خواهد داد یا منتظر تاثیر تحریم بر آثار اقتصادی ایران هستند که محاسباتشان غلط است.
بنابراین به نظر می‌رسد تاخیر در مذاکرات به ضرر هر دو طرف است و بهترین کار این است که هرچه سریع‌تر مذاکرات از سر گرفته شود تا به نتیجه برسند. طبیعی است همیشه مبنای آغاز مذاکرات، همان توافق قبلی است و توافق قبلی مبنای خوبی برای رفع اختلافات و مشکلات است.
توافق برجام رسمی بود و اجرا شد. اما این آقای ترامپ بود که با بحث‌های مطرح شده از سوی اسرائیلی‌ها که اسناد مربوط به تورقوز آباد را منتشر کردند، رئیس جمهور آمریکا را وادار کردند تا از برجام خارج شود وگرنه توافق برجام خیلی محکم اجرا شد و برخی از تعهداتی که طرف مقابل باید انجام می‌داد را انجام نداد.
از نظر من هزاربار مذاکره کردن بهتر از یک لحظه جنگیدن است. راه حل دیگری جز مذاکره نیست. شما باید از موضع قدرت مذاکره کنید و از طرفی هم باید اقتصاد را سامان دهید.
زمانی که قیمت ارز به ۵۰ هزار تومان می‌رسد و شاخص تورم هم بالا می‌رود مشخص است در روند مذاکرات تاثیر منفی می‌گذارد.
حالا ما بگوییم مذاکرات را به سفره مردم گره نمی‌زنیم. چه گره بزنیم چه نزنیم این موارد با هم مرتبط است و کسی گره نمی‌زند.
بنابراین اولا راه حلی جز مذاکره وجود ندارد و اگر روزی این مساله بخواهد حل شود باید مذاکره حل و فصل شود. ثانیا در مذاکره باید با قدرت و قوت وارد شد و یکی از مولفه‌های اساسی آن مسئله اقتصاد و بهبود شرایط اقتصادی کشور است.
این کارها باید در دستور کار قرار بگیرد با توجه به اینکه انجام اصلاحات اقتصادی خیلی کند و بد پیش می‌رود و معلوم نیست چه زمانی به نتیجه برسد و بعد از گذشت یک سال به جای آنکه وضعیت بهتر شود، بدتر شده است.