پشت پرده عقب‌نشینی انگلیس/ بایدن جلوی قرار گرفتن سپاه در فهرست تروریستی را گرفت
بنیامین نتانیاهو در روزهای اخیر در سفری به پاریس پای صحبت های مکرون نشست و تلاش کرد تا فرانسوی ها را قانع کند که تنها راه متوقف کردن ایران در مساله هسته ای، اقدام نظامی است و مذاکره راه به جایی نمی برد. با این حال در غرب تمایل به گفتگو با تهران بالا گرفته است. اخیرا ژوزف بورل بار دیگر گفته بود که برجام نمرده و امیدها برای اینکه درهای مذاکره کماکان باز بمانند افزایش پیدا کرده است.
علی بیگدلی کارشناس مسائل بین الملل در مورد سفر نتانیاهو به فرانسه گفت: از همان سال ۲۰۱۵ که قرار بود مذاکرات به نتیجه برسد و به نتیجه هم رسید؛ فرانسه تنها کشوری بود که با روند مذاکرات و دادن امتیازات به ایران مخالف بود. از طرف دیگر به خاطر اینکه فرانسه رهبری اتحادیه اروپا را برعهده دارد، سفر نتانیاهو به پاریس از این جهت بود که جلوی مذاکرات را بگیرد و اجازه ندهد که مسائل هسته ای ایران رسمیت پیدا کند. هدف نتانیاهو این است که برای جلوگیری از هسته ای شدن ایران راه نظامی را در پیش بگیرند. اتحادیه اروپا و حتی امریکا با این نظر موافق نیستند که یک جنگی در خاورمیانه شکل بگیرد چون خیلی می تواند گسترده شود. با توجه به بحرانی که بین امریکا و چین و امریکا و روسیه وجود دارد، بایدن حاضر نیست که بحران جدیدی به وجود بیاورد. مخصوصا این کانون که از حساسیت بالایی برخوردار است و سطح آسیب‌پذیری شیخ‌نشین‌ها در برابر ایران بسیار پایین است و امریکا نمی خواهد در چنین موقعیتی قرار بگیرد. هدف نتانیاهو این است که اتحادیه اروپا را راضی کند تا از یک طرف سپاه در لیست گروه های تروریستی قرار گیرد و از طرف دیگر آنها اجازه ندهند که مذاکرات احیای برجام دوباره برگزار شود و به جای آن به سمت گزینه نظامی بروند. اما اتحادیه اروپا و امریکا با این موضوع مخالف هستند.
او در مورد عقب نشینی لندن از قراردادن نام سپاه در فهرست تروریستی توضیح داد: جو بایدن رئیس جمهوری ایالات متحده مانع از قرارگیری سپاه در فهرست تروریستی انگلیس شد. امریکایی ها نمی خواهند ایران را در فشار قرار دهند تا دست به واکنش بزند. ایران و کشورهای غربی در حال حاضر در چهار حوزه اختلاف دارد. یکی کمک های نظامی ایران در روسیه بوده و مساله بعدی موضوع آژانس است. موضوع سوم مذاکرات هسته ای و اخرین مساله حقوق بشر است. امریکایی ها جلوی گذاشتن سپاه در فهرست تروریستی را گرفتند. بنابراین ژوزف بورل که امد و گفت اگر دادگاه یک کشور عضو اتحادیه اروپا اعلام جرم بکند می شود این کار را کرد؛ حرف درستی بود. ولی جلوی این کار را در حقیقت بایدن بود که گرفت. این باعث می شد که ایران از دسترس خارج شود و به کره شمالی شباهت پیدا کند. از طرف دیگر مذاکرات برجامی اگر رها شوند این دو پیوند عمیقی باهم دارند و هم مذاکرات هسته ای و هم برجامی مرتبط با هم هستند. گروسی ناچار است که هر سه ماه یک مرتبه از وضعیت فعالیت هسته ای ایران به شورای حکام و هم هر شش ماه یک بار به شورای امنیت گزارش دهد. تاکنون سه قطعنامه علیه ایران صادر شده که اخطاری هستند. اگر ایران بخواهد همین مسیر را ادامه دهد و اجازه ندهد که کارشناسان بیایند دوربین وصل کنند و سه منطقه مشکوک را برای بازدید معرفی نکنند، ممکن است در جلسه اینده شورای حکام قطعنامه تنبیهی علیه ایران صادر شود که به شورای امنیت می رود و بار دیگر تحریم های قبل از ۲۰۱۵ علیه ایران اعمال شود و حتی ممکن است بعد از شورای امنیت پرونده ما ذیل فصل هفتم منشور قرار گیرد که وضعیت خیلی خطرناک می شود. دولت خودش هم می داند که این موضوع خطرناک است. اما ایران مساله هسته ای و برجام را در مقابل غربی ها نگه داشته تا بتواند امتیازات بیشتری بگیرد. اما من به عنوان کارشناس می گویم که این سیاست کار اشتباهی است و در شرایط فعلی جواب نمی دهد و هر چقدر رسیدن به توافق به تعویق بیفتد گسل ها بین مردم و دولت بیشتر می شود.
او در مورد تجدید نظر انگلیس در موضوع برجام به همراه دیگر کشورهای اروپایی می گوید: اگر آنها سپاه را جزو فهرست تروریستی می گذاشتند ایران دست به واکنشی می زد که می توانست خطرناک باشد. در مورد برجام هم همینطور است. اگر ایران از دسترس غربی ها رها شود ممکن بود غنی سازی را از ۶۰ درصد به ۹۰ درصد برساند و می توانست به جنگ کشیده شود. امریکایی ها نمی خواهند که در منطقه جنگی رخ دهد. بورل هم اخیرا گفته اگر چه مذاکرات متوقف شده اما هنوز نمرده. تنها راه رهایی از این بن بست اقتصادی در ایران، این است که تهران به ادامه مذاکرات تن بدهد و انتظاراتش را کاهش دهد و تحریم های ذیل برجام لغو شود. امریکایی ها با این موضوع موافقت کرده اند اما به ادعای آنها، ایران انتظارات خارج از برجام دارد که طرف غربی هنوز پاسخ مثبتی به آن نداده است.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
